Werkloos en bijna overspannen
Nog zó veel te regelen! Nog zo veel te doen! En ik kom er maar niet aan toe! In theorie heb ik zeeën van tijd en toch wordt mijn agenda keer op keer herzien. Dat wil zeggen: ik schuif steeds weer zaken naar achteren.
Even een korte schets van mijn huidige situatie.
Ik heb nog altijd geen baan en zou me de pestpokken moeten zoeken naar vacatures. Er zijn wat commerciële kansen die ik zou moeten onderzoeken en waar ik ook verschillende mensen voor zou moeten benaderen. Verplichtingen bij het UWV blijven liggen. Zelfs privé loop ik achter. En toch blijf ik maar schuiven, terwijl ik gewoon veertig uur extra heb te besteden.
Als je plots een berg tijd te besteden krijgt, weet je daar eerst echt even geen raad mee. Zonder de verplichtingen van werk, lijkt het een opgave om die acht uur per dag – tien uur, inclusief reistijd – vol te krijgen. Je voelt je haast schuldig als je om half negen nog niet hebt gedoucht. Na die douche vraag je jezelf af welke taken je in het volgende uur kunt proppen. Maar je huis is toch echt een keer helemaal schoon. En na een maand een paar uur per dag vacatures zoeken, kom je er vanzelf achter dat je ze allemaal al echt een keer hebt gezien.
Vervolgens gaat dat weer enorm wennen. Je zou kunnen stellen dat dit op zich niet verkeerd is, ware het niet dat ik luiheid nu ook weer niet als mijn nobelste talent wil zien. En lui werd ik! Een tijdje kwam dit erop neer dat ik vrij letterlijk aan mijn minimale verplichtingen voldeed, maar vervolgens toch een uurtje of acht per dag op de bank was te vinden. Luiheid werd lamlendigheid. Lamlendigheid gleed af tot een nog minimalistischer benadering van mijn 'verplichtingen'.
Dan komt bij mij toch het punt dat ik op zoek ga naar nuttiger manieren om die tijd op te vullen. Dus zocht ik naar meer taken in mijn vrijwilligerswerk. Ik ging meer schrijven. Meer muziek maken. Met ons duo gingen we van één naar twee keer per week repeteren. Meer promotie van ons ukulele duo. En wat denk je? Ik kreeg het nog druk ook!
Resultaat? Al hele leuke optredens achter de rug. Vorige week nog gespeeld bij een barbecue. Afgelopen weekend een hartstikke leuk festival. Komend weekend een driedaags festival in Frankrijk. Volgende week een programma op de lokale televisie. Wat daarna komt, is nog een verrassing.
Ik heb werkelijk enkel nog muziek in mijn hoofd! En solliciteren? Lekker belangrijk!
Blijft de vraag of dit erg is. Geloof me: ik acht de kans klein dat ik als columnist en/of muzikant een volledig inkomen ga genereren. Ik heb nog twintig jaar tot aan mijn AOW, dus is het ook niet verstandig om me enkel daarop te focussen. Maar verdomd, wat is dit leuk!
Laat mij dus nog maar even. Tot volgende week stort ik me nog volledig op muziek maken, muziek luisteren, publiek vermaken, en zelf als een kind genieten van al dat moois. Volgende week donderdag is papa weer bij de les en gaan de volgende sollicitaties weer de deur uit.
Maar wees niet ongerust. Papa blijft ook gewoon buiten spelen hoor.
Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar Zonnetje40. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.
Eindredactie FOK!columns
