Stemmen met het hete potlood
"Wouter Bos heeft er zin in," grapt de politiek commentator. Wouter Bos in het stemhokje. "Zal ik hem er heel langzaam in laten glijden?" vraagt de minister van Financiën aan de vrouw met de camera. Het is dat er tussen de middag bijna geen vrouwen naar Nederland 1 kijken, anders had half Nederland de ogen heel hard dicht moeten knijpen om het beeld van Bos die hem er heel langzaam in laat glijden van zich af te schudden. Ons nationaal draaikontje dat er zin in heeft, macht erotiseert toch al, en dan ook nog lekker geile dirtytalk: mmm!
Thuis lieten we het kieskompas even voor wat het was, want Europa Ja! vinden we gedurfd campagnevoeren, maar Madlener die pin-skimmende Roemenen eruit wil bonjouren, daar kunnen we het ook alleen maar mee eens zijn. Dus Europees gezien ben ik zowel redelijk liberaal als extreem-rechts. Vul je ten einde raad dan zo'n stemwijzer in, dan moet je opeens een mening hebben over vragen als: vindt u het belangrijk dat de giftige, brandwerende stof methylbromide in de waslabeltjes van het babytextiel verboden wordt, of pleit u juist voor tienduizenddriehonderdtweeëndertig bladzijde minder regelgeving?" Ja jee. Minder regels altijd goed, maar giftige stoffen in de babykleertjes, dat hoeft nou ook weer niet.
Toch wilden we dit keer wel gaan stemmen, want langzamerhand kun je ook niet meer wegkomen met het idee dat het Europees Parlement een papieren tijger is. Vorig jaar nog hebben ze de Europese Commissie weten te overtuigen dat de lengte van een rol aluminiumfolie beperkt moet blijven tot 25,3 inch! Hele prestatie toch.
Dus redelijk blanco het stemlokaal in. Waar zouden we ons biljetje eens langzaam in laten glijden? De keuze was beperkt. Lijsttreksters waren slechts Sophie in 't Veld van D66 (Europa Ja! Ja! Jaaaaaa!) en Judith Sargentini. En een homo van de SP, maar ja, it takes two to tango. En ik ben nou eenmaal hetero. Dus Groen Links of D66, dat was de keuze.
Die achternamen! Bij In 't Veld denk ik onherroepelijk aan mijn favoriete afwerkplek, het vrije veld. En Sargentini opent vergezichten op Italiaanse passie, verdwalen in zwarte lokken, spaghetti met bolognese saus die in diepe decolletés glijdt, tia maria, mamma mia, si si siiiiiii!
We pakken de kandidatenlijst er even bij. Sargentini, 35, Amsterdam. Goed, een beetje jong voor mij, maar ze komt uit een land waar Berlusconi (CDA) van 72 hem er vrij snel in laat glijden bij een 17-jarige, en niemand die dat daar raar vindt. Ze woont in Amsterdam, dus lekker bij de hand. Maar toch val ik meteen voor Sophie in 't Veld (45, Brussel), want oh mijn god, Sophie, waar haal je die slaapkamerogen vandaan? Zijn er een stel Roemenen de hele pinkstervakantie je pingleuf aan het skimmen geweest? Heb je de afgelopen vier of vijf jaar (hoe vaak mogen we eigenlijk op je stemmen?) te hard moeten werken in Brussel? Zal ik anders niet even meteen bij je langskomen om samen een gat in de dag te slapen?
Mijn kieskompas wijst recht omhoog. Maar ik weet uit mijn studententijd dat ook als je ballen uit je neusgaten dreigen te ploppen, je altijd je cool moet bewaren. Vrouwen houden immers niet van enthousiaste mannen. Dus net op tijd maakt mijn knalrode potlood een ruk naar links, en ram ik hem in het rondje van Sargentini. Playing hard to get heet dat.
Mooi ding, die democratie.
Thuis vertel ik eerlijk wat ik gestemd heb. "Groen Links heeft echt goede ideeën over het Europees beheer van de privacygevoelige informatie over de maximumlengte van het handhavingsverbod op het energiereglement van maandverbandtransporten, wist je dat?"
"Mmm?"
Ze ligt dromerig met een foto van Madlener op de bank. Zo kijkt ze ook altijd als we het net gedaan hebben... Vreemd!
