Censuur met Femke Halsema

Even met het Partijbureau van de PvdA gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Is uw partijvoorzitter in de buurt?” Helaas, wegens het kerstreces is niet alleen de Tweede Kamer afwezig, ook Liliane Plouwen was niet bereikbaar. Die zat bij Wouter Bos en Mariëtte Hamer onder een kerstboom in Amsterdam-Noord. Dan maar even Geert Wilders gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. Geert in de buurt?” Helaas, ik kreeg zijn echtgenote aan de lijn, die mij in gebrekkig Nederlands vertelde dat Geert helaas niet aan de telefoon kon komen. Hij had ernstige migraine omdat hij naar het concert van zijn provinciegenoot André Rieu had geluisterd. Tsja, dat snap ik: ik heb ook altijd heel veel last als ik per ongeluk een paar minuten van die pokkenherrie heb gehoord. Dan maar even geprobeerd, Femke Halsema op te bellen. Zij zat helaas in haar Prada-jurkje met haar foute vriend Robert op een luxe jacht op de Loosdrechtse plassen kaviaar te eten voor de arme kindertjes in Afrika ofzoiets. Mijn poging om de Antillen te bellen mislukte eveneens: door het tijdverschil lagen ze daar nog te slapen. Meesterlijke smoes, die suggereert dat die luilakken daar overdag wél in beweging zouden komen… Maar hoe dan ook: voor een telefonerende columnist als ik is dit een lastige Kerst: niemand is te bereiken.

En ik had heel wat te bespreken, deze week. Met de PvdA. Want die zijn écht helemaal de weg kwijt. In een interview heeft partijvoorzitter Plouwen beweerd, dat het voor goede inburgering écht heel belangrijk is dat immigranten hun paspoort van hun land van herkomst inleveren. Lastig, als je als partij dan wel mensen met een dubbel paspoort aanstelt als staatssecretaris. Werkelijk een heel makkelijk inkoppertje voor Geert Wilders. Die dreigt nu opnieuw met een motie tegen staatssecretaris Albayrak. Dat doet ‘ie om de PvdA te sarren, en ik geef hem gelijk. A zeggen en B doen is nooit fraai. Ook niet voor een socialist.

