Pak ook eens een toyboy of toygirl

Ik kom niet vaak bij ’t Gouden Hooft in Den Haag. Het is niet echt een tent voor mij. De geschiedenis van het ’t Gouden Hooft gaat terug tot in de 15e eeuw. Toen kwamen de edelen er eten en eigenlijk is dat nog wel een beetje zo. Natuurlijk zijn er ook de gewone dagjesmensen en toeristen die naar het Binnenhof en de Gevangen Poort zijn geweest, maar je vindt er ook altijd wel Wassenaarse ‘edelen’. Gedistingeerd blauw geklede heren met hoed en wandelstok en ingetogen gracieus geklede dames met hoedjes die Beatrix niet zouden misstaan. Een sjieke tent dus en daar ben ik niet zo gek op.
Ik zat er echter, omdat ik daar had afgesproken en degene met wie ik had afgesproken had het wel een goede plek gevonden om af te spreken. Dit keer hoefde ik niet ver te zoeken om de ‘edelen’ te vinden, want er zaten een paar uitgedroogde Wassenaarse pruimen vlak naast me aan een tafeltje. Ik had met een vrouw afgesproken, dus ik zou er nog wel een tijdje zitten en eigenlijk was dat niet zo erg, want de Wassenaarse pruimen hadden een interessante conversatie. Ik had al uit het gesprek opgemaakt dat ze Agatha en Veronica heetten, maar ik noemde ze allebei Bep.

“Zal ik je eens wat vertellen, Agaat?”
Ik wist zeker dat Veronica al de hele tijd niets anders had gedaan. Ze wachtte dan ook niet eens op het antwoord en ging meteen verder.
“Ik heb sinds een week een echte toyboy.” Ze keek Agaat triomfantelijk aan. Ik had net een slok van mijn pilsje genomen en het scheelde niet veel of ik verslikte me. Ik moest meteen terug denken aan vroeger.

Toen ik een jaar of zestien was, had je tegenover het Binnenhof op het Toernooiveld een theesalon. Lensvelt Nicola heette die tent. De broer van mijn vriend kwam er wel eens. Hij was achttien. Je zult je afvragen wat een jongen van achttien in een theesalon moet, want daar kwamen toch alleen maar ouwe taarten die verse taarten aten? Nou, als je daar als jongen alleen aan een tafeltje zat, dan kreeg je wel eens via de ober een briefje van zo’n ouwe taart. Daarin werd je gevraagd om haar gezelschap te houden en van het een kwam dan het ander in haar grote Wassenaarse villa met personeel en het ander werd bovendien aardig betaald. Eigenlijk was die broer van mijn vriend in die tijd dus heel af en toe een betaalde toyboy.

Het gesprek ging ondertussen gewoon door.
“Meid, je meent het?” zei Agaat verwonderd. “Hoe kom je daar nu aan?”
“Via internet, schat. Het is een rage aan het worden onder oudere vrouwen zoals wij, Het heet Cougar. Cougar betekent eigenlijk poema. Die poema’s zijn wij, rijpe vrouwen en de prooien zijn lekkere, jonge mannen die zich graag laten vangen. Je hebt ook de term MILF, maar dat zijn vrouwen die passief blijven. Wij gaan juist op rooftocht uit.”
Ik wist niet wat ik hoorde. Ik volg echt wel de laatste trends in de mode en de nieuwste ontwikkelingen in de muziek, maar dit soort trends kende ik echt niet. Zou ik toch te oud worden om al dit soort ontwikkelingen bij te houden? En moet ik ze wel willen bijhouden? Ondertussen bepte Veronica gewoon door.
“Je moet het ook doen, Agaat. Demi Moore doet het, Madonna natuurlijk en ook onze eigen Patricia Paay heeft ook al een lekker jong ding. Nicky heet hij. En voor het geld hoeft Nicky het niet te doen, want hij is miljonair. Die Pat heeft het toch maar goed bekeken met haar verbouwingen. Even alles weer glad laten strijken en je kunt op jacht. Echt, Agaat. Het is ook helemaal iets voor jou, meid. Die mannen willen graag een rijpe, onafhankelijke, zelfverzekerde vrouw met stijl en levenservaring. Ik was er na mijn scheiding van Pieter Jan echt aan toe.” Veronica nam een slokje van haar sherry en zette daarna weer de naald op de plaat.

