Internetdaten in 2012 (2/2)

“Wat ga je dit weekend doen?”
“Ach, ik weet het nog niet, misschien iets leuks doen met vrienden.”
“Maar je hebt toch geen vrienden, op mij na?”
“Oké. Ik ga dan maar gewoon in mijn eentje punniken…”

Wie internetdaten zegt, denkt waarschijnlijk gelijk aan de blind date met het enge ventje of de dikke vetklep waarmee je gezellige gesprekken hebt gehad via het internet. Maar er bestaat ook een vriendschapsvariant. Wie kent het woord meeting nog? De meeting was een dag waarop die online vriendenclub van de chat, het forum of een spelletjessite samen kwam in een centrale stad om te gaan bowlen, want: “Dan loop je allemaal lekker door elkaar en heb je ook wat te doen als het niet zo goed klikt.” Bovendien gaf het een ontzettend veilig gevoel, want als er één persoon lastig was, dan had je nog minstens tien anderen om op terug te vallen. Dat maakten de vriendschapsdaters vooral zichzelf wijs, want ze vonden het nauwelijks minder eng dan een klassieke blind date.

Zo’n tien jaar geleden waren meetings zielig en waren ze voorbehouden aan mensen die in het echte leven geen vrienden hadden: punnikende huisvrouwen, muurbloempjes en puisterige jongetjes die op hun veertigste nog werden gepest. Iets afspreken met mensen die je via internet kende, was heel raar. Hoe kon iemand van internet nou leuker of aardiger zijn dan iemand die je in het echt kende? Het zat in je hoofd. Net als bij liefde, maakte je iemand mooier dan hij daadwerkelijk was. De punnikende moeder werd een sexy supernanny, het muurbloempje een prachtige roos en het gepeste jongetje de coole man in een sportauto met open dak. In werkelijkheid konden enkele bowlers meestal een invasie verwachten van vrouwen in soepjurken, mensen die schuchter met een biertje bij elkaar stonden en overdreven hard om hun eigen grapjes lachten. Maar de meetings gingen door, en echte vriendschappen bleven ontstaan. Er zijn inmiddels vele bruiloften en enkele begrafenissen geweest waarbij chatvrienden aanwezig waren, geüpgraded tot échte vrienden.

Tegenwoordig is echter het omgekeerde fenomeen gaande: online vriendschapsdating begint niet meer online, maar op feestjes, bij vrienden op de bank en in de kroeg. Er bestaat niets meer dat zo erg de nieuwe vriendschap bevestigt als Facebook. Ben je geen online vriend, dan was je blijkbaar niet zo gezellig tegen de vriendin van je vriendin en wilde ze je blijkbaar nog niet in haar leven opnemen. Misschien was het ook verstandiger geweest om niet gelijk te vragen of jullie menstruatie gelijk liep en of ze al eens was vreemdgegaan met haar nieuwe vriend, waarop je haar bevestigende antwoord direct had doorverteld aan die nieuwe vriend. Nieuwe kennissen horen er pas bij, als ze een online vriend zijn.

Het is dan ook bijna niet te geloven dat er nu nog mensen bestaan die géén Facebook hebben. Iedereen kent wel zo iemand, die je eigenlijk altijd vergeet mee te vragen, omdat je hem niet dagelijks online ziet. Het zijn van die mensen die je niet kan taggen in een foto, niet voor kan stellen aan jouw nieuwe online vrienden en niet aan die leuke date kan koppelen, omdat Facebook de eerste stap in de koppeldate is, in plaats van zoiets privé als een sms’je. Het is ook erg ongemakkelijk in het benoemen van de relatie. Zijn ze gewoon vrienden, is het ingewikkeld, zitten ze in een open relatie, of is de bruiloft al gepland? Facebook vertelt je gewoon duidelijk waar je aan toe bent. Daar weet je pas of je échte vrienden bent.

“Hey, wat leuk, ik zie op Facebook dat je dit weekend gaat bowlen?”
“Ja, weer even wat leuks doen met online vrienden.”
“Ja, ja, ik weet hoe dat geet.”
“Precies: Ie hebt pas nen deet, as’t op internet steet.”