Prince: Melkweg, Oslo en Amy Winehouse

De een zijn dood, is de ander zijn feestje. Het klinkt wrang, maar het komt er wel op neer. Afgelopen vrijdag was er een gestoorde die zijn zieke waanideeën niet meer in kon houden en het nodig vond om een bomaanslag te plegen in Oslo en (inmiddels bijgesteld) bijna zeventig tieners en jongeren te vermoorden op het Noorse eiland Utøya. De twee dagen erna zou Prince een concert geven in het Spektrum in Oslo. Prince en zijn band waren al gearriveerd in Noorwegen, maar vanwege de enorme rouw waarin Noorwegen gedompeld was, besloten ze de concerten te verplaatsen naar 2 en 3 augustus en het land zo snel mogelijk te verlaten. Op 26 juli geeft Prince een concert in Ahoy in Rotterdam, een concert dat toegevoegd werd nadat de drie nachten van North Sea Jazz in no-time uitverkocht raakten, dus de band zette alvast koers naar ons landje. In het universum van Prince geldt het adagium: een dag niet gespeeld is een dag niet geleefd. En als je twee concerten schrapt dan speel je twee dagen niet. Als dan ook het vorige concert twee dagen daarvoor was dan begint het wel vreselijk te kriebelen bij hem; bijna een week zonder optreden.

Dus wat doe je als je in Amsterdam logeert en de Melkweg wordt niet gebruikt in die tijd? Dan huur je de zaal af en zet je daar een basisset van je spullen neer en ga je oefenen, zoals hij zo vaak doet met zijn band. Maar wat is er als muziekant nou mooier dan optreden. Weinig. En wat is er nou mooier dan optreden in een kleine zaal? Niets. Zowel voor de artiest als voor het publiek is dat het summum. Dus verscheen er om negen uur zondagavond een berichtje op Twitter van 3FM coordinator Wilbert Mutsaers "#prince speelt vannacht in de #melkweg zojuist bevestigd. Kaartverkoop start rond 23u #3FM". Nu had Giel Beelen voordat Prince op het North Sea Jazz zou gaan spelen, gezegd dat hij in Paradiso zou komen. Heel de Prince-community in rep en roer, want stel je voor dat het echt is dan... Maar het was niet echt. Beelen had dit uit zijn grote radioduim gezogen. Dus nu er weer #3FM bijstond twijfelde ik zeer. Eerst die Mutsaers maar eens op Google gezocht en hij bleek de 3FM-zendercoördinator te zijn. Toen verdwenen mijn twijfels al snel. Zo iemand zal niet snel zijn reputatie te grabbel gooien, al weet je het met Twitter nooit. Nadat het vrij snel door de Melkweg zelf werd bevestigd was het zeker: Prince ging komende nacht spelen.

Vijf minuten heb ik getwijfeld over wel of niet gaan. De voors... het is Prince, meer reden is er niet nodig. De tegens waren er echter genoeg. Eerder schreef ik al in een column "Wanneer is het genoeg?" Ik heb hem drie nachten op North Sea Jazz gezien, zie hem dinsdag weer in Ahoy, is dat niet genoeg? Bovendien betekent het weer een nacht slaapverlies en ik word er ook niet jonger op. Uiteindelijk wonnen de voors het. Hoe groot is de kans dat ik hem binnenkort weer eens in zo'n klein zaaltje zal zien? En... het is Prince, meer reden is niet nodig. Dus ik de auto in en naar Amsterdam gereden. Toen ik even voor half tien bij de Melkweg aankwam stond er een klein rijtje. Veel kleiner dan ik had gedacht. dit betekende niet alleen dat ik zeker binnen zou komen, dit betekende ook dat ik vlak voor het podium zou staan. Al mijn twijfels waren toen verdwenen. Ik had de juiste beslissing genomen om te gaan.

Pas tegen tien uur begon de rij flink te groeien. Anderhalf uur wachten in de rij voor een Prince-concert, ik kan me het laatste concert niet herinneren dat ik zo kort gewacht heb. De deur ging even voor 11 uur open. Entree was honderd euro, cash in het handje. Dit bleek voor veel mensen een probleem, aangezien die geen honderd euro in hun portomonee hadden. Terwijl meermalen in de rij werd gezegd dat het cash zou zijn. Er waren voor in de rij beduidend minder hardcore Prince-fans dan normaal bij een dergelijke show, want de harde kern is ermee bekend: aftershow of club-show - cash betalen. Binnengekomen had ik een prima plek, vijfde rij, bijna in het midden, tussen Prince en bassiste Ida Nielsen in. Mr. Hayes, de keyboardspeler van de begeleidingsband van Prince, The New Power Generation (NPG), was bezig zijn keyboards in te stellen. Heel ontspannen zat hij op zijn krukje met een koptelefoon op te spelen. Na een uurtje of zo kwam drummer John Blackwell bij hem staan en namen ze de setlist kort door. Beide vertrokken even later backstage en onverwacht vroeg, om half 1, ging het licht uit en begon de show.

