Anti-voetbal

Tik-tak, tiki-taka, en doelpunt. Zo kan het spel van FC Barcelona gaan. Als ze zo spelen, is dat schitterend om te zien. Snel combinatievoetbal waar geen enkele verdediging tegen opgewassen is en waardoor Barça veel scoort. Van Busquets naar Xavi, naar Messi, Iniesta, terug naar Xavi, weer Messi, een een-tweetje met Alexis Sánchez, of wellicht een dubbel een-tweetje, en goal: koekoek! Heerlijk om naar te kijken. Maar niet als het geen effect heeft.

Afgelopen dinsdag speelde FC Barcelona in het eigen Camp Nou tegen Chelsea de return in de halve finale van de Champions League. Na de nederlaag van zaterdag tegen Real Madrid in de competitie was dit de laatste kans voor Barça op een echt grote prijs dit seizoen. Vóór de halve finales dacht vrijwel iedereen: dit komt wel goed. Chelsea heeft geen schijn van kans. Maar vorige week in Londen wisten de Engelsen al te winnen: 1-0. Ja, Barça had veel meer kansen en het balbezit, maar die maakten ze niet af.

Hetzelfde beeld was dinsdag te zien: Chelsea zette een handbalverdediging neer en de Catalanen probeerden daar doorheen te breken. Anti-voetbal van Chelsea? Nee, realistisch voetbal. De ploeg van Roberto Di Matteo zou kansloos zijn wanneer ze die handbalverdediging niet hadden en aanvallender speelden. Dan had Barça de ruimte gekregen voor het tiki-taka-voetbal en was het simpel doorgestoten naar de finale. Chelsea deed echter simpelweg wat ze konden en wat ze moesten doen en daarmee zijn zij verdiend finalist.

Was het pech dat Barcelona de paal en lat raakte? Was het geluk dat Chelsea twee keer scoorde? Het antwoord op beide vragen is ‘nee’. De bal op de paal was een uitstekende redding van Cech en de bal op de lat een misser van Messi. Geen pech, maar een misser. De goals van Chelsea waren schoolvoorbeelden van efficiënt met je kansen omspringen. Eén van de belangrijkste aspecten in het voetbal.

Mensen die de manier van spelen van Chelsea anti-voetbal noemen, begrijpen er niets van. Zij zelf zijn anti voetbal. Want: het mooiste voetbal is spannend voetbal. Natuurlijk, het is mooi om naar een galavoorstelling van Barça te kijken. Maar hoe mooi is dat nog als ze nooit verslagen worden? De bal rond het strafschopgebied rondtikken is leuk, maar daar heb je helemaal niets aan als je geen kansen creëert. Het gaat uiteindelijk namelijk om de doelpunten en de prijzen. Uiteraard is het mooi als mooi voetbal gecombineerd wordt met doelpunten en prijzen, maar dat lukt Barcelona dit seizoen niet.

In de wedstrijd van afgelopen dinsdag zat werkelijk alles: twee botsende stijlen, een aanvallende ploeg en een counterende ploeg, een rode kaart, doelpunten, een strafschop (die ook nog werd gemist), en een verrassende winnaar. Dat Chelsea ervoor kiest om verdedigender te spelen en te gaan voor effectiviteit, is hun goed recht. En het goed uitvoeren van die speelstijl is ook mooi om te zien. Anti-voetbal? Nee: voetbal.