De gloeilamp is dood. Leve de gloeilamp.
SirStoner stuurde via de submit de volgende column in:
Gloeilampen zijn binnenkort verboden. Sedert de kaars onze lichtbron, en na jaren trouwe dienst worden ze zonder waardig afscheid naar de verdoemenis gezonden.
Juist ja, die lampen die zo'n perfect mooi spectrum hebben, en dus met filters ook perfect te regelen zijn. Lampen die je direct kan aansluiten op je stopcontact. Dit in tegenstelling tot de meeste halogeenlampjes. Halogeenlampjes zitten namelijk vol opgekropte agressie. Echt waar. Die ontploffen recht in je gezicht. Meteen...
Alles wat je nodig hebt voor een gloeilamp (letterlijk) zijn 2 draadjes en wat plakband. En een IQ van boven de 40. En een stopcontact. Onze lieve oude gloeilamp, het peertje. Held in tekenfilms, strips en reclames. Heb je een goed idee? Gloeilamp boven je hoofd. Met zijn transparantie en zijn altijd kunstig gewikkelde wolfraam op z'n dunne pootjes. Op elk aanwijsbord ter wereld hét symbool voor "licht... hier... kom maar... ik help je". Straks compleet verdwenen.
De lamp waarvan je aan de buitenkant al kan zien of-ie het gaat doen of niet. Is het draadje nog heel? Bij een gecoate lamp proberen door de onderkant te spieken. Langs het voetje, waar de coating net niet zat. Om te kijken of-ie stuk was. Terwijl hij het in geen enkele armatuur deed. Nee zelfs niet recht aan het stopcontact. Zo erg vertrouwde je gloeilampjes vroeger. En rammelen... Om te horen of ie stuk was. Je had hem i.i.g. zeker stukgemaakt.
Soms had je ruzie, en was je het oneens. Meestal was dat alleen maar omdat zijn voetje te groot was voor de schoenen die je voor 'm had gekocht. En achteraf bood je dan je excuses aan en legde je hem in een laatje. Om hem later te verrassen. "Kijk, ik heb schoenen voor je. Wel tweedehands, maar je komt wel aan het plafond te hangen". Zo trots als mogelijk scheen je lampje dan voor je.
Soms klaagde je, wat ga je toch snel kapot. Totdat je in de supermarkt die prijs weer zag. "Oh ja". En die verpakking "bevat geen: zware metalen/kankerverwekkende stoffen of dodelijke gassen". En op de terugweg realiseer je je dat je het ze ook niet makkelijk hebt gemaakt tot nu toe. Tussen de flessen. In de tas. In je Opel. Kadett. Uit '79. Over 't landweggetje.
De gloeilamp, de enige lamp die niet discrimineert. Elk kleurtje krijgt bijna evenveel aandacht, maar niemand wordt in ieder geval vergeten. De gloeilamp, die niet alleen kan krijsen en z'n bek houden, maar ook nuances begrijpt. Ga eens wat zachter... Een spaarlamp haalt z'n flikkerende schouders op, de gloeilamp verkleurt naar licht oranje.
Weet je nog, je kwam thuis in de winter en de cv stond nog niet aan. Onder het warme water met je fikken doet pijn. Maar wacht, het schemerlampje op tafel. *klik* Aaaahwww. Instant verlichting. In de meest gekke vormen verkrijgbaar ook... Het mooiste vormpje wat ze voor een spaarlamp hebben kunnen verzinnen is het rooster van een gevangenisraam nadat de Hulk ermee bezig is geweest. De "Tornado".
De gloeilamp is lief maar begrijpt er niets meer van. Hij vraag: "Hoe kan het toch, dat er wijken uit de grond worden gestampt waar mensen op elektra moeten koken. Terwijl ik niet mag branden?". Hij vraagt "Hoe kan het toch, dat er op bijna geen enkel overheidsgebouw zonnecellen liggen, terwijl ik niet meer mag schijnen?"
Ik ga je missen oude rakker.
