Wilders en de gulden middenweg

Henk zegt: Weg met Wilders!Het is natuurlijk een walgelijk pedante onderbuik-eigengeiler, maar die Wilders had het een tijd geleden wel mooi bij het rechte eind. Over die grabbelbulgaren en dito Polen, weet u nog? Jammer is dat, want ik gun die vent echt helegaar niets. Nu roept die blonde weer dat de ziekenhuisdirecties de bak in moeten wegens het frauderen met zorgpremies. Heeft 'ie ook weer een punt. Je zou 'm bijna mogen. Maar gelukkig staat er ook in dezelfde tweet 'zo lang mogelijk' en toont Geert wederom aan eigenlijk helemaal niet Den Haag thuis te horen.

Ziet u, een dergelijk zin getuigt enkel en alleen van frustratie, meer is het niet. Is dat namelijk haalbaar? Nee. Is het een strafmaat die in verhouding staat tot die van, roep eens wat, een kinderverkrachter? Nee, ook niet. Is het dus iets wat een weldenkend politicus zou mogen roepen? Natuurlijk niet. Wilders' gekots irrigeert een woestijn van polarisatie. Met zijn even eenvoudige als onwelriekende stellingname in hapklare magnetronblokken maakt die blonde elk politiek item toegankelijk voor het volk. Dat ben jij, dat ben ik en dat zijn die klootzakken die geboren zijn met een afkeer van al dat niet blank is.

Wilders over zorgfraudeNu is dat schitterend hoor, dat iedereen plots een mening heeft. Maar enige verdieping lijkt me wel op zijn plaats. De fraude die gepleegd wordt Bulgaren dan wel ziekenhuisdirectie zijn mede mogelijk gemaakt door falende regelgeving. Eigen schuld dikke bult dus? Ook niet, want van een foute regel hoeft nog geen misbruik gemaakt te worden. De schuld ligt dus in het midden, waar natuurlijk ook de oplossing gevonden dient te worden.

Gulden middenweg, zo werd dat vroeger genoemd. Of compromis. Een term die nogal aan kracht heeft ingeboet en tegenwoordig vooral een teken van zwakte lijkt te zijn. Jammer is dat, want waar loopt dat op uit? In de ene hoek heer Wilders met zijn meningen en toch hopelijk niet bijster intelligente achterban, in de andere een steeds groter wordende groep die zich niet begrepen voelt. De laatste groep, zoals we weten, maakt een grote kans om de fout in te gaan. Op welke manier dan ook. En wat doen wij, we geven een ander de schuld van ons eigen falen.