Wii-knieën en wok-armen
In 2009 is het 200 jaar geleden dat Charles Darwin werd geboren. Daarom is 2009 omgedoopt tot Darwinjaar.
De moderne mens, zoals wij die kennen én zijn, bevolkt de aarde pas een oogwenk van de planetaire historie. Een evolutionair ogenblikje, een momentje in de eeuwigheid.
Honderdduizenden jaren lang trok de mens eropuit, bewapend met pijlen, bogen en speren, om in zijn levensonderhoud te voorzien. Het leeuwendeel van onze tijd brachten we jagend over de toendra's door. Terwijl we onze prooien zo ongemerkt mogelijk trachtten te besluipen, moesten we constant op onze hoede zijn voor moordlustige leeuwen, cheeta's en andere carnivoren. Beslist geen gemakkelijke opgave.
Maar de evolutie zou de evolutie niet zijn als het de voorlopers van de homo sapiens niet had toegerust met de perfecte fysieke kenmerken om zich van deze zware taak te kwijten. Bovendien kregen we ook steeds wat grotere hersens, zodat we primitieve wapens konden uitvinden. Wie niet sterk is moet slim zijn; the survival of the fittest.
De vrouw was voor het subtielere werk. Zij moest, wanneer de man uitgeput van het jagen voor jaffa op een bed van bladeren lag, de bloederige koedoe, gnoe of bizon fileren, garneren en opdienen. Per abuis moesten de blèrende kinderen ook nog even een moederlijke aai over de bol krijgen, zodat vader zijn uiltje ongestoord kon knappen. Gelukkig was ook moeder de vrouw klaargestoomd door de evolutie. Fijne motoriek en zorgtaken behoorden tot haar specialiteiten. Ze konden er wat van die voorouders van ons!
Daarbij vergeleken heeft de hedendaagse mens het maar makkelijk. Na onze kantoorbaantjes staan we samen met onze Tom Tom een half uurtje in de file voordat we thuiskomen bij moeders, 2.3 kinderen en onze labrador. De enige sluiproute loopt tegenwoordig nog naar de slager of supermarkt, alwaar we de slavinken en karbonaadjes voor het uitzoeken hebben. Daar staan we dan achter de toonbank met onze jagerscapaciteiten.
"Een onsje rundergehakt alstublieft."
Heeft de evolutie daar zolang z'n best voor gedaan? denk ik dan.
Ik hoor de slager al zeggen: "Komt voor de bakker, maar pas op voor die hyena achter je!"
Nee, we hebben ons in de loop der jaren voorbijgelopen. Zijn we eindelijk aangepast aan de zware omstandigheden op de toendra, zitten we op de IKEA-bank naar GTST te kijken. Ondertussen zijn we nog wel opgescheept met verstandskiezen, blindedarm, stuitje, spieren achter onze oren, en tientallen andere rudimentaire dingen. Nutteloze overblijfselen uit vervlogen tijden.
'So what', zul je misschien zeggen. En daar heb je misschien ook wel gelijk in. Nutteloos is nog niet schadelijk. Een beetje lastig hooguit. Je moet niet op je stuitje vallen, ik heb een week met een dikke wang gelopen na het trekken van mijn verstand, en bij sommigen moet de blindedarm operatief worden verwijderd. Maar als dat het enige is, waar praten we dan over. Doe mij nog maar een gehaktbal!
Maar helaas is dat niet het enige. Steeds vaker ondervinden we wel degelijk hinder van de constante vooruitgang. Terwijl we in 2007 nog last hadden van voetbalknieën, tennisellebogen of muisarmen, kwamen daar in 2008 sms-duimen, wok-armen en Wii-knieën bij. Wok-armen en Wii-knieën! Noemen we dat survival of the fittest? Wii Fit, laat me niet lachen!
We kunnen gemakkelijk impala's doorspiesen, maar een simpel berichtje sms'en is er niet bij. We kunnen heerlijke everzwijnen braden op een vuur van sparrenhout en rendiermos, maar een Knorr Wereldgerechtje wokken is teveel gevraagd. Woedende leeuwen worden in de luren gelegd, maar een afdalinkje op de Wii-piste kost ons de knieën.
De evolutie voorbij.
Ik realiseer me dat ik niet in de wieg ben gelegd voor een sukadelapje of Duitse biefstuk. Sorry slager. 2009 staat voor mij in het teken van de ommekeer. Mijn goede voornemen bestaat uit het terugkeren naar mijn roots. Als je een wildeman, gekleed in luipaardvel, met pijl en boog over de A1 ziet rennen, dan ben ik het. Op naar de Veluwe, waar de malse reetjes en volgevreten everzwijntjes het met mij aan de stok zullen krijgen. De Wii komt over honderdduizend jaar wel.
Wie volgt?
In ieder geval wens ik je een gelukkig nieuwjaar, en als de FOK! Redactie mijn rooksignalen juist interpreteert, dan lezen jullie in 2009 meer van mijn bloedbesmeurde hand. En sterkte met je muisarm!
