Stilstand is achteruitgang
Terugkomen op dingen die je ooit zo propageerde. Komt dat omdat de situatie of de omgeving om je heen is veranderd? Of zou het kunnen komen omdat jezelf bent veranderd? Tegenwoordig sta ik niet meer stil op de roltrap, maar loop ik net als vele anderen aan de linkerkant. Langs de mensen die stilstaan aan de rechterkant. Daar waar ik vroeger ook stond.
"Een roltrap is er juist zodat je níet hoeft te lopen, toch?", schreef ik in één van mijn Vivablogs ergens in 2010. In de reacties onder de blog veegden de 'Vivadames' de vloer met mij aan. En terecht. Hoewel ik mijzelf destijds ook nog eens met hand en tand trachtte te verdedigden, sta ik zelf inmiddels niet meer achter mijn eigen standpunt. Sterker nog, ik ben honderdtachtig graden gedraaid. Niet dat ik nu achterstevoren op de roltrap sta, hoor.
Ik begin niet meer meteen te sputteren wanneer iemand 'buiten de kaders van de ongeschreven regels' treedt en aan de linkerkant stil blijft staan. Ik vraag dan vriendelijk of ik er even langs mag. En dat mag meestal. En als het niet mag of lukt, is het ook goed.
Nog altijd reis ik verschillende keren per week naar Utrecht Centraal. Op de roltrappen gaat het inmiddels een stuk beter dan drie jaar geleden. Ook in mijn dagelijkse leven gaat het beter dan toen. Liet ik mij toen nog meevoeren door de snelheid van de roltrap en ergerde ik mij aan mensen die nog sneller vooruit wilden gaan dan de roltrap zelf, nu kies ik ervoor om 'op eigen kracht' naar boven te gaan. Ik pas mij aan aan de snelheid van mijn voorganger. Ik neem pauze wanneer dat van mij verwacht wordt. Ik vraag om hulp wanneer ik vastzit en niet meer vooruit kom.
Af en toe staat een roltrap stil. Wellicht heb je dat wel eens mogen ervaren. Nam je toen de betonnen trap ernaast of liep je automatisch de roltrap op? Keuzes, keuzes, keuzes. Goed, je komt met enige zekerheid geen tegenliggers tegen, maar een roltrap die stilstaat, loopt toch heel eigenaardig.
Je eigen keuzes maken. Niet meelopen, maar meebewegen. Niet meteen lopen te zeuren of te schelden wanneer iemand je in onbalans brengt. Terugkomen op dingen die je in het verleden hebt gezegd. En weer verder. Op eigen kracht vooruit, met vallen en opstaan. En mocht je een keer niet vooruit kunnen komen, mocht je ongewild stil blijven staan, vraag dan gerust de ander om hulp om vervolgens jouw weg naar boven weer te kunnen vervolgen.
Daar is niks mis mee.