“De mijne heet trouwens Robbie en hij heeft zo’n lekker strak buikje. Het voelt echt heerlijk aan tussen de lakens, Agaat. En neuken dat hij kan, die lekkere toyboy van me! Ik moest bij Pieter Jan op het laatst bij wijze van spreken mijn hele spaarrekening plunderen om aan voldoende Viagra te komen en dan nog was het meer een treurwilg met gebrek aan voldoende water in plaats van een grote, trotse beuk.” Veronica keek even dromerig voor zich uit. Ik had wel een vermoeden waar ze aan dacht.

Ik vond het wel een vreemd verschijnsel, die toyboys en toygirls. Straks krijg je op de late avond bij omroep MAX speciale reclame voor senioren.
“Hey, wil jij nog wel weer eens een jong blaadje? Wij hebben het grootste assortiment van Nederland. Voor elk wat wils. Groot, klein, zwart, blank. Jij vraagt en wij naaien. Bij een groepsbestelling voor uw bejaardenhuis of verzorgingsflat geven wij een flinke korting. Kom eens op een uitzoekzondag naar onze winkels en zoek je eigen speelgoed uit.”

Net toen ik dat zat te bedenken richtte Veronica zich plots tot mij.
“U zit lekker mee te luisteren, merk ik wel. U vindt het zeker gênant dat oudere dames op jonge mannen jagen en dat er ook heel veel jonge mannen zijn die graag als toyboy worden gebruikt? Maar zeg nou zelf. Heeft u nooit meer zin in een leuke, jonge vrouw die het geen bezwaar vindt om met u naar bed te gaan? Heel veel oudere mannen zitten tegenwoordig via chatsites met jonge vrouwen te chatten, maar in het echt is het natuurlijk veel leuker. Er zijn vast wel sites met toygirls, hoor. Voor oudere mannen is het net zo min gek als voor oudere vrouwen. Kijk naar George Clooney of Bram Moszkowicz. Die hebben ook vrouwen die veel jonger zijn. Wilt u niet weer eens een lekker jong, strak vrouwenlichaam tegen u aan hebben?” Ze keek me vragend aan.
Even wist ik niet wat ik moest zeggen, maar ik werd gelukkig gered door de gong.

De gong heette Anita, mijn afspraak. Anita is dertig jaar, heeft lang zwart haar, mooie amandelvormige ogen waarmee ze je doordringend aan kon kijken, lange wimpers, een heerlijk wipneusje en een mondje om meteen te zoenen met daarin gave, witte tanden die je tegemoet stralen als ze naar je lacht. Ze heeft bovendien een prachtig figuurtje waar niets aan hoefde te worden toegevoegd of afgehaald.
Ze begroette me met drie kussen op de wangen.
“Sorry, dat ik wat laat ben, schat,” zei ze verontschuldigend. Ik zei dat het niet erg was en dat ik me wel had vermaakt. Uit mijn ooghoeken zag ik Veronica verbaasd kijken. Ze was ineens met stomheid geslagen en ze kreeg ook niet meer de kans om vragen te stellen, want Anita wilde niets meer drinken en meteen weg, omdat het al laat was. Ik dronk mijn pilsje snel leeg, stond op en legde mijn arm om Anita heen. Anita deed hetzelfde bij mij en we liepen zo naar de uitgang. Ik wist zeker dat de Wassenaarse Beppen ons nakeken.
Wisten zij veel dat Anita de vriendin van mijn dochter was en dat we naar een optreden van de band van mijn schoonzoon in het straatje aan de overkant gingen. Dat we zo innig met elkaar leken te zijn en dat ze me ‘schat’ had genoemd, had niets te betekenen. Anita is met iedereen zo close. Dat is haar aard en ze bedoelt er niets mee. Nee, Anita is zeker geen toygirl. Maar ik wist nu wel het antwoord op de vraag die Veronica aan mij had gesteld.