Waarom livemuziek?

Diskjockey. Dj. In eerste instantie een man of vrouw die op de radio liedjes aan elkaar lulde. Later deden ze hetzelfde in discotheken. Waar ze op de radio steeds meer gingen lullen, werd dat geouwehoer in de discotheken steeds minder. Tot dat afgrijselijke moment dat ze dachten dat ze zelf muziek konden maken. Ofwel: het moment dat dj's vonden dat al die klotemuziek niet meer zonder hun briljante inbreng kon.

Ze bestaan nog wel hoor. Diskjockeys die op feestjes plaatjes draaien, zonder ze meteen te verneuken met hun eigen 'creativiteit'. Als het publiek dronken genoeg is, knallen ze er een 'Vogeltjesdans' tegenaan en als laatste nummer wordt André Hazes nog even uit zijn lijkkist getrokken. Alleen zie je dit soort gasten enkel nog op feestjes waar ze te beroerd zijn om een paar knaken aan livemuziek uit te geven.

Hoe zit dat dan met die dj's die van mening zijn dat al die muzikanten dusdanige bagger produceren, dat het alleen nog een feestje kan worden met hun goddelijke inbreng? Ik kon me nog wel iets voorstellen bij het lichtjes aanpassen van snelheden van plaatjes, om een leuke overgang naar een volgend plaatje te maken. Maar als ze bestaande nummers aan gort gaan knippen en er zelf een baslijn onder leggen, raak ik ze weer kwijt. Als ze zichzelf vervolgens muzikant of producent gaan noemen, lig ik dubbel naast de bank!

Muzikant? Producent? Toen André van Duin als bandparodist begon, noemde hij zichzelf gewoon 'bandparodist'. Hij plakte op komische wijze stukjes aan elkaar en maakte daar een parodie van. Hij had absoluut niet de pretentie dat hij kon zingen of muziek kon maken. Hij was komiek! Het was een geintje! En daar voegde hij zijn ware talent als komiek aan toe.

Iedere mongool met een beetje gevoel voor computers kan rifjes, beats, licks en samples aan elkaar plakken. De software zorgt er wel voor dat ritme en toonhoogte acceptabel aan elkaar worden verbonden. Als je dan driehonderdvijfentachtig 'liedjes' hebt gemaakt, zal er best eens wat leuks tussen zitten. Dat is alleen wat anders dan muziek maken. Ze weten amper in welke toonsoort hun eigen nummer staat!

Het ergste is dat dit gepruts zo vreselijk wordt overgewaardeerd. Vooral door bezoekers van danceparty's, houseparty's en al die illegale feestjes, waar geen hond nog zonder pillen op de dansvloer staat! Door debielen in auto's, die van die 1500 Watt aan bastonen haast uit elkaar dreunen! Met als argument dat ze zo'n geinige groove of zo'n mooie beat neerleggen. Omdat je wel MOET bewegen op die muziek!

Even voor de goede orde: als je de Jostiband een leuk ritme laat timmeren, kan ook niemand stilzitten. Maar daarmee zijn het nog steeds geen topartiesten die meesterwerken ten gehore brengen!

Wat is er toch mis met livemuziek? Muzikanten die daadwerkelijk weten in welke toonsoort ze zingen en spelen. Een band die liedjes met een echt begin, midden en einde speelt. Muzikanten, die zelf hun muziek schrijven of geweldige bestaande liedjes op hun eigen manier vertolken. Zangers en zangeressen, die niet alleen niet vals zingen, maar ook nog eens een stuk emotie over weten te brengen.

Oké. Eén dj met een koffertje cd's en z'n laptopje kost aanzienlijk minder dan een vierkoppig bandje. Maar dat bandje kan nog wel spontaan een 'Vogeltjesdans' of een 'Fransje Bauer' inzetten. Die lul van een dj heeft nog geen Corrie Konings in zijn koffertje!

Tenslotte: “Iedere keer dat u een dj boekt, in plaats van een live-artiest of band, sterft een puppy van een klein meisje.”

Denk daar bij uw volgende feestje maar eens over na! Het is UW portemonnee tegenover UW geweten!