Booty call

“Boy, you down to be my new booty call. Booty call, yeah.” Voordat u verder gaat met het lezen van deze column, wil ik u verzoeken een bepaald nummer op de achtergrond te draaien. Dus, surft u even naar YouTube en start het nummer Music van Madonna. Doe het echt even, want dat geeft een extra dimensie aan deze column.

“Hey mister DJ, put a record on. I wanna dance with my baby.” Ja, lekker hoor. Klassiekertje. Goed, waarom vraag ik u om een dergelijk nummer op te zoeken, en waarom begin ik deze column met een fragment uit het nummer Booty Call van Ke$ha? Want dat was het nummer; ik hoop niet dat u het had herkend. Dat doe ik omdat er tegenwoordig overal muziek op de achtergrond te horen is en het niet altijd even logisch is dat die nummers op een bepaalde plek gedraaid worden.

Neem nu Booty Call van Ke$ha. Die hoorde ik toen ik aan het winkelen was, op zoek naar nieuwe schoenen. Toen ik een paar paren schoenen aan het passen was, hoorde ik ineens iets van ‘booty call’. Ik ging wat aandachtiger luisteren en inderdaad: de zangeres had het over een booty call. En dat in een winkel die net reclame maakte voor kinderschoenen die in de aanbieding waren. Dan vraag ik me af: wie besluit om zo’n nummer daar te gaan afspelen? Of begrijpt die persoon niet dat een booty call toch echt niets te maken heeft met laarzen, met ‘boots’?

Ook in de supermarkt ontbreekt de logica. Ik heb enkele jaren in een supermarkt gewerkt en na een tijdje ken je het repertoire daar uit je hoofd. Rond sinterklaas en kerst komen er dan wat andere nummers bij, maar geloof me, die ben je na twee dagen ook wel he-le-maal zat. Maar die muziek daar, die leverde toch wat vreemde situaties op. Bijvoorbeeld met het nummer Rock Your Body van Justin Timberlake, op de broodafdeling. “Mevrouw, kan ik u helpen?” “Let me rock you, till the break of day.” “Ja, ik wil graag een halfje volkoren.” “Ok, komt eraan.” “I’ll have you naked by the end of this song.”

Muziek in de supermarkt hoort simpelweg muziek te zijn die lekker in het gehoor ligt, maar verder niet opvalt. Zodra het wel opvalt, concentreert de klant zich vaak minder op de spullen die hij of zij kan kopen en meer op de muziek. Maar andersom, dat kan natuurlijk ook. Gisteren nog, liep ik in de supermarkt, hoor ik dit: “These are the girls I love the most. I mean the ones, I mean like she’s the one. Kiss her, touch her, squeeze her buns.” Dus ik reken even later bij de kassa een paar broodjes af.

Als u een beetje een gemiddeld leestempo heeft, dan hoort u ongeveer nu op de achtergrond Madonna dit zingen: “Music makes the bourgeoisie and the rebels never gonna stop.” Wat heeft dat met deze column te maken? Tja, ik zei het al eerder: het is niet altijd even logisch waar bepaalde nummers gedraaid worden.