De kroonprins wankelt
De laatste die de titel kroonprins kreeg, was Robert Maaskant. Maaskant was een redelijke voetballer, die al op jonge leeftijd stopte met profvoetbal. Niet erg, als je hem moet geloven. Maaskant droomde namelijk niet van een loopbaan als voetbalprof, maar van een loopbaan als trainer. Het is tenminste wat hij zelf altijd gezegd heeft. De man werd al als jonge dertiger hoofdcoach in het betaalde voetbal en gaf al aan zijn carrière zorgvuldig op te willen bouwen, om uiteindelijk bij het Nederlands elftal uit te komen.
Maaskant heeft een prima presentatie, visie en ambitie. Precies daarom durfde RBC Roosendaal het wel aan om hem als trainer aan te trekken, in de zomer van 1999. De Schiedammer was toen net dertig en had spelers in zijn selectie die al ouder waren. Het was geen probleem, want in zijn eerste seizoen coachte Maaskant RBC via de nacompetitie de eredivisie in. Een grote stunt, aangezien de ploeg pas als zesde de reguliere competitie had afgesloten. Met attractief voetbal veroverde Maaskant in het daaropvolgende seizoen vele harten met zijn ploeg, maar haalde hij erg weinig punten. Een vrij roemloze degradatie volgde. Een jaar later echter stond RBC weer in de eredivisie. Opnieuw promoveerde de ploeg via de nacompetitie. Op zo’n moment ben je al bijna een legende en dus was het voor de planner Maaskant tijd voor een nieuwe stap.
Hij zwichtte voor de ambities van zijn jeugdliefde Go Ahead Eagles en moest de Deventer ploeg weer naar de eredivisie brengen. Helaas bleek al snel dat de club zichzelf wat had overschat, zeker op financieel gebied, en Maaskant keerde snel terug naar RBC, waar een vacature was ontstaan. Het was niet chique, maar wel logisch voor een ambitieuze carrière-planner als Maaskant. Anoniem meehobbelen in de eerste divisie staat niet goed op je CV.
In zijn tweede ambtstermijn in Roosendaal wist Maaskant twee keer het eredivisieschap te behouden voor RBC. Weer tijd voor een nieuwe stap dus. Wat doe je dan als ambitieuze kroonprins? Dan teken je bij een stabiele middenmoter met ambities richting subtop. Willem II kwam dus als geroepen en Maaskant ging maar al te graag. Ongetwijfeld zag hij een stunt als van Co Adriaanse voor zich en zag hij al hoe hij met Willem II een UEFA Cup-plaats zou bemachtigen.
Helaas voor Maaskant lijkt hij zich voor de tweede keer te hebben vergist. Willem II zag een flinke rits al dan niet belangrijke spelers vertrekken en kreeg er op papier aardige namen voor terug, maar de ploeg is dit seizoen nog zelden overtuigend geweest. Zo fungeerde Willem II alweer als gewillig slachtoffer voor een volledig gerenoveerd Ajax en incasseerde het al enkele forse nederlagen.
Wie de spelersgroep ziet, zal niet heel verbaasd zijn. Moens is een spectaculaire keeper, maar stopt minder ballen dan vroeger, terwijl de aangewezen verdedigingsleider Michel Kreek slijtage vertoont en veel blessures kent. Jongens als Wau, Van Nieuwstadt, Van Mosselveld en Van der Haar zijn absoluut geen verdedigers die op een hoger niveau dan de middenmoot kunnen fungeren. Met Caluwé, Reuser, Hadouir en Bobson heeft Maaskant dan enkele creatieve, doch wisselvallige spelers ter beschikking en spits Iwan Redan laat nog niet zien dat Martin Jol het bij RKC fout zag om hem slechts als invaller te gebruiken. Eigenlijk is Danny Mathijssen de enige speler die Willem II in de toekomst wel eens kan verruilen voor een flink betere club.
Maaskant lijkt niet in staat om Willem II boven zichzelf te laten uitstijgen, wat hem bij RBC wel lukte. Hij deed dat soms ook met behulp van motiverende briefjes, die hij onder hoteldeuren doorschoof. Ik vrees echter dat hem dit in Tilburg niet gaat helpen en dat Maaskant ook gaat struikelen voor hij de kroon op heeft kunnen zetten. Het belangrijkste signaal is wel dat hij nu na de winterstop al twee kansloze nederlagen moest slikken en op beide persconferenties eigenlijk geen woorden had om die te verklaren, behalve dat het onacceptabel was en dat op de keeper na niemand meer zeker kon zijn van zijn basisplaats. Zwakke zinnen voor een eloquent man als Maaskant, juist nu hij op een belangrijk kruispunt is beland. Een derde keer terugkeren naar RBC betekent het einde, een kleurloos seizoen met Willem II vermoedelijk ook. De wankelende kroonprins onder de trainers zal zich nu moeten bewijzen, anders is hij zijn titel straks ook nog kwijt aan pakweg Foeke Booy of Gertjan Verbeek. Het zal een interessante tweede seizoenshelft worden in Tilburg.
