Een heel smerig weekje

Wat mezelf betreft niet, want in één enkele week ging de CV twee keer kaduuk maar hij werd beide keren heel rap gerepareerd, zodat de persoonlijke lichaamshygiëne vrij simpel te handhaven was, zonder de toevlucht te hoeven nemen tot steenkoud gebadder. Nee, de viezigheid kwam weer eens via de kwelbuis tot ons, helaasch. Oma keek naar de Algemene Afkattingen, toen Luuk van drie zijn neefje van vier tot stilte maande, want, zei hij, oma luisterde naar de kerkdienst. Kerel, je zult er in je hele lange leven nooit verder naast zitten. Het was allemaal van een tenenkrommend niveau, waarna de schrijvende pers alles nog maar eens voorzag van een commentaar van meestal vergelijkbaar allooi. En dan komt Klink met zijn gladde giechel ook nog effe bij P&W zijn opwachting maken. Ja, daar zaten we echt op te wachten. Het ontbrak er nog maar aan dat we nogmaals de viswijven-act van Agnes te verstouwen kregen, gelardeerd met het valse, verontwaardigd-verveeld- intellectuele toontje van Fem. Hiephoi, jottem, lamasitte.

Maar redding bleek er ook te zijn, gewoon even de AA wegzappen om de tere kinderzieltjes niet al te veel te verpesten. Hoera, de Smurfen. Daar hebben ze tenminste een Grote Smurf die ’smurfjes van me’ kan zeggen zonder dat iemand vraagtekens zet bij zijn gezag. En ze hebben maar één Gargamel: groot, slecht en oerstom. En bovenal maar één Brilsmurf. Die naar goed gebruik zijn superieur gezeik beloond ziet met een reis door het luchtruim, afgesloten met een faceplant.

Nee, het verontrustende kwam uit een consumentenprogramma over desinfecterende zeep. We kregen er laatst twee fraaie kleinkinderen bij, en omdat ze nogal prematuur waren stonden de ouders erop dat wij als bezoekers even onze handen ontsmetten met gel. Natuurlijk doe je dat, maar nu hoorden we dat dit helemaal niet zo geweldig is qua ontsmetting. Bij een test bleek dit de minst goede oplossing. Beter was handen wassen met alleen water, of wassen met desinfecterende zeep. Het beste was gewone zeep. Maar dan wel grondig, alle oppervlakken van de handen, niet stukjes droog laten. Nou, daar sta je dan met je gel. Je gaat toch een beetje af op wat de reclame te vertellen heeft, en op je eigen idee van lekkermakkelijk.

Het was wel weer een programma dat uitblonk in niet compleet zijn. Zo weet ik nog dat ieder ziekenhuis vroeger stonk naar lysol, bacteriedoder-bij-uitstek. Dat goedje zit naar verluidt in het merk Dettol, dus daarvan had ik wel wat meer willen horen. Nee dus, geen enkel merk passeerde de revue. Dus weet je nog niet veel. Wel kom je aan de weet dat goed wassen het bacterieniveau met een factor 10.000 kan verlagen. Tenminste, als je wast zoals een chirurg dat doet voor een operatie. Maar dat doet alleen de chirurg, denk ik. Wij houden het bij een seconde of tien, vijftien en hopen er dan het beste van.

Ik ben niet bepaald iemand die Coutinho en Osterhuis voetstoots op hun mooie blauwe ogen gelooft, maar enige zorgvuldigheid is natuurlijk nooit verkeerd. Bovendien werk ik in een omgeving met een paar honderd collega’s en een paar duizend leerlingen o sorry studenten. Ik ben eerst thuis gaan uitproberen, om er maar eens een germanisme tegenaan te smijten. Ik wil de boel een beetje meer bacterievrij zien te krijgen, maar ik wil niet dat het hele hok naar een ouderwets ziekenhuis stinkt. Dus lysol is out, al is er geen bacterie die het spul overleeft. Het leek me zinnig om de apparaten die iedereen gebruikt eerst maar eens een behandeling te geven. Telefoon, mobiel, AB, toetsenborden, muizen, dat soort werk. En deurkrukken, koffiedinges, kraangrepen, trapleuningen, koelkastdeurgreep. Lichtschakelaars, die ook.  Je hebt zo een hele lange rij, maar met een beetje nadenken vind je de grootste boosdoeners. Die beter schoonhouden kan helemaal geen kwaad, vooral wanneer het overzichtelijk blijft en weinig tijd kost. En niet stinkt, dat natuurlijk ook.

Wat moet je als moderne wereldburgert zonder Google? Enig zoeken bevestigde wat ik al weet sinds mijn HBS-tijd, en wat nog steeds niet veranderd is. Alcohol 70% is een goedje dat door geen enkele bacterie gepruimd wordt, goedkoop is en niet stinkt. Ook tast het geen oppervlakken aan. Dus op naar de lokale drugstore en voor nog geen 2 euro had ik mijn flessie. Tissue erin gedoopt en wrijven maar. Voordat ik het toetsenbord schoonmaakte hield ik het eerst op zijn kop – nee, geen half brood aan kruimels. Dat kon ook nauwelijks, want hij is zowat nieuw. Het oppervlak zag er redelijk fris uit, zodat ik schrok toen ik zag wat er op de tissue achterbleef. VIES!!!

Weet je wat, ik geef dit stukkie ook aan de redactie van het docentenbladonline. Het is bijna niet te geloven, maar er zijn heel veel collega’s die niet eens van het bestaan van FOK! op de hoogte zijn. Wat dat betreft is de zendingsarbeid dus nog lang niet ten einde, dunkt me. Wie weet neemt de directie zijn verantwoordelijkheid, samen met de collega’s. De trapleuningen zijn zowat altijd vreselijk van Plakkestein, die zouden in het kader van een-beetje-gezonder zeker een paar keer per dag moeten worden behandeld, net als de kraangrepen in de toiletten en de deurkrukken.

Ik zorg zelf wel voor mijn eigen toetsenbord, deurkruk en telefoon, het flesje alcohol staat er al. Doet er nog iemand mee, of loopt Gramps weer eens stemming te maken? Kom op met dat commentaar!