Same as yesterday man!
We eindigden onze lange dag, die ons voerde langs allerlei ‘bountystranden’ en mooie natuur op een zeer klein eiland. Er was zelfs een punt waar er uit twee richtingen golven op elkaar botsten. Gelukkig was het inmiddels een beetje bewolkt geraakt, want onze blanke huidjes waren ondanks het vele smeren met zonnebrand toch lichtelijk aan de verbrande kant geraakt. Het zou niet veel hebben gescheeld of men zag mij aan voor een Engelse vootbalhooligan. Ondanks dat er maar twee barren waren op dit eiland besloten we tot een heuse kroegentocht.De eerste bar viel een beetje tegen, maar de mooie tropische omgeving waarin wij ons bevonden en het feit dat de door ons bestelde cocktail werd geserveerd in een ananas compenseerde dit. Ook het feit dat de barman zich lelijk had vergist in de hoeveelheid drank en fruit die hij in zijn blender stopte was en leuke bijkomsigheid, omdat wij zo extra verwend werden. Na het afrekenen van onze cocktail kregen we van de beste man een bloemenkrans. Op naar de volgende bar!
We moesten onze boot niet missen, dus ik vroeg de man die aan de bar zat naar de tijd. De ‘Bob Marley look alike’ begon te grijnzen. “Same as yesterday, man!” Wat een koning was deze vent, er was geen speld tussen te krijgen. Al snel werd mij duidelijk waarom hij zo relaxt was. “My friend were you from.” Toen ik antwoordde dat ik uit Amsterdam kwam werd mij al snel van alle kanten een ‘special sigaret’ aangeboden. Ik stond erop dat we dan wel een flesje Heineken konden bestellen. Nooit gedaht dat op een eiland van nog geen tweehonderd vierkante meter Heineken geserveerd zou worden, maar Freddy’s marketingcampagne heeft ook hier inmiddels zijn vruchten afgeworpen.
Het kon bijna niet beter. Daar zaten we dan op een tropisch eiland. In onze ene hand een in bamboeblad gedraaide joint. In de andere een heerlijk biertje. Er was even geen tijd. Op de achtergrond klonk het relaxte ‘jammin’ en de vrouw achter de bar werd met de minuut knapper. Jammer dat de eilandbewoners zich enkel verdiept hadden in de teksten van Bob Marley. Hun Engels was verder van een zo abominabel niveau, dat ze niet begrepen wat een ‘applicationform’ nou precies was. Deze vrolijke vrienden doen de hele dag niets anders dan aan het strand liggen, cocktailtjes maken en Thaise bamboesigaretjes roken. Daar kan je niets anders dan respect voor hebben. “Same as yesterday man.”
