Geen woorden, maar daden?
Mario Been is vertrokken bij Feyenoord. Nadat hem ter ore kwam dat het merendeel van de selectie geen vertrouwen meer in hem had, pakte hij zijn koffers. Volkomen logisch, want met spelers die niet voor je willen werken, ga je geen resultaten boeken. Vanuit het gezichtspunt van de voetballers is het echter een stuk minder logisch. Het valt niet te verkopen dat spelers beslissen over het lot van hun trainer, laat staan spelers die net komen kijken in het profvoetbal.
We herinneren ons allemaal de wedstrijd in Eindhoven, op 24 oktober 2010, waarin Feyenoord met 10-0 klop kreeg. Na afloop van die nederlaag stelde Mario Been in de kleedkamer zijn positie ter discussie. Geen enkele speler die op dat moment het vertrouwen in hem opzegde. Blijkbaar vond niet alleen Tim de Cler het wel lekker gaan zo. Of misschien durfden de spelers toen hun mond niet open te trekken, omdat ze net met 10-0 hadden verloren. Of ze durfden niets te zeggen, omdat ze zelf net de eerste stappen in het profvoetbal hadden gezet.
Feit was in ieder geval dat iedereen bij Feyenoord de verwachting uitsprak dat er betere tijden aan zouden komen. Iedere week waren er wel lichtpuntjes, of werden er mooie dingen gezien waarop kon worden voortgeborduurd. Tenminste, dat soort clichés werden voor de camera uitgesproken door zowel trainer als spelers. Er leek eensgezindheid te bestaan: hand in hand, kameraden. Die zin uit het clublied kenden ze erg goed en droegen ze duidelijk uit naar de buitenwereld toe. Maar ze vergaten de zin die daarop volgt: geen woorden, maar daden.
De resultaten bleven namelijk mager, en aan het eind van de rit was de Rotterdamse trots niet eens terug te vinden in het linkerrijtje. Elke week genoeg woorden, want het ging steeds beter. Maar de daden, die kwamen maar niet. Nou ja, in vergelijking met de eerste seizoenshelft ging het na de winterstop wel een beetje beter. De dreigende nacompetitie werd redelijk ruim ontlopen. Gelukkig, seizoen afgelopen, nu met een schone lei opnieuw beginnen en mikken op de play-offs voor Europees voetbal.
Maar nu, nog voor het seizoen is begonnen, hebben de spelers van Feyenoord zichzelf al een hele slechte dienst bewezen. De voorbereiding op het nieuwe seizoen is al even bezig, en nu pas komen ze erachter dat ze liever op eigen benen staan. In plaats van hun voeten eens te laten spreken, trekken ze nu hun mond open. En gek genoeg luistert de Feyenoord-leiding naar de spelers, waarmee ze het probleem nog groter maken. Nu zijn de spelers blijkbaar de baas.
Martin van Geel doet nu een wanhopige poging dat laatste tegen te spreken: hij gaat de spelers niet betrekken bij de aanstelling van een nieuwe trainer. Dom, want wat als de spelers ook in de nieuwe trainer geen vertrouwen hebben? Zo wordt het komend seizoen gewoon weer het rechterrijtje voor Feyenoord.
