Mijn simpele vraag: uw uitdaging

We zijn het verleerd. Gewoon vragen om een gunst. Gewoon vragen om een beetje hulp. Even om een tientje vragen, om die laatste paar dagen van de maand rond te kunnen krijgen. Een paar sigaretten bietsen, omdat jij alleen nog een kwart builtje gruis hebt. Een hapje mee-eten bij de buren.

Maar we stappen ook niet even bij de buurman binnen om 'lekker tegenaan te zeiken'. Goede raad lijkt alleen nog in de vorm van een vage therapie, of in in ieder geval vanuit een goed boek over die therapie te kunnen worden verstrekt. De mening van een 'positief denken goeroe' weegt zwaarder dan die van pa en ma. Alsof die nog geen heel leven achter de rug hebben. Als zelfs Robert ten Brink, met een complete cameraploeg, je relatie niet meer kan redden, ga je de ellende zeker niet meer bij derden neerleggen en toegeven dat het jou niet meer lukt.

We vragen niet meer. Een gunst vragen betekent dat we het zelf niet helemaal hebben gered. Het voelt als falen. Om goede raad vragen betekent dat we het zelf even niet meer weten. Dat we in die eindeloze stroom aan informatie en infotainment, geen antwoorden konden vinden. Pas als mensen absoluut aan de grond zitten, stappen ze naar de hulpverlening. En dat doen ze dan vaak nog voordat ze iemand uit de directe omgeving werkelijk om hulp hebben gevraagd.

Is het trots? Is het angst voor afwijzing? Voor een oordeel? Is men bang om als mislukkeling te worden bestempeld? Is men sowieso bang voor stempels? Het lijkt er haast op dat we er niet meer voor uit durven te komen dat we niet volmaakt zijn.

Ik ben er niet bang voor om toe te geven dat ik niet volmaakt ben. In een aantal eerdere columns heb ik reeds aangegeven dat ik al een aantal keren stevig de mist in ben gegaan. Ik ben ex-gokker en ex-drinker en ik ben tot drie keer toe mijn huis uitgezet. Ik heb het nu alweer een paar jaar redelijk voor elkaar, maar ik weet maar al te goed dat ik stevige fouten kan maken.

Ik weet dus inmiddels dat er weinig mis is met vragen om een beetje hulp. Mensen kijken er niet vreemd van op. Niemand lacht je uit. Weinigen rekenen je er op af. In de meeste gevallen krijg je zelfs respect, omdat je toe durft te geven dat je fouten hebt gemaakt. En het mooiste: uiteindelijk wordt je nog geholpen ook.

Laat mij dit nu eens inzichtelijk maken, door middel van een experiment. Ik kan namelijk wel wat hulp gebruiken. Wat ik nodig heb is ook best wel simpel: geld. Euh … behoorlijk wat geld. Ik ben al jaren bezig om mijn verleden qua schulden weg te poetsen, maar dat verleden haalt me in. Ik sta op een wachtlijst bij de kredietbank, waar ik in april pas terecht kan.

Ik vraag niet veel geld ineens, maar gewoon een klein beetje geld van velen. Vijftig cent van  tweeduizend mensen is nog steeds duizend Euro. Tien cent van honderdduizend mensen is toch tienduizend Euro. Vijftig cent van tachtigduizend mensen, veertigduizend Euro dus, zou letterlijk een compleet nieuwe en schuldenvrije start voor mij betekenen.

Waarom zou u dit doen? Omdat ik vriendelijk om hulp vraag. Omdat ik hard werk en daarnaast ook nog mijn bijdrage aan de samenleving lever in mijn vrijwilligers werk. Omdat ik het ondanks mijn inspanningen toch haast niet red.
En omdat ik u de keuze laat. Het is tenslotte een vriendelijke vraag. Geen eis. Geen ultimatum. Als deze vraag me niets oplevert, ga ik gewoon op de reeds ingeslagen weg verder.

Hoe? Kleine en grotere giften kunnen worden gestort op rekeningnummer 60.60.25.650 bij de ABN-AMRO t.a.v. Thako van den Heuvel, met als kenmerk: 'Omdat je het vroeg'. Het kost maar een paar minuten.
Om een beetje aan de aantallen te komen, zou het ook wel weer handig zijn als de link naar deze column wordt verspreid. Gewoon mailen naar een paar kennissen of een linkje plaatsen op een andere website. Ook dat kost maar enkele minuten.

Wat geef ik ervoor terug? Niets. Het zou letterlijk onmogelijk zijn om iedereen te bedanken, als ik daadwerkelijk met een schone lei zou kunnen beginnen. De dankbaarheid die ik dan zou voelen, zou uw beloning moeten zijn. Mijn echte nieuwe start zou uw motivatie moeten zijn.
Daarnaast zou het natuurlijk een serie fantastische columns op moeten leveren.

Nogmaals. Ik vraag het gewoon. U bent tot niets verplicht. Maar als velen nu gewoon mijn vraag positief beantwoorden, is wel bewezen dat een simpele vraag, wonderen kan verrichten.