Eerst speelde de NPG en zong Shelby J (normaal achtergrondzangeres) om, zoals ze zelf zei "To warm up the place before you know who comes on". Shelby kreeg al snel de sfeer erin met een paar funky nummers. Helaas kreeg ze ook snel de sfeer er weer uit met wat langzamere nummers, maar aan het eind van de één uur durende opwarmset ging het tempo weer omhoog en dat kwam de sfeer ten goede. Het thema van het eerste uur, voor zover je daarvan kan spreken, was: "What the world needs right now is - Love, sweet love". Dit kwam in een paar jams terug en werd aan het eind door het publiek masssaal meegezongen. Het refereerde uiteraard, zoals Shelby ook zei, aan de dramatische gebeurtenissen in Oslo. Daarna klonk de stem van Prince vanachter de coulissen. Nadat de band inzette kwam hij rustig het podium oplopen met een gehaakte mutsje op zijn hoofd en in plaats van zijn trademark laarsjes met hoge hakken droeg hij ditmaal platte schoenen met rode lichtjes erin. Voor de gelegenheid gebruikte hij zijn met bladgoud belegde gitaar, speciaal gemaakt voor deze Welcome 2 America tour en bedoeld om verkocht te worden voor een goed doel. Hij is al verkocht en wel aan Lewis Hamilton, de formule 1 coureur, voor 'slechts' $100.000.

Prince heeft die gitaar nauwelijks laten staan gedurende de hele avond en hij speelde nummers als Calhoun Square, Dreamer en het Jimi Hendrix nummer Villanova Junction, waaroverheen hij dan weer andere nummers zong, zoals One Nation Under A Groove en We Live 2 Get Funky. Als hij zijn gitaar al neerzette dan was het vaak om de bas van zijn bassiste over te nemen en eens lekker los te gaan op Thank You (Fallettin Me Be Mice Elf Again) en Only Heaven Knows, waarvan het refrein op schitterende wijze door het publiek gezongen werd: een kippenvelmomentje. Tijdens de nummers speelt hij zoals gewoonlijk veel solo's en krijgen ook de mensen in zijn band ruim de kans hun talenten te tonen tijdens de dampende, twee uur durende funk-, rock- en blues-show. Gelukkig mag met name Mr. Hayes zijn orgel regelmatig door de zaal laten schallen. Zijn nieuwe liefje en, waarschijnlijk daarom, tweede gitariste en af en toe lead-zangeres Andy Allo, mag ook wat nummers zingen zoals, People Pleaser, Waiting In Vain en een eerbetoon aan de zaterdag overleden Amy Winehouse in de vorm van haar nummer Love Is A Losing Game. Eerder op de dag was er al een accoustische versie van Andy en Prince op de facebook pagina van Andy verschenen. In 2007 tijdens zijn 21 Nights in London werd dit nummer al een aantal maal gespeeld en tijdens het laatste concert aldaar zong Amy Winehouse het zelf mee. Na het nummer gister riep Prince, "Rest in peace Amy".

Rest in peace, het slaat ongetwijfeld ook op de slachtoffers in Oslo. Het is raar dat je een fantastisch drie uur durend concert hebt bijgewoond dat er nooit geweest zou zijn als er niet een vreselijke moordpartij in een ander land geweest was. Daarmee kom ik weer terug op mijn eerste zin, de een zijn dood is de ander zijn feestje. Dat is niet helemaal waar natuurlijk. Uiteraard had hij nooit in de Melkweg gestaan als de concerten in Oslo niet verplaatst waren, maar het is ook weer niet zo dat die mensen vermoord zijn, zodat hij hier op kon treden. Had hij dan niet moeten spelen? Spelen in Oslo, twee dagen na de moordpartij, zou ongepast zijn geweest en het is dan ook terecht dat die concerten verplaatst zijn. Zijn keuze om wel te spelen in de Melkweg heeft niets van doen met de slachtoffers in Oslo. Door niet te spelen wordt het leed daar er niet minder om, door wel te spelen wordt het ook niet erger. Op zijn minst heeft het 1100 mensen de afgelopen nacht enorm blij gemaakt en hebben die mensen geen gruwelijke dingen gedaan. Zoals Prince het vannacht zei: "It's better than sitting on your couch, isn't it?". En aankomende nacht? Dan staat hij er weer. Is het dan nooit genoeg? Nee. Want dinsdag staat hij ook nog eens in Ahoy. Zes keer Prince in Nederland in zo'n drie weken, waarvan ik er zeker vijf keer bij ben (geweest). Over vannacht twijfel ik nog. Misschien is het dan toch genoeg.