Naakt op straat
Ik kijk graag naar naakte vrouwen. Vooral naar mooie naakte vrouwen. Meestal moet ik genoegen nemen met foto's want vrouwen zijn nu eenmaal meestal niet naakt. Zelfs mooie vrouwen niet, die toch alle aanleiding lijken te hebben om het te zijn. Het is nu eenmaal niet gewoon om naakt te zijn. Laatst kreeg ik een serie foto's onder ogen van Erica Simone. Naaktfoto's. Ze waren erg de moeite waard want Erica Simone is mooi. Haar gezicht en ook haar lijf. Erica Simone is niet alleen het model van de foto's maar ze heeft ze ook nog eens zelf gemaakt. Dat kan, de techniek staat voor niets.
Erica is fotografe van beroep, en zelfs een beetje beroemd. Beroemd genoeg om haar foto's te kunnen exposeren in een galerie in New York. Op Erica's foto's zie je haar naakt te midden van aangeklede mensen, allemaal in New York. De expositie heet dan ook Nue York (strikt genomen NSFW) Nue is naakt in het Frans, Erica was Parisienne voor ze New Yorkse werd. Slechts getooid met hoge hakken staat ze in de etalage van een kledingzaak te kijken. Met laarzen aan, een shawl om, een muts op en verder niets is ze sneeuw aan het schuiven op het trottoir. Met alleen schoenen aan zit ze in de metro tussen de New Yorkse forensen in hun dagelijkse kloffies. Ze wordt naakt in de boeien geslagen door een New Yorkse cop in uniform. Naakt joggend, naakt op de motor, naakt in de bibliotheek, enzovoort. Allemaal echt gebeurd.
Als foto's in een galerie hangen is het kunst. Kunstliefhebbers komen niet naar mooie naakte vrouwen kijken, die komen kunst kijken. En dus moet er een verhaal bij want kunst spreekt zelden voor zich, het moet uitgelegd worden. Erica's verhaal is dat ze wilde onderzoeken wat er van mensen overblijft zonder kleding. Met kleding laat je zien wie je bent, dus zonder kleding kan je je statement niet maken. Maar ik zie wel degelijk een statement, ik zie één naakte meid tussen allemaal mensen die gewoon kleren aan hebben. Alle fashionstatements vallen in het niet bij dat van Erica. Naakt zijn is een überstatement! Mits je de enige bent. Erica's verhaal en haar foto's passen niet bij elkaar. De straten van New York waren het verkeerde decor, in de sauna, op het naaktstrand of een naturistencamping had ze moeten zijn. Dan zou je pas zien hoe het leven er uit ziet als iedereen naakt is.
Of is niet het decor fout maar juist het verhaal? Erica had zich heus niet vergist, het officiële verhaal van Nue York is er alleen om keurige kunstliefhebbers de gelegenheid te geven met goed fatsoen haar expositie te komen bezoeken. Over het echte verhaal praat ze niet, de foto's spreken ook eigenlijk voor zich. Afgezien van het feit dat Erica Simone een lekker ding is en dat ze dat wil weten ook, is het verhaal dat de foto's vertellen natuurlijk dat bloot niet gewoon maar juist bijzonder moet zijn. Op ons allerpolitiekcorrectst roepen we graag dat we allemaal bloot geboren zijn en dat er dus niets abnormaals aan is. Maar je moet aseksueel zijn om met dat cliché genoegen te nemen. Godzijdank bestaat er kleding. Om de grootste rampen te bedekken, maar vooral omdat kleding de gelegenheid geeft om het spel te spelen. Wat zou de wereld saai zijn zonder decolleté's, zonder korte rokjes, zonder doorkijkjurkjes, zonder shirtjes die armen, schouders, een rug, of een buik bloot laten. En ik kan me niets spannenders voorstellen dan een bloedmooie vrouw die langzaam en sensueel haar kleren voor me uittrekt, of die toelaat dat ik haar uitkleed.
