Begrotingsakkoord: acht liegpolitici
In de rubriek Plat Haags nemen Driek Oplopers, Luc van Lier, Petertjeprik en harry64 het Nederlandse politieke en maatschappelijke landschap onder de loep. Dit weekend staat onze rubriek uiteraard in het teken van het begrotingsakkoord dat vrijdag werd gesloten.
Een horde buitengewoon zelfingenomen politici. Dat is wat ik zag bij de gisteravond inderhaast belegde persconferentie op het Ministerie van Financiën. Ze waren er allemaal, de heren Pechtold, Slob, Van der Staaij, Zijlstra, Samsom, Asscher, Dijsselbloem en Rutte.
Zelfingenomenheid, dat mag. Daar heb ik ook last van. Maar liegen, dat is verboden in de politiek. Dacht ik altijd. Onterecht. Liegen moet! Ja, dat was het, op die persconferentie. Eén grote liegpartij. Hoezo? Nou, kijk: als je zegt dat je fiets is gejat, maar daarbij verzwijgt dat je hem niet op slot had gezet, dat noem ik liegen. De waarheid wegmoffelen, halve waarheden verkondigen. Wat mij betreft is dat gewoon liegen.
En dat is nu precies wat ik gisteravond zag en hoorde gebeuren, op die persconferentie over het begrotingsakkoord.
Het begon al met die Alexander Pechtold van D66. Vol trots neuzelde hij iets over de fiscale vergroening van het drinkwater. Zodat we “zuiniger met het water zouden omgaan” of woorden van die strekking. O? Wordt het water goedkoper per liter als je er weinig van gebruikt? Dat is wat ik zou afleiden uit een fiscale vergroening van het drinkwater. Maar nee hoor. Het drinkwater wordt duurder, al vanaf de eerste liter. Door een extra drinkwaterbelasting. Dat is dus geen vergroening, maar een op sneue en doorzichtige wijze rechtgelulde lastenverzwaring voor de burger.
Of die Arie Slob van de ChristenUnie. Die was fijn het land in geweest om aan de keukentafel het leed van gezinnen aan te horen. Dus had hij gestreden voor lastenverlichting voor gezinnen. Klinkt erg schattig, maar dat leidt natuurlijk gewoon tot discriminatie van alleenstaanden. En ik ben sowieso tegenstander van die fokpremies voor de Bible Belt.
Kees van der Staaij van de SGP was dolblij. Het fiscale klimaat wordt voor alleenverdieners beter. Keurig: de vrouw achter het aanrecht. Waar ze hoort. Wees er maar trots op.
Een potsierlijke vertoning. Een qua senaat feitelijk minderheidskabinet wordt overeind gehouden door drie inhoudelijk volstrekt overbodige splinterpartijen.
Halbe Zijlstra van de VVD was gewoon blij. Want we konden nu weer vooruit met het land. Meer had hij eigenlijk niet te melden.
Diederik Samsom van de PvdA vergoelijkte de uitverkoop van de sociale zekerheid, want het was immers een kwestie van geven en nemen geweest. Maar erg concreet werd zijn praatje niet.
Mark Rutte, premier namens de VVD, was blij dat een daadkrachtige regering het ingezette economisch herstel niet zou verpesten. Dus de voorbarige woorden van bankpresident Knot worden nu reeds voor waar aangenomen?
Lodewijk Asscher, minister namens de PvdA, vertelde vol trots dat er snel een beter ontslagrecht zou komen. Een representant van een arbeiderspartij die verslechtering van de rechten van werknemers een “verbetering” noemt… Je moet maar durven.
Jeroen Dijsselbloem, minister namens de PvdA vond het een goede zaak dat aan burgers nu zekerheid zal worden geboden.
Ja. Toen pleurde ik dus van mijn stoel. Zekerheid voor de burgers. Je moet blijkbaar wel echt héél erg goed kunnen liegen, om het ver te schoppen in de politiek.
Want die zekerheid is in het geheel niet geboden. Hoeraverhalen omdat alle partijen wat van hun dogma’s hebben binnengehaald. Maar wat is qua zekerheid de belangrijkste vraag? Juist. Wat zijn de vervelende consequenties van die koehandel? Welke bevolkingsgroepen betalen het gelag? Zieken? Alleenstaanden? Bejaarden? Rijken? Armen? Uitkeringsgerechtigden? Geen woord daarover, van dat stel ijdeltuiten.
Je moet maar durven…
Morgen zal ik ingaan op wat meer details van het akkoord en op de reacties uit de samenleving.
