Borstennijd

Laat ik maar met een ontboezeming beginnen: ik heb last van borstennijd. Ondanks het feit dat ik met mijn cupmaat in de droomzone zit. Ik ben jaloers op vrouwen met de A(ch ja)-, B(escheiden)-, C(omfortabel) –maatjes. Want het kopen van een bh voor mijn Dolly’s is altijd een enorm gedoe.

Sommige vrouwen lopen in hun lunchpauze gewoon even een Hunkemöller of HEMA in, vissen een of twee behaatjes uit het rek en rekenen die af, zonder te passen. “Zit altijd goed”, zeggen ze. Ik geloof hen natuurlijk op hun woord. Hoewel het uitpuilende straatbeeld op een zonnige, zomerse dag soms wel eens anders doet vermoeden. Maar alleen al om het idee benijd ik hen.

Begrijp me niet verkeerd: mijn borsten en ik zijn de beste maatjes. Maar ze zijn niet de makkelijkste. Ze vragen om wat meer maatwerk. De ideale bh vereist uitgebreid passen en meten. En dat kost tijd, veel tijd. Vriendinnen weten dat, dus die bedanken vriendelijk voor een gezellige bh-pas-sessie. 

En daardoor begin ik zulke helse speurtochten meteen al met een achterstand. Want een bh kopen in je eentje valt niet mee. Het pashokje is letterlijk point of no return. Dus bedenk ik in de winkel heel goed: wat neem ik mee om te passen? Terwijl ik door de rekken struin, bedenk ik me altijd hoe het ook alweer zit met die non-logica van bh-fabrikanten. Want bij het ene, egostrelende merk is mijn D opeens verworden tot maatje Enorm. Bij het andere merk krijg ik altijd een psychische tik uitgedeeld, als blijkt dat mijn D niet veel meer omvat dan een schamele C. Voor de zekerheid neem ik daarom altijd van elke bh een maatje meer mee het hokje in.

Als ik het gordijn van zo’n pashokje open doe, realiseer ik me altijd dat ik mijn lijf moet gaan blootstellen aan een rits spaarlampen van de eerste generatie. Alleen al mijn gezicht ziet er bleker uit dan dat van Michael Jackson op de autopsietafel. Ik hang de minstens tien hangertjes met bh’s angstvallig over de roodomrande sticker die mij waarschuwt dat ik maximaal drie stuks tegelijkertijd in het pashokje mag meenemen. Waarschijnlijk op een saaie vrijdagmiddag bedacht door een mannelijke productmanager. Grappig toch, al die vrouwen met een te kleine bh die eventjes door de winkel lopen om een ander maatje uit het rek te vissen?

Bij het passen kom ik er steevast achter dat vormgeving en functie op het D-front een voortdurende strijd voeren. Knalwitte, stevige cups snoeren mijn Dolly’s op alle fronten in, maar staan garant voor een seksloos bestaan. Nee, dan die mooie, spannende lingeriesetjes. In deze verpakking zeggen mijn borsten iedereen uitnodigend gedag. Succes en seks gegarandeerd. Maar als ik alleen al naar mijn beeldig omlijste borsten kijk, voel ik de G-krachten hun vernietigende werk doen. 

Zuchtend steek ik mijn hoofd vaak om het lange donkere gordijn, zoekend naar steun, van wie ook. Behalve enkele penopauzemannen die onderuitgezakt verveeld zitten te wachten op het einde van dit verplichte nummer, staat er met enig geluk een veel te jong winkelmeisje met pronte B-borstjes, die overal in passen. Zo’n meisje kijkt dan even om het gordijn, ziet mij en de oneindige hangertjes bh’s en schudt ‘nee’. “Als er niks anders hangt, hebben we het niet.” Soms kies ik bewust voor de seks-bh, soms voor de seksloze. Een beetje afwisseling kan geen kwaad natuurlijk. 

Toch gloort er voor mij hoop op het bh-front. Bij onze Oosterburen, vlak over de grens, heb ik onlangs een prachtige lingeriewinkel ontdekt. Ik ben er in mijn eentje naar binnengegaan. Het assortiment was modern, de medewerkers uitermate gründlich. Met twee bh’s ging ik het sfeervol verlichte pashokje in. De vlotte medewerkster maakte consequent een ronde langs elk pashokje om te vragen wie er hulp nodig had. 

Na een korte blik op bh nummer twee, schudde ze haar hoofd: “Nein, warte mal.” Ze kwam terug met een schitterend setje. Het zat als gegoten, vrouwelijk en vormvast. De medewerkster voelde nog even of het bandje wel strak genoeg zat en knikte goedkeurend: “So muss es sein!”

Onder invloed van alle endorfinen rekende ik meteen vijf setjes af. Weg met de crisis. Mijn Dolly’s kunnen voorlopig weer vooruit.
En die borstennijd? Binnenkort voltooid verleden tijd!