Hulde aan de satanist

De laatste tijd heb ik weer zo ontzettend veel religieuzen tekeer zien gaan. Die lange tenen van ze zijn echt ongelofelijk. Moslims die mensen vermoorden omdat die niet helemaal de juiste dingen over de islam hebben gezegd, christenen die winkels beplakken omdat die op zondag open waren, het chronische geklaag over antisemitisme, enzovoort.

Nee, dan de satanisten. Zij worden constant beschimpt. Het is maatschappelijk volledig geaccepteerd om satanisten publiekelijk te beledigen of te beschuldigen van allerlei zaken. Sterker nog: termen als 'satanisme' en 'satanisch' worden regelmatig als kwalificatie gebruikt om een diepe afkeur uit te drukken. De reactie van de satanisten? Niets.

Enkele decennia geleden geloofden nogal wat Amerikanen in het bestaan van geheime satanistische organisaties die kinderen zouden misbruiken en vermoorden. Daar bleek niets van waar te zijn. Reactie van de satanisten? Niets.

En ook nu nog bestaan er samenzweringsdebielen die in dat soort satanische complotten geloven. In moderne termen zou je dat soort gebazel op kunnen vatten als demonisering, laster, of met een beetje moeite zelfs als openlijke discriminatie. Reactie van de satanisten? Niets.

Je zou je bijna afvragen of ze wel bestaan, want als je ze zo massaal kunt discrimineren, beledigen en valselijk beschuldigen zonder dat er ook maar een enkele reactie volgt, dan moet er toch wel iets aan de hand zijn.

Ik heb ze dus maar even opgezocht, die satanisten. Nou ja, even… Het duurde vrij lang voor ik wat van al dat gedoe snapte. Het begon op mijn zestiende met een satansbijbel. Kort daarna werd de interesse fascinatie en nu lees ik al meer dan vijftien jaar tekst na tekst en boek na boek over satanisme en verwante stromingen. Liefst primaire bronnen, want de secundaire zijn meestal geschreven door mensen die religieuze redenen even kwijt willen hoe verschrikkelijk dat satanisme is en in bijna al die boeken staat min of meer dezelfde onzin.

Voor de leek wordt het nu even lastig, want satanisme als eenduidige stroming bestaat niet. Sterker nog: binnen iedere substroom gelden hoogstens enkele basale denkrichtingen. Regels bestaan eigenlijk niet. Wanneer iets een regel lijkt, blijkt het toch niets meer dan een soort richtingaanwijzer te zijn. Iedere satanist heeft dus andere opvattingen. Nogal anders dus dan andere religies en dat maakt het lastig om het over 'de satanist' te hebben, want die lijkt inderdaad niet te bestaan.

Dus toen ben ik ze maar persoonlijk op gaan zoeken. Eerst via internetfora (waar voornamelijk Amerikanen actief zijn) en toen ook in het echt. En wat blijkt? Hoe extreem veel al die mensen ook van elkaar verschillen, zonder uitzondering gaat het om eigenwijze, bijzonder rustige mensen met zo veel zelfvertrouwen dat het direct duidelijk is waarom ze nooit reageren op beledigingen en beschuldigingen. Ze negeren dat soort zaken niet uit principe, maar ze zijn er simpelweg niet in geïnteresseerd.

En waarom hoor je verder nooit wat van ze? Ze willen geen zieltjes winnen. Als je echte interesse hebt, dan kun je ook zelf je informatie wel vinden. Als je daarbij hulp nodig hebt, dan wordt het toch niks.

En dat zou een voorbeeld voor alle andere religieuzen moeten zijn. Als je zo vreselijk overtuigd bent van je eigen gelijk, als je zo vreselijk zeker weet dat juist jij die enige juiste vorm van die ene juiste religie aanhangt, heb dan ook het bijbehorende vertrouwen daarin. Wissel die lange tenen en die grote bek eens in voor een ruggengraat. Neem een voorbeeld aan de satanist.