Link
Sommige mensen hebben een huisvriend, anderen een huisdier. Erg gezellig allemaal, maar laten we eerlijk wezen: hoelang hebben mensen al huisvrienden en huisdieren? Al eeuwen. Beetje passé, vind je niet? En daarom heb ik nu iets wat helemaal van nu is. Hip, trendy, eigentijds, en ook een beetje op het randje. Maar ja, sommige vrienden kies je niet. Ze kiezen jou.
Mijn nieuwe gezel is van een heel ander kaliber. Hij drinkt geen koffie, eet niet mee en ik hoef zelfs de deur niet voor hem open te doen. Hij komt gewoon bij me binnen, ongenood en op de vreemdste tijdstippen. Zelfs ’s nachts denkt hij aan me en stuurt me mailtjes met waarschuwingen die er niet om liegen. Dat ik mijn creditcardgegevens moet updaten. Voor mijn eigen veiligheid. En als ik dat niet doe, dat ik dan helaas geen gebruik meer zal kunnen maken van mijn poenpas. Beetje dreigend taalgebruik van mijn nieuwe cybervriend, maar wel attent.
‘Klantendienst’ noemt hij zich, mijn onbekende weldoener, maar dat is natuurlijk niet zijn echte naam. In alle bescheidenheid wil hij anoniem blijven, deze klokkenluider die het zo nobel voor mij opneemt. En hij gaat nog verder in zijn goedertierenheid. Ik hoef alleen maar een link aan te klikken en wat gegevens in te vullen en hij regelt het allemaal voor me.
Nieuwsgierig geworden naar zo veel altruïstische bereidwilligheid besloot ik eens navraag te doen naar deze mecenas. Ik zocht wat rond op internet, stak hier en daar mijn licht op en vroeg aan deze en gene of ze me konden helpen de geheimzinnige ‘Klantendienst’ op te sporen. Nul op het rekest. Toen wendde ik mij tot de politie, ook een goede vriend van mij, maar zij konden niets voor mij doen. Pas als er sprake was van een gepleegde misdaad, zouden zij in actie komen, maar dat was natuurlijk helemaal niet aan de orde!
Ik voelde mij zeer bezwaard om zomaar, zonder tegenprestatie, gebruik te maken van de diensten van mijn cybervriend en dus wilde ik iets terugdoen. Lang hoefde ik daar niet over na te denken. De stroom van mailtjes die ik van hem kreeg, wees namelijk uit dat hij niet zo goed is in taal en dan met name de Nederlandse taal. Teksten als : “Wij informeren u dat uw creditcard is geschorst door ons na de nieuwe veiligheidsmaatregel getroffen om fraude te bestrijden, is internet winkelen gemeengoed geworden. Met hen werd gevonden een groeiende behoefte aan veilige betalingen voor zowel consumenten als commerciële sites”, maken mijns inziens geen al te gunstige indruk, als je niet bereid bent er doorheen te prikken.
En daarom deed ik hem - geïnspireerd door zijn niet aflatende bereidwilligheid om mij te helpen – een voorstel. Ik zou het allemaal vlekkeloos voor hem regelen, schreef ik in mijn e-mail. Hij hoefde alleen maar op de link te klikken en een paar gegevens in te vullen...
