Ik ben geen Disneyland-maagd meer!
Aan: Danny
Van: Stefan
Betreft: Ik ben geen Disneyland-maagd meer!
Goedemorgen Danny,
Nou, de kogel is door de kerk. Eindelijk ben ik geen Disneyland-maagd meer. Twee dagen terug beleefde ik in Parijs mijn eerste dag in een Disneyland pretpark. Momenteel zit ik voor een vakantie in Parijs en aangezien Disney twee haltes verderop ligt hebben we bij het reisbureau meteen twee tickets gekocht. De dame van D-Reizen vroeg nog of ik meer dagen wilde, met de studio’s erbij bijvoorbeeld, maar nee, een dag was voldoende. Je moet toch rustig beginnen.
Voor we naar binnen mochten was er een tassencontrole. Eten en drinken mag je niet meenemen, want dat moet je duur daar kopen. Maar onderin de tas kijken ze niet dus we hadden gewoon eigen eten en drinken mee. We blijven wel Hollanders.
En terwijl mijn vriendin als een klein kind het park in huppelde en Mainstreet oprende, waar ze nog net de met lichtjes versierde straatstenen niet kuste, keek ik mijn ogen uit. Zoveel kitsch had ik nog nooit bij elkaar gezien. Maar tegelijkertijd was het mooi gedaan en zag het er verzorgd uit. Maar goed, we kwamen niet voor Mainstreet, een nagebouwd stadje uit vervlogen Wild West-tijden, we kwamen voor de attracties.
Aangezien het vrijdag was buiten het hoogseizoen viel het met de drukte mee. Ik kon meteen doorlopen bij Space Mountain, een achtbaan in het donker waarbij je zogenaamd in een raket zit. Ingesnoerd door een beugel kon je geen kant meer op en na drie keer mijn hoofd te hebben gestoten was het al voorbij. Het viel tegen. Juist als je iets kunt zien is het enger, nu laat je de rit naar over je heenkomen.
Andere attracties vond ik leuker. Zoals Big Thunder Mountain, het spookhuis en de Piraten-ride. Peter Pan was werkelijk wonderschoon, vliegen boven Londen bij nacht. Toch bekroop me het gevoel dat een en ander sterk was verouderd. De piraten staan er al zolang, de techniek is hopeloos verouderd. Die poppen moeten toch natuurlijker kunnen bewegen? Hetzelfde gold voor de Star Tours. Die deed ik wel eens op de kermis in Schagen 15 jaar terug. Je zit in een ruimteschip en komt in een space-oorlog terecht. Overigens bleek dat je hier niet mocht filmen. Halverwege de ride werd het spektakel stopgezet en kwam een medewerker me in het Frans voorschut zetten. Ik heb nog even een vriendelijke buiging gemaakt waarna de ride opnieuw begon.
Disneyland beleven is er in geloven. Nu heb ik een grote fantasie maar ik kon me toch niet aan de indruk onttrekken dat het personeel er niet erg in gelooft. Overal zag je zure en ongeïnteresseerde blikken, vermoeid bijna om weer tienduizenden debielen die een dagje Disney doen. Ik kan me er wel iets bij voorstellen en het blijven Fransen, maar wat meer glimlachen zou het personeel niet misstaan.
Disneyland geloven is het beleven. En dat beleven wordt je je strot ingeduwd met echt o-ver-al muziek, op straten, in attracties, in restaurants en zelfs in de wc is er muziek. Tot je er gek van wordt. Het hoogtepunt, of dieptepunt, is de muziek van It’s A Small World, waar het glazuur spontaan van je tanden springt. Mierzoeter dan dit vind je het niet in Disneyland.
Overigens had ik nog een moment dat ik het park uitwilde en dat was na veertig minuten wachten voor de Big Thunder Mountain. Mijn vriendin beweerde dat wachten een onderdeel is van Disneyland, maar daar heb ik maling aan. Ik haat wachten. Nu scheen 40 minuten peanuts te zijn. En inderdaad, gezien de hekwerken en routes die deze dag niet werden gebruikt, kunnen wachttijden oplopen tot meer dan drie uur. En zelfs met fastpass, iets waarmee je een kaartje reserveert en later terugkomt en sneller aan de beurt bent, kunnen wachttijden oplopen tot meer dan een uur.
Overigens vind de entree van 50 euro nog meevallen voor wat ze je bieden. Het eten is alleen wel weer loeiduur daar, want geen concurrentie. Een hamburgermenu voor 11 euro en een hotdog voor 5? Over de souveniers nog maar te zwijgen. Overigens hadden ze er ook doorzichtige Minnie Mouse strings. Op de een of andere manier viel dat een beetje uit de toon tussen de Donald Duck-poppen, de Piratenpakjes en de Peter Pan zwaarden.
Maar goed! Uiteindelijk heb ik het natuurlijk erg leuk gehad. Ik ben geen Disneylandmaagd meer en heb nog lang niet alles gezien. Ik ben nu officieel klootjesvolk en wil zelfs wel een keer terug. Maar dan wel op een doordeweekse dag in het laagseizoen. En wat de muziek betreft, de volgende keer neem ik wel een goede koptelefoon mee om eigen muziek te draaien. Zelfs Jan Smit is minder kitsch
Tot volgende week en de groeten uit Parijs
Stefan
PS: wel klote dat alles in het Frans is. Wat is er mis met ondertitelen?
