Zes seizoenen Sopranos

Ik weet dat ik laat ben, erg laat, al negen jaar geleden begon HBO met de serie The Sopranos. Een serie over een familie rond een maffiafamilie waarvan de baas depressief is en wiens kinderen in de puberteit zitten. Tussen de huiselijke scènes door zien we de baas bij een psychiater zitten of weer eens iemand afmaken. En aan deze wereldwijd bejubelde serie ben ik twee maand geleden pas begonnen. Erg laat. En dat terwijl ik de serie al zeker een half jaar compleet op de plank had staan.

In de Sopranos draait alles om Tony die het leiderschap opeist als zijn baas van de maffia in New Jersey overlijdt. Vroeger was zijn vader de leider tot hij doodging aan leen longziekte. Tony’s oom Junior wil echter ook wel baas worden. Tony besluit om Junior naar voren te schuiven als afleiding voor de FBI en zo kan hij in de luwte zich bezighouden met zijn werk. Officieel is dat afvalbeheer, officieus is dat afpersing, tegenstanders liquideren en gokhallen runnen. Dat doet Tony samen met zijn werknemers die klinkende namen hebben als Patsy, Paulie, Pussy, Christopher en Silvio. De laatste is bovendien zijn consigliere, oftewel zijn raadsheer en vertrouweling.
Hoewel er veel geweld in The Sopranos zit gaat het in de eerste plaats om familie. Tony heeft een dochter, zoon en vrouw die geniet van haar status en al het geld dat er binnenkomt. Verder zijn er neven, zussen en ooms die een belangrijke rol spelen in de serie. Voor Tony is status en geld overigens niet voldoende om gelukkig te zijn: hij is depressief en gaat onder behandeling bij psychiater dr. Melfi, een Italiaanse vrouw. Gedurende de hele serie blijft zijn depressie de rode draad.

Ik ben dus laat begonnen aan de serie. Op televisie is het wel eens voorbijgekomen maar daar verhuisde de serie van diverse zenders en werd het op onmogelijke tijden uitgezonden. Zo is Six Feet Under en Entourage ook al stukgemaakt door zendercoördinatoren. Fuck ‘m, want dit soort series komen het meest tot hun recht op DVD. De afleveringen duren variërend van drie kwartier tot een dik uur, daar moet je dus gewoon even voor gaan zitten. Overigens ben ik bijna afgehaakt in het eerste seizoen. Ik kon er geen touw aan vastknopen en het gezeik met zijn moeder en de lange gesprekken bij Dr. Melfi vond ik saai. Pas halverwege seizoen twee begon het voor mij boeiender te worden. Je leert de karakters kennen en er komt steeds meer een verhaal in.
Uiteraard is Tony de hoofdpersoon. Deze dikke, kalende en depressieve veertiger met zijn slome oogopslag ziet er eerder uit als een sullige burgerman dan als stoere gangster. Zijn woedeaanvallen komen dan ook vaak uit het niets, je ziet een sul tot hij explodeert tot een meedogenloze killer. En eigenlijk doet hij ook niet veel: beetje delegeren en daarnaast vreemdgaan, drinken, snuiven en eten. Vooral dat laatste is belangrijk in de Sopranos. Er wordt ontiegelijk veel gegeten. Ontbijt, lunch, diner en van alles tussendoor. Zaken worden besproken tijdens eten, banden worden aangetrokken tijdens eten en als er niks te vieren valt (er wordt van alles gevierd in de Sopranos, van trouwpartijen tot aan begrafenissen) dan eten ze gewoon een broodje.
De krenten in de pap zijn de mensen om Tony heen. Zijn agressieve neef Chris en zijn domme vriendin Adriana bijvoorbeeld. Chris wil graag een echte gangster worden, zijn vriendin wil vooral lekker van zijn geld gebruik maken. Vertrouweling Silvio, een meesterlijke rol van zanger Little Steven, zegt niet veel maar wat hij zegt is vaak grappig. Paulie, een alleenstaande man op leeftijd die altijd kritiek op anderen heeft maar zelf geen kritiek kan verdragen. En Ralphie, een neef die veel geld binnenhaalt voor de familie maar een ongeleid projectiel is. Oja, er is ook nog een zus die iedereen het bloed onder de nagels vandaanhaalt, zelfs de kijker.

Het goede aan de Sopranos is dat veel dingen terloops gebeuren. Zo gaan er mensen dood aan ziekte, ouderdom of loodvergiftiging maar je ziet het niet altijd aankomen. Het gebeurt gewoon en vaak zonder waarschuwing vooraf. De ene keer omdat iemand teveel coke heeft gesnoven en doordraait, de andere keer omdat iemand in de wegloopt. Bij de Sopranos is iedereen een mogelijk slachtoffer, ook naaste familieleden. Vooral naaste familieleden! En wie zich inlaat met de FBI kan zonder pardon rekenen op een paar kogels. Naast het onvoorspelbare karakter van de serie zijn de dialogen een groot pluspunt. Geen politiek correct gezeik, iedereen krijgt er van langs zonder censuur, of het nu negers, joden of vrouwen zijn. Het woord fuck komt veel voorbij.

Zes seizoenen heeft de serie. Vijf seizoenen van dertien afleveringen en de laatste heeft er 21.  Het eerste seizoen is even doorbijten en het laatste seizoen, met name Seizoen 6.2 is in meerdere gevallen een herhaling van zetten. We weten dan wel dat Tony depressief is, dat zijn vrouw status belangrijker vindt dan een trouwe echtgenoot en dat er altijd dood op de loer ligt. Toch wordt er door de schrijvers toegewerkt naar een waardige afsluiter. Op IMDB is de laatste episode veelvuldig besproken en fans zijn verontwaardigd dat het op deze manier over is. Maar ja, aan alles komt een eind en ik denk dat HBO er goed aan heeft gedaan niet verder te gaan met de serie. Alles is al verteld. En mocht er al een nieuwe verhaallijn zijn te bedenken, dan niet in dertien nieuwe afleveringen maar gewoon een Sopranos film maken. HBO-serie Sex & The City is immers ook met veel succes vertaald naar het witte doek.

Het is lang geleden dat ik een serie zo goed heb gevonden. Maar het wereldje van de maffia, de buitenechtelijike vriendinnen en het geweld spreken me dan ook wel aan. Wie the Godfather en Goodfellas goedvindt, zal zich goed vermaken met The Sopranos. Vooral van Goodfellas heeft de serie veel weg. Zes seizoenen Sopranos dus. 84 afleveringen. Vooralsnog is het voorbij. Zal ik ze gaan missen, de familie en vrienden van Tony? Nou, zo erg is het ook weer niet. Het is maar een serie, en op de plank staan zeven seizoenen West Wing te wachten. Daar moet ik ook maar eens aan beginnen.

Stefan

PS: Ik zou best een goede Italiaan zijn, ik ben ook goed in eten, zuipen en neuken!