Ontspannen stront schuiven
Ik heb in mijn leven weinig dingen normaal gedaan. Dat wil zeggen: in een normaal tempo en binnen algemeen geldende kaders. Wat ik ook doe, het moet groots, snel, hard en heftig gaan. En dat dan allemaal zowel in het positieve als in het negatieve. Zelfs als ik op mijn bek ga, ga ik groots.
Een belangrijk pluspunt. Ik verveel me nooit en de mensen in mijn omgeving hebben ook regelmatig wat te bespreken. Een minpuntje: dat “op mijn bek gaan”.
Even een beknopte opsomming.
Een heftige jeugd, welke ik niemand toewens. Daardoor een pubertijd met zware complexen en depressieve denkbeelden. Vervolgens een niet onverdienstelijk vechtsporter, wat me een carrière als hooligan opleverde. Toen tot bekering gekomen en zo'n vijf jaar in een Evangelische Gemeente doorgebracht, waar ik ook mijn ex-vrouw leerde kennen. In die periode werd ik ook vader van mijn twee jongens. Uit de kerk gestapt en het geloof afgezworen. Na zeven jaar huwelijk gescheiden. Een gokverslaving. Grote schulden en dakloos. Therapie. Een paar jaar later nieuwe schulden en drank. Alcoholisme. In 2006 dakloos, werkloos en alcoholist. Tien maanden later alles weer op de rit. Daar tussendoor heb ik altijd gewerkt en heb ik het van ijzerwerker op een scheepswerf, tot business manager bij een detacheringsbureau geschopt. Ik heb altijd muziek gemaakt en ook altijd geschreven. Ik heb nog een cliëntenraad opgezet waarvan ik nog steeds voorzitter ben.
Stof genoeg voor een boek. Maar daar heb ik dan weer geen tijd voor. Tegelijkertijd weet ik dat ik me dan weer helemaal op zo'n boek ga storten en verder alles weer laat liggen. Voorlopig geen strak plan dus. Daarom probeer ik ook vooral eerst dat punt te bereiken, waarop ik eindelijk de boel een beetje op orde krijg. Inmiddels heeft mijn financiële verleden me weer stevig ingehaald en moet ik er weer stevig tegenaan om dat op orde te krijgen. Maar als ik dat weer niet goed aanpak, kan ik zomaar mijn woning verliezen.
Ik verveel me dus nooit met mezelf. Ik word alleen een beetje moe van mezelf.
Nu zou je zeggen dat er een simpele oplossing is. Als ik alles gewoon een stapje rustiger aan doe, zijn al mijn problemen opgelost. Ik heb genoeg talenten in huis om op veel vlakken succesvol te zijn en daarvoor zou ik niet eens mijn uiterste best hoeven te doen. De ellende is alleen dat ik het zo verrekte lekker vind om hard te gaan. In werk kan ik niet voor middelmatig gaan. Muziek wil ik het liefst op een podium maken. Zelfs als vrijwilliger draag ik liever de verantwoording van het voorzitterschap, dan dat ik me op de achtergrond manifesteer.
Echt. Ik weet verdomde goed dat het goed is om het rustig aan te doen. Het is alleen niet zo lekker.
Nu heb ik een herinnering waar ik graag op teruggrijp. Waar ik nu ook op terug moet grijpen. Het is een gevoel dat ik absoluut weer terug moet halen.
In 2007 heb ik, na een succesvolle behandeling in de verslavingskliniek, vijf maanden op een zorgboerderij gewerkt. Drie dagen per week werkte ik op een biologische melkveehouderij, tussen de koetjes en de kalfjes. De ochtenden bestonden grotendeels uit het uitmesten van de stallen. Met een schraper werd de stront bij elkaar geschraapt, waarna het in een kruiwagen werd geschept. Iedere volle kruiwagen werd naar de mesthoop gereden en geleegd. In de middagen was er een gevarieerd programma van allerlei andere voorkomende werkzaamheden op een boerderij.
In het begin ging ik als vanouds weer hard. Hard werken. In concurrentie met mijn collega's. Productie draaien. Maar na een goede week, stond ik op een ochtend weer tussen de kalfjes. Kalfjes die wilden spelen. Kalfjes die wilden kroelen. Kalfjes die aandacht wilden. Frisse buitenlucht. Mijn lijf voelde na een lange tijd weer fantastisch. Ik keek om me heen en dacht: “Wil ik hier nu de beste strontschraper van de boerderij worden?“
En toen was er rust in mijn hoofd. Pure ontspanning. Vanaf dat moment heb ik zo'n vijf maanden genoten van het lichamelijk werk. Van de beesten. Van de buitenlucht. Van wilgen knotten. Van verse melk. Van lekker moe worden. Van echt slapen.
In mijn hoofd moet ik weer in een hok met kalfjes gaan staan. Ontspannen. Ontspannen stront schuiven.
