Plat Haags: Yolanthe Sap

In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers, Petertjeprik, ArchEnemy en harry64 het Nederlandse politieke landschap onder de loep.

Teruggetrokken ik mij had, oefenend op de meest spitse erkenning van het verdampen van dit heerlijke kabaalse gedoogavontuur. De kans dat er hier ooit nog iets rechts terug kon komen was met de laaggeschoolde geboortecijfers net zo aannemelijk als een hersenchirurg die toch maar mooi had weten door te stromen vanuit het VMBO. "Ik moet iets moeilijks kwijt: ik voel me gedezeluzoneerd" was alle eer die ik snel bij elkaar kon vegen voordat ik mijn creatief sadisme helaas in de skelettenkast moest zien te wurmen.

Links kwam eraan, en ze kwam om te blijven. Ik zag de rijen van de verontwaardigde vingertjes door de straten paraderen, met trotse gezichten iedereen streng aankijkend die vrolijk werd om dingen waar we niet vrolijk om willen mogen kunnen worden. Met Riedeldick Samsom was de PvdAdhd nóg mallotiger dan ik me had kunnen voorstellen, en de SP zit met een toch niet onaardig deel van een hersenhelft in een waarschijnlijk knusse nevenwerkelijkheid. En alle twee meenden ze tegenover Europa dezelfde 'kritische' houding als de PVV in te willen nemen, maar dan ´fatsoenlijk onderbouwd´ of zo. En de SP levert dan de opvolger van Mark, het nieuwe gezicht van Nederland.

Als ik de Roemertronie op een verkiezingsposter bekijk kun je volgens mij aan de ongelijke focus van zijn ogen zien dat beide hersenhelften continu een ideologische vertaalslag moeten maken. Samsoms hoofd lijkt daarnaast op een balzak die dronken naast een schroeiend kampvuur in slaap is gevallen. Eigenlijk moet hij helemaal kaal zijn, maar dat zou een associatie met een eerdere verkaalde politicus op kunnen roepen, en de mensen zijn al zo nerveus. Dus kammen we met de overweging van een hoogsensitieve topbestuurder het okselhaar omhoog, om dan opgewonden in de Kamer verhaal te komen halen waarom er niet naar de PvdA wordt geluisterd, zoals het hoort.

En toen was er een afspraak met één linkse mevrouw die blijkbaar wél door begint te krijgen hoe de politiek correcte dogma's zich tot de werkelijkheid verhouden. De werkelijkheid streng aankijken en toebitsen hoe ze zich dient te gedragen blijkt haar beste tijd gehad te hebben, Yolanthe Sap kiest voor pragmatisme en scoort mee met de winnaars die over hun eigen gekakel heen hebben kunnen luisteren. Ik had het nooit gedacht van de partij van Paul Rosenmöller, de miljonair die zo graag wil laten zien hoe ontzettend goed hij deugt, zodat hij anderen tenminste kan blijven veroordelen.

Yolanthe had op haar flikker gehad na Kunduz, welke linkse partij gaat met rechtse concentratiekampkwekers in zee? Bruinhemden die stiekem in hun achtertuin crematoria aan het aanleggen zijn om mee te helpen met de eindoplossing tegen de islam? Een behoorlijke schaduw om overheen te springen, maar blijkbaar is Yolanthe lenig genoeg.

Ik hoop -ook al is het gevaarlijk- dat GroenLinks de smaak te pakken krijgt. Het is momenteel de enige linkse club die niet meteen gaat uitleggen waarom iedereen behalve zijzelf niet kan deugen, en ze durft nog verantwoordelijkheid te dragen ook! Geef ze voor mijn part een beschermde zeemeeuwkolonie in de Noordzee, alles beter dan de toekomst in met de PvdA, SP, en PVV. Wat zou het geweldig zijn als die drie partijen de oppositie uit gaan maken en het midden radicaal van kwaliteit gaat verbeteren.

Zo zie je maar waar oppositie toe kan leiden. Misschien zitten we dankzij de compromisloze PVV en de SP straks met een zakenkabinet! En de PvdA? Nu Sharon Dijksma de politiek verlaat komen er eindelijk wat mensen in beeld die achter haar zitten in de kamer, waaronder Ineke van Gent. Weliswaar brildragend, maar nét corpulent genoeg om identificeerbaar te zijn met de achterban.

Ach, alle meninkjes over op welke post waar & hoeveel bezuinigd wordt... Wat we gezien hebben is een nieuwe veerkracht bij de keurige ambtenaren, uit angst voor een verdere samenwerking met de PVV. Als je een paar jaar de PvdA gewend bent kun je bijkans alles tolereren aan vergezochte rancunepolitiek, moet men gedacht hebben. Maar de PVV is natuurlijk een tandje kniftiger.

Die kniftigheid uit de politiek schoppen met een bazend middenkader, ik had het niet voor mogelijk gehouden. En Yolanthe, ik hoop dat je gaat ervaren dat je rechtse mannen veel beter linksom kunt ombuigen als heersende collega aan een werktafel, dan als rare buurvrouw die vanachter de interruptiemicrofoon plichtmatig commentaar levert.