Taxiregels moeten strenger
Donderdag waren Amsterdam en Schiphol getroffen door een urenlange, totale treinstoring. Dus was het voor veel mensen die een vlucht moesten halen noodzakelijk een taxi te nemen. De dames en heren taxichauffeurs sloegen hun slag. De meesten waren slechts tegen woekerprijzen bereid, de wanhopige klanten naar Schiphol te vervoeren. Een duidelijker bewijs van het feit dat de gemiddelde Amsterdamse taxi wordt bestuurd door een stuk schorem is niet voorhanden.
Al sinds jaar en dag lukt het de gemeentelijke dienst IVV (waarin het voormalige bureau Taxizaken van het stadhuis is opgegaan) niet, een halt toe te roepen aan allerlei misstanden. Taxiklanten worden geweigerd als ze geen lange rit willen boeken, er worden onnodige omwegen gevolgd, er wordt gerotzooid met taximeters, vrouwelijke passagiers worden aan hun hoofd gezeurd met oneerbare voorstellen.
Dat is een ernstige zaak. De taxi maakt deel uit van de vervoersketen, en is wat mij betreft gewoon een openbaar vervoermiddel. De kwaliteit moet dus worden gewaarborgd. De gemeente doet zijn uiterste best om de allerergste beunhazen van de taxistandplaatsen te weren. Met slechts matig succes. Dus worden de nieuwe taxiregels nóg strenger.
Taxi’s moeten voortaan een GPS-systeem aan boord hebben, dat registreert, waar de taxi zich bevindt. Daarmee wordt een einde gemaakt aan ritjes met nietsvermoedende toeristen van het Leidseplein naar het Concertgebouw via Osdorp. Ook is bij een klacht van een passagier beter te achterhalen, om welke taxi het ging.
Bas Vos van de belangenvereniging Amsterdams Platform Kwaliteitstaxi’s is des duivels. Hij vindt dat de bonafide taxichauffeur onnodig op kosten wordt gejaagd en dat die maatregel “onacceptabel” is omdat “slechts twee procent van de taxichauffeurs psychopaten zijn die de boel voor der rest verzieken.” Daar gaat Vos al de mist in. Ik durf de stelling aan, dat meer dan de helft van de taxichauffeurs zo nu en dan een klant besodemietert. Dus, in de terminologie van Vos, is meer dan de helft van de taxichauffeurs een psychopaat die enzovoort. De enige manier om hierin de hoognodige verandering te brengen, is inderdaad het aanscherpen van de voorschriften. Zoals een GPS-dingetje dat de locatie van de taxi opslaat en strenge regels aan de chauffeurs en de bedrijven.
Bas Vos vindt het te ver gaan, dat een chauffeur die door rood licht heeft gereden op grond van de nieuwe verordening twee maanden niet meer op een taxi mag rijden. Want “iedereen rijdt wel eens door rood”. Opnieuw slaat Vos de plank mis. Ik verwacht achter het stuur van de taxi een vakman of vakvrouw, en geen mentaal ongeschikte weggebruiker met een concentratiestoornis. Een treinmachinist die door rood rijdt, moet vrezen voor zijn baan. En terecht. Waarom zou dat niet mogen gelden voor een taxichauffeur met maling aan de verkeersregels? Een conducteur die een reiziger besteelt, kan inpakken en wegwezen. Waarom zou dat niet mogen gelden voor een taxichauffeur die stiekem omrijdt of knoeit met de taximeter?
Overigens wil ik niet alleen maar klagen. Ik wil ook een positieve bijdrage aan het debat leveren. Goedgekeurde taxi’s mogen in Amsterdam op de vrije tram- en busbanen rijden. Dat leidt tot een probleem. Trams en bussen hebben een radiografisch apparaat aan boord dat wissels omlegt en verkeerslichten op groen (of negenogen op wit) laat springen. Dat werkt nu vaak niet omdat er vooraan in de rij een taxi op de vrije baan staat. Omdat taxi’s die apparatuur niet aan boord hebben, gaat het verkeerslicht of het negenoog niet of veel later op groen of wit. Stel de aanwezigheid van die apparatuur verplicht voor taxi’s die op de vrije baan mogen. Dat kost de ondernemer wel geld, maar het heeft ook voordelen. Zijn taxi schiet vlugger op, en door de investeringskosten wordt ook het kaf van het koren gescheiden. De apparatuur dient overigens wel te zijn voorzien van een autorisatie die op afstand kan worden uitgeschakeld. Dat is helaas nodig om de handel in zogenaamd gestolen apparatuur tegen te gaan.
De Amsterdamse taxiwereld wordt verziekt door een enorm overschot aan taxi’s en chauffeurs. Het gevolg daarvan is, dat er voor niemand nog een behoorlijke boterham te verdienen valt. Het fors opschroeven van de eisen (financieel en qua opleiding en gedrag) aan de taxibedrijven en hun chauffeurs zal leiden tot een shake-out. De rotzooiende avonturiers met hun ongewassen uitstraling en hun groezelige taxi’s zullen dan het veld moeten ruimen. Niets mis mee. Wat dan eindelijk overblijft, is een taxiwereld die op een goede manier voor zijn klanten zorgt en onze hoofdstad niet langer internationaal te schande maakt. Daar kan niemand tegen zijn.
