Napels aan de Maas

In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers, Luc van Lier en harry64 het Nederlandse politieke landschap onder de loep. Vandaag over corruptie, Rijnland, kortom: Limburg!

Laat ik je meenemen naar het zuiden van het land. We maken ons niet bepaald populair met ogenschijnlijke corruptie binnen de politiek. En terwijl het parlement in Frankrijk eindelijk instemt met het homohuwelijk, weigert een pastoor uit Venlo een homofiele prins een hostie te geven. En toch ben ik gelukkig dat we straks weer even een dikke muur rondom onze provincie kunnen bouwen. Dat doet de rest van het land immers ook met Limburg. Vandaag werd Mike Teunissen wereldkampioen veldrijden. Een fantastische prestatie! Maar denk je dat de NOS er ook maar een minuut aan besteedt? Het is dan misschien wel geen schaatsen, maar toch op z'n minst een korte reportage waard. Erger vind ik de Hilversumse interpretatie van het carnaval. Gisterenmiddag was het weer raak. Heel twitterend Nederland kon zich verkneukelen om de tragische Hollandsche carnavalsliederen waarvan de thematiek doorgaans niet verder gaat dan drank, edele dieren in entrees en seksuele dubbelzinnigheid. Ik zou niet willen beweren dat hier alles smaakvol is tijdens de 'drie dolle dagen', maar feit is wel dat we veel dichter bij de oorspronkelijke gedachte staan. En toch houdt de grens bij Brabant steeds weer op.

Prima. Dan sluiten we ons weer af vanaf volgende week zaterdag. Een eigenaardig volk zijn we dan, de rest van Nederland en de wereld totaal negerend. Het is een absurd gevoel, de tijd staat stil en tegelijkertijd dendert de tijd door. Wij vieren het Rijnlandse carnaval. Dat ontstond in de 19e eeuw toen in het Rijnland de imperialistische Pruisen de dienst uitmaakten. Een paar intellectuelen had het boek van Goethe gelezen over diens bezoek aan Rome en het carnaval zoals het daar gevierd werd. Bovendien had Goethe ook interesse in een bijzondere vorm van toneelspelen, het zogemaande Commedia dell 'arte waarbij figuren als de nar, de clown en de dominee een grote rol speelden. De intellectuelen verlangden terug naar een tijd dat Keulen nog een stad van pracht en praal was. In de middeleeuwen werd daar bijvoorbeeld de keizer in een prachtige optocht naar binnen gereden. Dus besloten ze nu zelf maar een optocht te organiseren met in plaats van de keizer een prins. De held van het 'karnaval'. De held werd begeleid door militairen, wat we nu kennen als de raad van elf. Belangrijk onderdeel was en is ook het parodiëren van de heersende macht. Politieke thema's worden tijdens de grote optochten niet geschuwd en wanneer je in Maastricht over straat loopt zie je veel 'tongue in cheek' geestigheden.

Natuurlijk is het leeuwendeel van de oorspronkelijke gedachte niet echt meer terug te vinden. Mensen die in het dagelijks leven niet hun grammetje kunnen halen staan nu in de rij om prins carnaval te worden. Geef ze een muts en een pak en alles is geoorloofd. Ik heb door de jaren heen dingen gezien waarbij de ogenschijnlijke corruptie praktijken van Jos van R. werkelijk niets voorstellen. Steekpenningen krijgen met carnaval een heel andere lading, laat ik het zo zeggen. Toch zijn er enkele literaire liedjes geschreven voor carnaval en zijn er alternatieve zittingen waarbij niemand wordt gespaard.

Hoe is het dan mogelijk dat in een land van parodie en waarin cabaret zo hoog in het vaandel staat, carnaval aan de rest voorbij gaat? Wellicht wegens het ontbreken van het alom bekende calvinistisch vingertje. Er is geen 'moraal van het verhaal' tijdens carnaval. En dat is het gekke eraan, na de drie dagen gaan we door alsof er niets gebeurd is. Het idee dat je gewoon drie dagen lak aan de regels hebt en zonder verdere gene lol kan maken is in het kader van soberheid, zuinigheid en lijdzaamheid voor de rest van het land haast onbespreekbaar. Slechts met een schaatswedstrijd of koninginnedag wil het nog wel eens lukken.

Je kunt veel over ons katholieken zeggen, maar niet dat we geen humor hebben. En natuurlijk gedragen we ons als Calimero, maar dat heeft natuurlijk ook een reden. Laat ons de komende tijd maar met rust; we redden ons wel. Alaaf.