Ook niet fraai is het gedrag van de familie Halsema. Femke en Robert. Femke vult haar zakken door in en om de Tweede kamer maar wat te neuzelen over het milieu en de bedenkelijke rol van de journalistiek. Robert teert op de zak van Cordaid en Stichting Doen. Hij had meegewerkt aan een of ander kunstproject op het straatarme Haïti. Maar nog een keer terug? Geen zin. Totdat er opeens een halve ton aan geld beschikbaar kwam. Toen had meneer opeens wél zin, las ik in de krant. Op voorwaarde dat hij daar op kosten van de zaak ook een fototentoonstelling zou krijgen. En dat zijn dagvergoeding zou worden verdubbeld van 400 naar 800 euro. En zijn goede vriend Hans Fels, die aan het project had meegewerkt, moest natuurlijk ook mee. En er diende een onafhankelijk journalist mee te gaan om verslag van de reis uit te brengen. Uiteraard eveneens op kosten van Cordaid en Stichting Doen. Raad eens, wie die onafhankelijke journalist was? Ga even zitten. Zet alvast een glaasje water neer tegen de schrik. Ja? Komt ‘ie. De onafhankelijke journalist in kwestie was gewoon de vriendin van Hans. Als Robert Halsema ook maar een greintje fatsoen had gehad, dan had ‘ie dat nooit gepikt. Op pad naar een warm land, met in je gezelschap een door het goede doel betaalde als journalist vermomde lellebel? Schei toch uit… Maar van zijn teerbeminde Femke mogen wij daar niets van vinden. Want Femke Halsema maakt er -zo begreep ik uit een meer dan uitstekende column van Rob Hoogland in de Telegraaf-  bezwaar tegen dat journalistieke media zich bij hun verslaggeving steeds meer storten op het ironisch duiden van feiten, in plaats van alleen maar als een idioot zonder erbij na te denken op te schrijven wat er is gebeurd. Ach, Femke toch. Duiding, al dan niet ironisch, is wellicht niet in de eerste plaats het werk van de “gewone” journalist; nee, daar hebben we anderen voor. Politiek commentatoren en columnisten. Jammer, dat Femke ook tracht, de columnist het ironisch duiden van het nieuws te beletten. Augustus 2008. Femke noemt Wijnand Duyvendak, nadat bekend is geworden dat hij in een krakerskrant de adressen van topambtenaren heeft gepubliceerd, met als welbedacht gevolg dat er brand werd gesticht door brandende lappen in de brievenbus, een buitengewoon integer persoon. Wanneer bij wijze van ironische duiding Femke wordt geconfronteerd met de vraag, hoe het voelt als zo’n buitengewoon integere oproep tot brandstichting háár zou overkomen, wat gebeurt er dan? Zet dat Femke aan het nadenken? Welnee. Hysterisch rent ze naar oom agent in een poging, de columnist in kwestie het zwijgen op te leggen.
Een integer politicus zal nooit proberen, het vrije woord te laten verstommen. Ik ben het in het algemeen tot op het bot oneens met figuren als Wilders en Verdonk, en daar geef ik hardhandig uiting aan. Maar, ere wie ere toekomt, zij hebben nog nooit getracht, mij het schrijven te beletten. Femke dus wél. En een integer politicus zal zich trouwens ook nooit inlaten met personen die graaien in de kassa van hulpverleningsinstanties. En met zo iemand zonder slag of stoot samenwonen doe je als fatsoenlijk volksvertegenwoordiger al helemaal niet. Femke dus wél. Want niets en niemand zijn volgens haar integer, en opponenten moeten vervolgd en monddood gemaakt. Behalve natuurlijk haar politieke en persoonlijke vriendjes, ongeacht wat ze ook voor rottigheid uitvreten.

Onze dierbare koningin -die het trouwens ook niet makkelijk heeft, met zo’n familie- hield gisteren een mooie kersttoespraak. Daarin liet ze haar afkeuring blijken van de toenemende grofheid. Maar wat is dat nou, “grof”? Is dat het betitelen van een erg rechtse politicus als “teringlijder”? Vast wel. Is dat het betitelen van een geschifte linkse politica als “gratenkut”? Zonder twijfel. Is dat het betitelen van iemand die oproept tot moord als “buiten gewoon integer”? Ja. Dat vooral. Zo’n gotspe is maatschappelijk erger dan veruit de meeste beledigingen. Veel erger. Je zou bijna voorstellen, dat Femke eens fijn op het paleis bij Trix een kopje thee zou komen drinken om het eens over deze netelige kwestie te hebben. Maar ja, als ik Trix was, dan piekerde ik er niet over om Femke zelfs maar een voet over de drempel te laten zetten.

Het toppunt van grofheid vond trouwens plaats in onze overzeese gebiedsdelen. Daar liepen demonstranten rond met opgespelde Davidssterren. Ze waren het niet eens met de plannen, Nederland meer zeggenschap te geven in het reilen en zeilen van dat corrupte en incompetente zooitje daar. Luie negers die zichzelf op één lijn stellen met zes miljoen vermoorde joden. Dát is pas grof. En wij, Nederlanders zouden in die vergelijking dan de Duitse massamoordenaars zijn. Schandalig. Trouwens, de Antillen worden heus niet achtergesteld bij Nederland. Het huis van bewaring op Bonaire, waar een van de verdachten van de moord op Marlies van der Kouwe uit kon ontsnappen is precies zo lek als de Bijlmerbajes in Amsterdam, waar sinds de doorgevoerde bezuinigingen op het personeel het ontsnappen ook een fluitje van een cent is. Nee, dan waren in de tweede wereldoorlog de cellenblokken in Bergen-Belsen en Treblinka toch écht wel wat beter beveiligd!