Kim Feenstra neukt even niet meer
Jawel, onze dove maar zeer geliefde troetelbunny neukt even niet meer. Hoe komt dat? Ze is dakloos. Wat heeft ze dan al die jaren gedaan met haar geld? Wij hebben haar alleen met haar blote bunny’s op de foto zien staan op een of ander exotisch strand. Hoe zit dat nou Kim? Daar moet je toch miljoenen mee hebben verdiend? Je lekkere kop was nog meer op de televisie te zien dan alle Molletjes bij elkaar. En er dwalen heel wat Molletjes over alle netten, het lijkt wel een plaag.
Kim is een hoer van de pooier van de dikste Mol. Ze kan er wat van, die Kim mag dan een beetje doof zijn, maar dat zijn haar lippen niet. Ik droom er nog wel eens van dat ze om mijn … zitten, een heel bevredigende droom vult mijn nacht en onderbroek.
Kim doet mee aan een programma waarin rijke mensen laten zien dat ze ook heel arm kunnen leven of zijn. Dat is heel moeilijk want bij iedere ontbering die je mee gaat maken is er de gedachte: “Wel verdomme! Ik heb twee komma vier miljoen op de bank staan, waarom doe ik dit?” Ja, waarom doe je dit, Kim? Omdat je mediageil bent? Omdat je harses in de Privé of Story echt niet genoeg is? Haar vriendinnetje, Kim Kötter, is haar al voorgegaan. Dakloos zijn. Ze meldde Kimmie dat ze een Mars in haar onderbroek moest stoppen, stiekem, voor als het echt niet meer te houden zou zijn, zo dakloos op straat. Een Mars? Kim Feenstra heeft volgens mij zeer kleine tanga’s. Maar goed, zo’n Mars geeft je energie. Het maakt niet uit waar je hem instopt, Kim. Dat is mijn advies als je het papiertje er maar afhaalt, schat. Ik wil ook de kartonnen doos zijn waar jouw doos lekker warm onder kan slapen. Ik heb nog wel een programmanaamtip: ‘Dozen slapen in dozen’.
Even iets over de tv: er wordt hier heel wat geschreven op Fok! over de inhoud en kwaliteit van de Nederlandse televisie. Mijn mening: of het nu bagger is of van hoge kwaliteit, of je je er nu mateloos aan ergert of niet. Of je er kots- en spuugmisselijk van wordt, met name van die verschrikkelijke homoharses van Gordon, er zit een aan- en uitknop op je afstandsbediening. Daarom kijk ik alleen nog het journaal en bepaalde actualiteiten. Discovery heeft ook mijn aandacht. De rest is absolute bagger. Ik lees er wel over, anders had ik deze column niet kunnen schrijven. Maar naar Kim Feenstra op TV kijken? Echt niet! Oh oh Cherso? Ik wil evalueren, niet degenereren.
Maar wat is dat nou, al die artiesten, of zij die zich artiesten noemen? Dat ze ‘arme mensen’ willen zijn? Waarom beantwoorden aan de tomeloze geestelijke orgasmes van een John de Mol bijvoorbeeld? Je kunt helemaal geen arm mens spelen, je kunt het alleen zijn. En dan nog wordt de definitie ‘arm’ hier met voeten getreden. Iemand is hier arm wanneer hij met twintig euro per week moet rondkomen. Maar ze steken wel om de tien minuten een sigaret in hun harses en laten zich ieder weekend vollopen. Dus wat is arm, hè? Dat is hier niet, niemand is arm in Nederland. Je doet arm, dat is wat anders.
Kim Feenstra neukt even niet meer, en geloof mij ze kan er volgens mij wat van. Ze geeft in haar eentje een nieuwe betekenis aan het wordt geilheid. Iedere vezel van haar lichaam schreeuwt het: “Ik ben!”. Ze spelt het woord in haar gedachte. “Geil!” Maar, in een doos is het lastig neuken. Je moet al arm spelen, al de eerste nacht de gesmolten Mars uit je doos halen, want ze houdt het al niet meer. Haar eerste reactie vanuit de doos zal dan ook zijn: ”Verdomme, mijn Mars in gesmolten!” En de regisseur zal zeggen: ”Je mocht niets in je zakken meenemen, Kim!” “Mijn zakken waren ook leeg, regisseur!” Want Kim is wel eerlijk, laten we dat even niet vergeten.
Kim, en toch steel jij op één of andere manier mijn hart. Soms denk ik: “Ze is slim” en wanneer je dan met dit soort programma’s meedoet weer niet. Maar het is jouw keuze. Ik kijk nog even naar jouw foto’s aan mijn muur en val in een diepe slaap. Ik zie je slapen in een doos. De chocoladeresten hebben zich om je prachtige mond genesteld. Je ligt er zo vredig. Af en toe zie ik je tong. Je probeert de opgedroogde chocolaresten van je zwoele lippen te likken. Het regent zacht dus de doos zal zo instorten en op je gezicht neerdalen. Ik zou je de kachel bij mij thuis willen aanbieden. Maar ik ben een nobody, een volslagen onbekende. Ik heb nooit in een straatbende gezeten, ben eigenlijk altijd voorbeeldig geweest. Maar als ik jou zo zie liggen in mijn dromen, dan overvalt mij een intens verdriet. Zo’n mooie doos in een doos.
