Schijthuis

De week is weer voorbij gevlogen. Nog een paar uurtjes en dan moet m'n wekelijkse vrijdagmiddag-column online staan. Meestal geen probleem, aangezien normaliter mijn 36-urige werkweek op donderdag wordt afgesloten. Maar deze keer is dat helaas anders. Mijn 'vrije' vrijdag wordt opgeslokt door de arbeid, en zodoende dien ik ergens een gaatje te creëren om op de bedrijfs-pc een stukje te fabriceren. Moet kunnen. Lastiger is de vraag waar ik het in godsnaam deze week over ga hebben.

Zelf heb ik weinig beleefd, dus die optie valt af. God en de kerk zal ik ook een keertje rust gunnen, mede uit zelfbescherming tegen de katholieke fundamentalisten. Over het Nederlands elftal en het rookverbod is al genoeg geschreven, terwijl een relaas over de situatie in Zimbabwe voor de meesten niet echt uitnodigend leesvoer is. Vaak kan ik als laatste redmiddel nog terugvallen op de politiek, maar ook in Den Haag was het deze week komkommertijd. De rechtse oppositie maakte zich veel te druk om geldverduistering of toeterturken, en aan de linkerKant (Agnes genaamd) mist men de invloed van de grote boze vleestomaat nu al. Okay toegegeven, de regering probeert nog wel wat leven in de brouwerij te brengen door zelf een debat op te starten over embryoselectie. Maar Rouvoet op de hak te nemen vanwege het feit dat hij liever iemand langzaam ziet creperen en sterven aan een erfelijke vorm van kanker, dan een achtcellige te laten screenen, is me iets te gemakkelijk. Hem neemt toch niemand meer serieus. Nee, ik moet iets anders bedenken.

Als zich na 10 minuten nog steeds geen geschikt onderwerp in mijn brein heeft aangediend zit er nog maar één ding op: een bezoek aan het toilet. Want wat het café van smalle Lowietje is voor De Cock met c-o-c-k, is het schijthuis voor mij: de ultieme plek voor contemplatie en inspiratie. Overigens ben ik niet de enige die de wc als uitvalsbasis heeft. Ik las namelijk dat mensen er gemiddeld meer dan 4 minuten per keer bivakkeren. In principe heeft men aan één minuut natuurlijk genoeg om de wc-eend te voeren, hetgeen inhoudt dat we vrijwillig zo'n 3 minuten in onze eigen dampen blijven zitten.

Wat is de kracht van de kakbank? Volgens wijlen hoogleraar Piet Vroon zijn mensen verslingerd aan de geur van hun eigen uitwerpselen. Deze bevatten namelijk een bepaald feromoon (chemisch stofje dat via het onderbewustzijn boodschappen overbrengt tussen individuen van eenzelfde soort), welke positieve gevoelens opwekt. Parfummakers schijnen hier dankbaar gebruik van te maken door zeer kleine hoeveelheden faeces aan een parfum toe te voegen. Ik denk dat ik mijn after shave morgen een keertje laat staan.

Of het de feromonen zijn of niet, de drie minuten moeten worden overbrugd. Maar wat doet men nadat het grote werk is verricht? Natuurlijk is ook hier onderzoek naar gedaan, het overheidsgeld moet toch ergens aan verspild worden. 48% van de Engelse mannen blijkt tijdens het werk op internet te gaan surfen op de wc, terwijl nog eens 25% dit zou willen indien ze wisten hoe mobiel internet werkte. In Nederland komen dingen naar voren als 'bellen', 'kijken op de verjaardagskalender' (na een week ken je de verjaardagen uit je hoofd volgens mij) en zelfs 'maken van sudoku's'.

Ikzelf bel liever niet met geplons op de achtergrond, maak nooit sudoku's en zie de verjaardagen wel via hyves, maar toch moet ik bekennen dat mijn bezoek ook weleens langer duurt dan een minuutje. Inspiratie opdoen noem ik dat dan.

Ik denk terug aan die keer dat ik op 'het kleinste kamertje' een belangrijk statistiek tentamen aan het leren was. Versuft van alle Poisson- en chi-kwadraatverdelingen besloot ik het aantal papiertjes op een wc-rol te tellen. Het waren er 342 meen ik. Inmiddels wist ik dat je de meting meerdere malen moet herhalen voor een betrouwbare schatting van het gemiddelde. Zo geschiedde. Elk toiletbezoek ging gepaard met een telling van een nieuwe rol. Na een week had ik keurig een normaalverdeling opgesteld van het aantal velletjes (waarbij het gemiddelde overigens op 331 bleek te liggen en de standaarddeviatie op 12, maar dat terzijde).

Echt inspiratie heb ik er niet van gekregen. Ik denk dat De Cock het inzicht dat leidt tot oplossing van de moordzaak eigenlijk ook helemaal niet in de kroeg krijgt. Hij weet het al op het politiebureau, maar heeft gewoon trek in een biertje en zin in wat rust.