Ontuchtmoeheid

 Een ding wil ik direct en boven alles duidelijk maken: ik volg de hele ontuchtzaak in Amsterdam met afschuw.
Maar zo langzamerhand begint mijn aandacht enigszins te verschuiven van de daadwerkelijke zaak naar randverschijnselen. En dan met name de manier waarop de media zich op deze zaak heeft gestort. Iedere steen wordt herhaaldelijk opgetild en van zo veel mogelijk kanten belicht. Alles om maar een nieuwe ingang te hebben tot dit verhaal; een nieuw perspectief. De journalistiek gedraagt zich als een roedel hongerige wolven. Dat levert soms interessante feiten op. Soms situaties en momenten die al je haren recht overeind zetten. 

Zo zat vorige week Peter R. de Vries bij Pauw en Witteman. Wat heb ik me vreselijk geërgerd aan deze man. Nu is dat weinig spannend, hij is over het algemeen genomen zeer haatbaar. Maar laten we dat even buiten beschouwing laten.
Bij Pauw en Witteman ging hij zitten verhalen over dat we alles wel in perspectief moesten zien. Ja, het was vreselijk, maar we moesten het niet opblazen. Zinnen van die strekking. Hij heeft hier mogelijk een punt. Maar dat dit uit zijn mond moet komen, dat is toch werkelijk ongelooflijk. Ik meen mij enkele programma's van zijn kant te herinneren. Joran van der Sloot heeft een meisje vermoord, misschien twee of drie. Als we de boel dan zonodig in perspectief moeten zien, dan stelt die hele Joran toch eigenlijk niet zo veel voor; een simpele boef. Maar bracht Peter R. dit zo? Ik dacht het niet. Daar werden meerdere zeer uitgebreide televisieprogramma's aan besteed.
En nu nog, als Joran een scheet laat, dan staat Peter R. er met een volledig camerateam naast. "U kunt nu zelf zien wat een onbehoorlijke jongen deze Joran is. Ik ben met dit bewijs naar de politie gegaan. Zij zeiden er het volgende over..." 
Mijn bek viel een halve meter open toen uitgerekend hij zei, dat hij zich er waarschijnlijk niet populair mee zou maken, maar dat we alles in perspectief moesten zien. De arrogantie van deze man is zeldzaam. Even hypothetisch: stel dat Peter dit ontdekt had. Hoeveel televisieavonden, reclamespotjes, interviews zou hij hier op losgelaten hebben? Ik denk dat Peter zelfs niet zou terugschrikken voor een reconstructie. Omdat híj, alleen híj, een doorbraak had betekend in de zaak rondom het Monster van Riga.
 

Het Monster van Riga. Die term hebben we te danken aan De Telegraaf. Deze hoogst introverte krant was de eerste die het nieuws over deze zaak naar buiten bracht. Een knap staaltje onderzoeksjournalistiek, dat meen ik. Maar de manier waarop zij er vervolgens mee aan de haal gaan is werkelijk vreselijk. Op de voorpagina worden alle berichten rondom dit horrorverhaal opgesierd met het olijke vignet wat u links ziet. En ook op de site duikt dit keer op keer op. Ik heb altijd geweten dat De Telegraaf een op sensatie beluste krant is, al realiseer ik het me soms niet, dit plaatje drukt me nogmaals stevig met de neus op de feiten. Tenenkrommend. En dan doel ik niet alleen op de spuuglelijke photoshop.

Waarom noemen we hem eigenlijk het Monster van Riga? Robert M. is toch gewoon een Nederlander? Een klootzak, maar een Nederlander. Ja, geboren in Riga, maar wel degelijk genaturaliseerd tot Hollander. Bekt het gewoon lekkerder? Was Het Monster van Amsterdam te lang voor de plaatjesmakers van De Telegraaf? Maakt het meer indruk omdat het een buitenlander is? Dat is hij niet, maar zo klinkt het. Voelen wij ons dan minder schuldig, als het hier om een buitenlander gaat? Ik maak me schuldig aan steenkolenpsychologie. Ik weet het ook niet.

Ik merk om mij heen dat er ontuchtmoeheid ontstaat. Dat men wel een beetje klaar is met die hele Robert M.. Je kan je afvragen wat dat over ons zegt. Maar je kan je ook afvragen wat dat zegt over hoe de media omspringt met zaken als deze. In de race om de scoops verliest de journalistiek behoorlijk aan integriteit. Deze hele zaak is schokkend en ik vind het ook echt belangrijk om er over te lezen en ervan te leren. Maar wat ik niet wil, is dat ik me eerst door een wildgroei van flauwekul- en sensatieartikelen moet worstelen om relevante informatie te verkrijgen. Het is uiterst belangrijk om een zaak als deze goed uit te zoeken. Maar laten we voorkomen dat deze omvangrijke ontuchtzaak een deel van zijn relevantie verliest omdat we steeds verder van de kern drijven.