Onno Hoes moet opflikkeren
In de rubriek Plat Haags nemen FOK!-columnisten en submitters het Nederlandse politieke en maatschappelijke landschap onder de loep. Vandaag aandacht voor de verstreken houdbaarheid van Onno Hoes.
Maastricht heeft wel een ongelukkige hand van burgemeesters kiezen. Eerst die Gerd Leers, die struikelde over zijn verwerpelijke vermenging van zijn burgemeesterschap met de koop van een vakantiehuis in het voormalige Oostblok, diezelfde Gerd Leers die zich, gedreven door ijdelheid, vervolgens liet overhalen om Minister van Deportatie te worden in het door bruinhemden gedoogde kabinet Rutte I. Sta je toch mooi voor schut, als Maastricht. En nu zitten ze rond het Vrijthof opgescheept met een vreemdganger die hitsig achter de lokale mooiboys aanrent.
Natuurlijk. Iedereen moet op het persoonlijke vlak de keuzes maken die hij wil.
Het feit dat Onno Hoes de echtgenoot is van de smerigste riooljournalist (nou ja, journalist…) van Nederland, dat mag. Iedereen heeft het volste recht om getrouwd te zijn met een smerig stuk schorem dat zijn brood verdient met het schenden van de persoonlijke levenssfeer van anderen. Persoonlijk zou ik zo’n Albert Verlinde zelfs niet in de periferie van zijn vriendenkring gedogen, maar als Onno Hoes zich tot een kwijlende journalistieke stoephoer aangetrokken voelt: dat mag.
Het feit dat Onno Hoes homo is, dat mag. Volkomen terecht discrimineren wij in Nederland niet op ras, geloof, handicap of seksuele geaardheid. Er zijn in ons land meerdere homoseksuele burgemeesters, die hun ambt op meer dan uitstekende wijze vervullen. En wat er achter de deuren van de slaapkamer gebeurt, gaat voor wat betreft de seksuele handelingen die zich daar afspelen niemand wat aan, zolang er geen sprake is van kinderseks of gedwongen prostitutie. Dus dat Onno Hoes fervent liefhebber is van de herenliefde: dat mag.
Maar Onno Hoes moet zijn burgemeestersketen inleveren. Wegens ongeschiktheid.
Een burgemeester dient een zekere statuur te hebben. Men dient tegen hem op te kijken wegens zijn kennis, zijn uitstraling, zijn bestuurlijke vaardigheden en zijn gedrag. Het wordt toch een tikje sneu als een vent van dik 50 jaar kwijlend achter knulletjes van begin 20 aanloopt. Iemand die op zijn smartphone een app heeft, die een seintje geeft als er een lekkere homoboy in de buurt is. Gezien de leeftijdsvoorkeur van Onno, heet bij hem die app trouwens geen Tindr of Grinder, maar Kinder!
En nóg belangrijker: een burgemeester mag, evenals een wethouder, een minister of een volksvertegenwoordiger, absoluut niet chantabel zijn. En Onno was natuurlijk zo chantabel als de pest. Immers: getrouwd en dan rotzooien met lekkere knulletjes. En dan bovendien ook nog de man zijn van een BNner die stikt van de vijanden en op wie iedereen dus loert. Dan wordt het voor een projectontwikkelaar wel een eenvoudige klus om even een lekker ventje op Onno af te sturen, en later wat burgervaderlijke behulpzaamheid te verlangen bij de aanpassing van dat benodigde bestemmingsplan. Of voor die vergunning van een of ander schimmig bedrijf of dubieus hotel.
Er zit maar één ding voor Onno op. Inleveren, die ambtsketen. En trouwens, misschien moet de bode van het stadhuis die keten dan wel even laten ontsmetten. Je maar weet nooit waar die allemaal voor is gebruikt, door Onno en zijn mooiboys.
