U gaat uw gang maar

Even met de fractiekamer van de ChristenUnie in de gemeente Midden Drenthe gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Ik doe aan waarzeggen. Ik weet zeker dat ik nu heel snel uw fractievoorzitter aan de lijn krijg.” En inderdaad, in een wip had ik de heer Bent aan de telefoon. Nieuwsgierig vroeg hij mij, waarmee hij mij van dienst kon zijn. Dat was de eerste fout. De dienst is zondag pas. Twee keer, trouwens. De heer Bent kon niet lachen om mijn gebbetje. Jammer, want als goedgemutst columnist houd ik wel van een geintje, zo op zijn tijd. Dus ik kwam terzake, en vroeg de getergde fractievoorzitter: “Klopt het, dat je bezwaar hebt gemaakt tegen een folder van het dorpshuis, waarin tarotcursussen worden gepromoot?” Ja, dat klopte. Dus ik vroeg de volksvertegenwoordiger van gereformeerde huize naar het hoe en waarom van dat bezwaar. Bijbelvast als altijd stelde Gert Jan Bent dat waarzeggen iets van de Duivel is, waar wij allen ons verre van dienen te houden.  En daar had ik de streng gelovige boerenzoon tuk: “Man, ik doe mijn hele leven al aan waarzeggen. Echt. Werkelijk iedere dag.” De geachte volksvertegenwoordiger beweerde dat dat niet waar kon zijn. Of ik hield hem voor het lapje, of ik was bezeten door de Duivel. Voorbeelden wilde hij horen, van mijn waarzeggen. Dus ik stak van wal:
“Waar is het postkantoor/het station/het zwembad?”
 “Truus al 42 jaar? Echt waar?”
“Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij elkaar.”
En als uitsmijter: “Als een dorpshuis zonodig tarotcursussen wil geven, láát ze dan. De een gelooft daar in, de ander heeft veel op met die oude boeken, vertaald uit het Hebreeuws en het Latijn. Waar bemoei je je mee?” Woest smeet de politiek-religieuze fanaticus de hoorn op de haak. Terwijl ik zo goed ben in waarzeggen. Ik doe het nog één keer voor: morgen treden drie van mijn zeer gewaardeerde columnistencollega’s (Debby-Jo, TonDeuse en Theovarijn) op op een festival in Den Haag, en eveneens morgen kunt u hier op fok.nl een zeer lezenswaardig stuk vinden van een van mijn grote voorbeelden, de heer Bert Brussen. Wacht maar even af, en u zult zien: qua waarzeggen zit ik op rozen!

“Waar?” Inderdaad, een woord waar het allemaal om draait. “Waar zijn de stukken?” In mijn geliefde Amsterdam wordt door een Heuse Commissie onderzoek gedaan naar de besluitvorming rond de nieuwe metrolijn die de achterstandswijk Nieuwendam gaat verbinden met het kapsoneskantorenpark Zuidas. Alsof die paupers uit Noord daar ooit heen zouden moeten… Maar goed, dat onderzoek wordt stevig in de wielen gereden doordat allerlei belangrijke documenten niet meer in de archieven blijken te zitten. Zoekgemaakt om lastig bewijs uit het zicht te houden, wat ik je brom. Overigens vanaf deze plaats mijn hartelijke groeten aan die Amsterdamse metrodirecteur, die mij gistermiddag grijnzend herinnerde aan de sabotage waar fok vorig weekend last van had. Die metro van hem, was die maandagochtend ook niet een beetje gesaboteerd door een rotzooiende aannemer? Het was in ieder geval behoorlijk lang wachten tot dat spul weer reed. Maar goed, die voormalige wethouder Geert Dales staat mooi voor lul. Hij had aan die Heuse Commissie gevraagd, hem vrij te pleiten van allerlei vervelende aantijgingen dat ‘ie de boel belazerd had. Terwijl die hufter notabene zelf verantwoordelijk is voor het achteroverdrukken van allerlei lastige stukken. Hoeveel boter op je hoofd kun je hebben als mens.

Heel veel. Echt heel veel boter. Kilo’s. In ieder geval als je betrokken bent bij de Groen van Prinstererschool in Kampen. Drie van hun leerlingen zijn in hun slaap omgekomen bij een verschrikkelijke brand. Meestal wordt op zo’n school dan slachtofferhulp ingezet. Maar die werd door deze streng gereformeerde school geweigerd. Want “dit verwerken wij Christenen liever onderling, met de Bijbel tot troost.” Daarmee staat de school met zijn rug naar de rest van de samenleving. Juist bij zo’n tragedie zou men over dit soort barrières heen moeten stappen. Op zo’n moment moet de grens tussen ‘wij’ en ‘zij’ vervagen. Maar nee hoor. De Groen van Prinstererschool houdt vast aan zijn eigen bekrompen gristelijke dogma’s. Ik zou in lachen zijn uitgebarsten als het niet zo triest was.  Maar nu blijkt dat het getroffen gezin financieel voor grote problemen komt te staan -want een goed strenggereformeerde diehart sluit geen verzekering af-  wordt besloten, deur aan deur te gaan collecteren.Ook bij de heidenen in Kampen. Als het dus om geld gaat, vervagen de grenzen opeens wel? Mazzel dat ík niet in Kampen woon. Als een collectant zich aan mijn voordeur had gemeld, had ik niet voor mijzelf ingestaan.
Ik snap werkelijk niet, waarom men in Amsterdam zo’n ophef maakt over  de islamitische basisschool ‘As Siddieq.’ Want die school zou integratie in de weg staan, en dus moet de subsidiekraan dicht. O? Waarom wel die Moslimschool aanpakken, maar die gristenen met hun belachelijke Gereformeerd-fundamentalistische school in Kampen wél hun gang laten gaan? Verschrikkelijk, dat ik deze week weer zo enorm veel woorden vuil moet maken aan de uitwassen van de gristelijke kerk…

Nee, als die gristenen in Kampen ongebreideld hun gang mogen gaan, mag iederéén dat wat mij betreft. Wesley Sneijder en zijn Yolanthe Cabau van Kasbergen gaan samenwonen? Ze gaan hun gang maar. Patrick Kluivert voor de zoveelste keer lazerus achter het stuur omdat ‘ie nooit wat heeft geleerd van het doodrijden van een onschuldige medeweggebruiker? Hij gaat zijn gang maar. Een kind van 13 in haar eentje met een zeilboot de wereld rond? Ze gaat haar gang maar. Mafkees Jan Nagel die voor de zoveelste keer een politieke partij begint, dit keer met als achterban de wonderlijke combinatie van kleine kinderen en oude mensen? Hij gaat zijn gang maar. En wat u, trouwe lezer van deze column, nog van plan bent de komende dagen: u gaat uw gang maar…