Bang voor seks
Mijn vrouw gaat binnenkort met een mannelijke en een vrouwelijke collega naar een homobar in Amsterdam. De enige die daar echt wat aan heeft, is die mannelijke collega, want die wil graag een vriend. De dames gaan mee omdat ze wel eens naar zo’n nichtentent willen. Kan ik me best voorstellen. Lekker mannen kijken zonder risico. Tot zover niets aan de hand zou je zeggen.
De discussie bij ons thuis ontstond toen ze tussen neus en lippen door vertelde dat ze ‘s nachts samen in één bed gingen slapen. Eerst moest ik hard lachen. “Dat zou hij wel willen”, zei ik spottend. Maar het bleek geen grap. Er is één kamer, met één tweepersoonsbed en daar willen ze met z’n drieën in. Waarom ik dat een probleem vond. “Hij valt toch niet op vrouwen”, zei mijn vrouw. Mijn opmerking dat hij wel eens kan twijfelen als hij met twee halfnaakte vrouwen in bed slaapt, sloeg volgens haar nergens op. “Tijdens je vriendenweekend lig jij altijd met Rob in bed. Dan denk jij er toch ook niet aan hem te bespringen?”
Het werd een gesprek waar we niet uitkwamen. Helemaal niet toen ik zei dat ik het niet erg zou vinden als ze alleen met haar in bed zou liggen.
“En wat nou als ik het dan per ongeluk in een gekke bui met haar zou doen?”
“Geen probleem. Vraag dan even of hij het wil filmen.”
“Dus ik mag van jou vreemdgaan met een vrouw?”
In mijn hoofd speelde zich inmiddels een lesbische pornofilm af, waarin mijn vrouw de hoofdrol speelde. “Als jij daar behoefte aan hebt”, antwoordde ik met rooie oortjes.
Ze negeerde mijn glimlach en bracht het gesprek terug naar de kern.“Hij is homo schat, wat kan er nou in godsnaam gebeuren?” Maar in gedachten zag ik een man die ‘s morgens wakker werd tussen twee vrouwen. Waarschijnlijk met een enorme ochtenderectie van een droom over Jan Kooijman. Ze liggen gedrieën dicht tegen elkaar aan en onder de dekens is het broeierig warm. Had ik niet ooit ergens gelezen dat iedereen een klein beetje bi is?
“Ik vertrouw je wel, maar ik vind het gewoon geen prettig idee, oké?”
“Jij je zin. Doen we het niet. Maar je angst slaat nergens op.”
Nu wil ik alle lezers van deze column uitdrukkelijk uitnodigen hieronder te reageren. Ben ik een aansteller? Slaat mijn angst nergens op? Wat zou jij doen? Eerlijk zijn. Ik ben oprecht benieuwd.
