De lul op een gereformeerde school
Ook ik kreeg vanmiddag een brief van de Gereformeerde Scholengemeenschap Randstad, de school waar mijn middelste kind, die bij zijn vader woont, naar toe gaat. Zelf heb ik me inmiddels onttrokken aan de gereformeerde kerk, en mijn jongste dochter gaat hier in Amsterdam naar een rooms-katholieke school. Overigens niet vanuit een religieuze overtuiging, maar vanwege de goede naam van de school.
De brief was gericht aan ouders/verzorgers van alle leerlingen van de GSR. Ik vind het niet integer om de inhoud van de brief hier op internet prijs te geven, of de naam van de leraar, mede omdat er juist gevraagd wordt om discretie. Ook was ik totaal niet van plan om mijn column over dit onderwerp te schrijven, ware het niet, dat ik nu zie gebeuren dat op het internet dit verhaal een eigen leven dreigt te gaan leiden.
Eigenlijk heb ik het te doen met de leraar in kwestie. Hij is gewoon dom en slordig geweest. Ik ben er van overtuigd, dat het nooit zijn bedoeling is geweest om leerlingen te confronteren met afbeeldingen van zijn geslachtsdeel. De brief van de schoolleiding was dermate vaag opgesteld dat het nog een hele toer bleek om de juiste toedracht uit het verhaal op te maken. Maar volgens mij is het volgende gebeurd: een leraar Kunst & Cultuur laat leerlingen van de tweede klas werkstukken maken. Vervolgens maakt hij hier met zijn eigen camera foto’s van. Deze camera laat hij op zijn bureau liggen, en bij de volgende les kunnen leerlingen hun nieuwsgierigheid niet bedwingen en willen de foto’s zien. Zij wachten niet tot de leraar in de klas is, en dus op zijn toestemming, maar weten natuurlijk zelf goed raad met de camera en bekijken alle plaatjes die op het schijfje staan.
Eerst zien ze hun werkstukken en tot hun grote schrik, verbazing, hilariteit en wat daar bij pubers verder voor emoties bij komen kijken, foto’s van geslachtsdelen. Of ze meteen hebben kunnen zien dat deze behoorden aan hun leraar, dat weet ik ook niet, maar dat is in ieder geval het geval gebleken. Waarschijnlijk zijn ze er mee naar de directeur gegaan, deels geschrokken, deels vanuit sensatiezucht, want zo zijn pubers vaak. De leraar werd op het matje geroepen, en beweerde vervolgens dat hij deze foto’s voor medische doeleinden gemaakt heeft, en dat het hier inderdaad om zijn eigen geslachtsdelen gaat. Goed, een kat in het nauw maakt rare sprongen, en zelfs uit de brief bleek al, dat de directie geen geloof hecht aan de verklaring van de leraar.
Maar nu eens even eerlijk: wie zit er hier nu eigenlijk fout? Natuurlijk, het is niet handig, om een camera met dergelijke plaatjes op school rond te laten slingeren. Zulke foto’s mogen inderdaad niet in een klassensituatie komen. Onhandig. Stom. Ondoordacht.
Over de schuldvraag van de leerlingen heeft niemand het. Ja, in de brief wordt slachtofferhulp aangeboden aan die arme pubers die zomaar met een blote piemel zijn geconfronteerd. En die leraar dan? Hij is geschorst en wordt bovendien als een perverse viezerik neergezet. Als een pedofiel.
Met als kers op de taart, dat het hier óók nog eens om een gereformeerde school gaat. Nou en? Je hebt in alle lagen van de bevolking slechte en goede mensen. En kom nou niet met praatjes als: “Ja, maar die christenen denken dat ze beter zijn dan een ander,” want dat is gewoon niet zo. Ook zij weten donders goed wanneer ze fout zitten. Het zijn gewoon de slechten, de hypocrieten die het voor de goede mensen verpesten.
Dus ondanks het feit dat ik ex-gereformeerd ben, dat ik heel wat staaltjes kan vertellen over gereformeerde mensen waar ik sterk door ben teleurgesteld, walg ik van mensen die op het internet meteen over “christenhonden” en “natuurlijk zijn het die kut-christenen weer” beginnen te blaten.
Gelul. Dit soort dingen komt overal voor.
Het is juist andersom: een christen kán zich eigenlijk geen fout permitteren, omdat hij volgens heidenen zichzelf toch zo goed vindt? O ja? Waarom vraagt een christen dan elke dag om vergeving van zonden?
Even terug naar de leraar in Rotterdam. Ik heb het namelijk met hém te doen. Hij zou in aanmerking moeten komen voor slachtofferhulp, en niet die arme, zielige leerlingetjes van hem. Er zullen best kinderen geschrokken zijn, maar er moet niet worden gedaan alsof die pubers nog nooit een foto van een lul hebben gezien! Doe toch normaal. Je zou de geschiedenis in hun computertjes eerst eens even moeten bekijken, om te beoordelen of ze die slachtofferhulp écht wel nodig hebben. De leerlingen hebben zelfs in 2007 een hyves aangemaakt, voor een ieder die deze leraar óók zo’n toffe vent vindt. Onder de leerlingen heerst geen angstige sfeer, zoals de brief impliceert, welnee, ze lachen hun lul uit hun broek… al is dat wel een ongelukkig uitgekozen uitdrukking van mij in dit geval.
Die leraar heeft geen foute bedoeling gehad. Waarom hij foto’s van zijn geslachtsdelen op zijn camera had staan? Geen idee. Medische doeleinden, nee, dat lijkt mij ook onzin. Als je wat met je plasser hebt, dan ga je gewoon naar de dokter. Er is geen arts die als je hem opbelt over klachten in de schaamstreek zal zeggen: “Goed, maak er maar een paar foto’s van en mail ze maar naar mij.” Nee. Maar die leraar mag die informatie ook voor zichzelf houden. Het gaat niemand een flikker aan waarom hij die foto’s heeft gemaakt. De enige fout die je hem kunt aanrekenen is het feit dat zijn camera mét die compromitterende plaatjes in zijn leslokaal op zijn bureau lag. En die leerlingen? Zij hadden gewoon met hun poten van zijn spullen af moeten blijven. Wachten, totdat de leraar hen de foto’s van hun werkstukken zou laten zien. Dan was er niets aan de hand geweest.
De man is geschorst. De ouders zijn op de hoogte gesteld van de situatie middels een brief. Een brief met informatie, en waarin om discretie wordt gevraagd. Helaas. Dat blijkt niet mogelijk in Nederland. Het staat op het internet te lezen. Mensen smullen ervan. Waarvan? Van de combinatie: gereformeerde leraar en lul laten zien. Het hele verhaal wordt compleet uit z’n verband gerukt.
De brief van de schoolleiding eindigt met de zin: “We vinden het onze plicht om als christenen zorgvuldig met deze situatie om te gaan. We roepen u op om zorgvuldig te zijn in het spreken over het incident en over de heer …, om te voorkomen dat hij onnodig extra wordt beschadigd.”
Bij deze.
