Het verhaal van Myra (slot)

Ook in de kroeg kon je een speld horen vallen. Niemand leek te ademen. Ik werd volledig in beslag genomen door het verhaal. Er was uit een naburig dorp een predikant gekomen die de nieuwe dominee van de parochie werd. Samen met de mensen in het dorp hielden ze een mis in de kerk voor alle overledenen.

"Looft de HERE ... die uw leven verlost van de groeve, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheid, die uw ziel verzadigd met het goede" De predikant vertelde het verhaal van de belofte die God gemaakt had aan de gelovigen, van wie Myra er een was. En omdat God trouw is aan Zijn gegeven woord, beloofde Hij voor hen een Verlosser te zijn. Wat in dit verband betekent dat Hij hen zal bevrijden uit hun gevangenis, van de ketenen van de dood. Ook voor Myra is er een plaats, een bijzondere plaats, in het huis van God. "Maar God zal mijn leven verlossen uit de macht van het dodenrijk"

De oude verteller wist het nog precies. De dienst werd afgesloten met Psalm 116: "Banden van de dood hadden mij omvangen... Ach HERE, red mijn leven ...Want u hebt mijn leven van de dood gered ... Kostbaar is in de ogen van de HERE de dood van zijn gunstgenoten ... U hebt mijn banden losgemaakt.", waarna iedereen zwijgend de kerk verlaat. Die nacht brandde de kerk volledig uit. Het enige wat bleef staan was de toren. Tussen de rokende puinhopen stond de zwartgeblakerde toren, met in de spits de verwrongen bel. In de ingestorte alkoof waar Myra zat lag een beeldje van Maria met een zwangere buik.

De nieuwe directeur van de fabriek doneerde geld voor de herbouw van de kerk. De toren kon blijven staan, en op dezelfde plaats waar de originele kerk stond, verrees het nieuwe gebouw. Het Mariabeeld met de zwangere buik wordt midden in de kerk op een altaar gezet. De glasblazer maakte er een stolp van dik glas omheen, zo zwaar dat er acht man voor nodig was om ze te plaatsen. De opgesloten herinnering aan Myra werd vereerd door de nieuwe dominee en zijn kudde. Samson bleef bij de nieuwe directeur in zijn gezin, en groeide op met de tweelingdochters van de directeur als zijn zussen.

Alleen de volledig zwarte kerktoren met de verwrongen bel herinnerde nog aan de vreemde voorvallen en de verschijning van Myra.

Dan, acht jaar na dato, precies op de dag dat Samson 14 werd hoorden de dorpelingen 's nachts de bel luiden. De volgende ochtend vond de vrouw van de fabrieksdirecteur Samson waanzinnig raaskallend in de kamer van zijn zusters. Beide meisjes lagen doodgestoken in hun bed. In zijn hand had Samson het Mariabeeld uit de kerk. De loodzware stolp staat er nog, alleen het beeld was verdwenen.

Die zelfde dag nog werd ook Samson opgehangen op het dorpsplein. Op het moment dat het luik viel hoorde iedereen een schreeuw uit de beroete kerktoren komen waarna de klok drie keer luidde. De mensen zwoeren dat het Myra was die haar zoon zag sterven.

"Sindsdien luidt er elk jaar op die datum een bel in de kerktoren. Er is ooit gepoogd om de toren schoon te maken, maar dat is nooit gelukt. Tijdens de tweede wereldoorlog is een groot deel van de stad gebombardeerd omdat de fabriek niet in handen van de Duitsers mocht vallen, maar de toren heeft alles overleefd. Hij staat er nu nog. Aan de overkant van het plein."

De oude man kijkt zijn publiek een laatste keer aan en zegt, "het wordt tijd om Myra weer de rust te geven die ze verdiend geeft." Hij leegde voor de laatste keer die avond zijn glas en stond op om naar huis te gaan. De meeste mensen volgden zijn voorbeeld. Ik liep met Antoon de barkeeper mee naar buiten, na een laatste glas met hem gedeeld te hebben.

'Het was een mooie avond', dacht ik tijdens de korte wandeling van de kroeg naar het pension. Voor ik naar binnen stapte keek ik het plein rond, en tegen de donkere lucht boven de stad, stond de eenzame toren van Myra in het licht van straatlantaarns en de versluierde maan. Haar mysterie straalde als honderd zonnen van zwart licht.

Vlak voor ik mijn ogen sloot en de slaap me overmande hoorde ik het verwrongen geluid van een bel. Ik hoop dat het Myra was, die haar verlossing nog elk jaar aan de mensen laat horen.