Meeleven met Boulahrouz is blijkbaar hypocriet
Aan: Sunchaser
Van: Danny
Subject: "Meeleven met Boulahrouz is blijkbaar hypocriet"
In reactie op "Daar gaat de titel (SunChaser bashen)"
Hey Sunnieboy,
Mijn God wat speelde Nederland slecht. Diep van binnen verwachtte ik dat ook wel eigenlijk. Tegen Roemenië was het ook al niet best namelijk en voordat de wedstrijd begon hadden zowel knor als ikzelf al een naar onderbuikgevoel. Geheel terecht zoals is gebleken. Toen de 3-1 werd gemaakt sprongen we dan ook op om de oranjeversieringen richting prullenbak danwel bewaardoos (hej, de Olympische Spelen komen eraan!) te mikken. Welpies uit de auto, evenals de 'hup holland' hoofdsteunhoezen en de oranjecd, slingers voor de ramen weg, stickers eraf en het de rood-wit-blauw schminck zo snel mogelijk afvegen. Oranjekleding uit en in neutrale kleding de straat op om de teleurstelling en boosheid om het belabberde spel van Nederland te delen met lotgenoten. Hierbij heeft niemand het gehad over Boulahrouz trouwens. Kennelijk wonen hier in de slechtste buurt van Zwolle toch nog mensen die het niet in hun hoofd halen zoiets te betrekken bij iets pietluttigs als een voetbalwedstrijd. Of ze bezitten gewoon empathisch vermogen. Iets dat zelfs mijn kinderen al hebben.
Sommige mensen huilen bij het zien van een film. Gespeelde emotie. Bij het daadwerkelijk overlijden van een pasgeboren kindje echter is opeens iedereen die meeleeft een huichelaar en een hypocriet. Als in een soapserie iemand overlijdt jankt men bakken tissues vol, als het kindje van iemand die op dat moment in de media is is iedereen die meeleeft maar achterlijk. Flikker toch op. Ik wens het werkelijk niemand toe, maar die mensen komen zichzelf ooit nog weleens tegen.
Meeleven betekent niet dat je op andere gebieden niet mag juichen. Meeleven met Bouhlahrouz betekent niet dat je niet zou mogen juichen bij een Nederlands doelpunt, of mag treuren om het verlies van het Nederlands elftal. Het één sluit het ander niet uit. Meeleven betekent wel dat je niet bij het overlijden van iemand's kind meldt dat Nederland de titel dan wel gedag kan zeggen. Dat is bot, onnodig, onnadenkend en getuigt van een compleet gebrek aan respect. Maar dat is MIJN bescheiden mening.
Ik kan me nog een voormalig regiomanager herinneren. Ik was bedrijfsleider in een videotheek en mijn oom lag op sterven. Kanker. Wisten we al een hele tijd en we zaten regelmatig om zijn bed om zijn laatste weken zo aangenaam mogelijk te maken. Hij lag weg te rotten, letterlijk, en ik had mijn regiomanager op de hoogte gebracht dat ik bij zijn overlijden een paar dagen vrij wilde opnemen. Was geen probleem. Tot hij daadwerkelijk overleed en ik mijn regiomanager, Paul heette hij, belde met de melding dat ik tot na de begrafenis vrij wilde. 'Oei, dat komt slecht uit' was het antwoord.
Het kwam slecht uit dat mijn oom juist op DIE dag kwam te overlijden.
Een half jaar ofzo later zou hij op mijn vrije dag invallen omdat een parttimer ziek was. Hij belde me 's morgens op dat hij niet kon komen omdat zijn moeder was overleden. 'Oei, dat komt erg slecht uit,' was mijn enige reactie. Een paar weken later sprak ik hem pas weer en toen bood hij zijn excuses alsnog aan voor zijn uitspraak destijds.
De mensen die nu de dood van kleine Anissa bagetalliseren komen zichzelf one way or another nog wel een keer tegen. Karma is a bitch hè. Gelukkig kan Boulahrouz nu gewoon lekker het verdriet gaan verwerken met zijn vrouw. Had hij wat mij betreft al meteen mogen doen.
Genoeg over gevoelloze mensen trouwens en terug naar de orde van de dag.
De kinderen mochten gisteren opblijven voor het voetbal, en hoewel ze eigenlijk meer aan het spelen waren dan voetbal aan het kijken brak Alicia met haar zes jaar ons hart door in hartverscheurend huilen uit te barsten. Op de vraag waarom ze zo huilde snikte ze schouderschokkend 'omdat Nederland niet heeft gewonnen'. Dikke tranen rolden over haar dikke, bebloedde bovenlip. Ze was een paar uur eerder gevallen, boven op haar kin, lip, neus, knieën en handen. Dat maakte het nóg zieliger. Je denkt dat kinderen niet zoveel meekrijgen van het voetbal omdat ze er niet twee uur lang geboeid naar (kunnen) kijken, maar met zo'n intens verdrietig meisje op schoot besef je hoeveel ze eigenlijk meeleven.
Buiten op straat was het gisteren een bonfire. De vlaggetjes werden uit de lucht getrokken en verdwenen in een groot kampvuur hier op de hoek van de straat. Trompetten, tuintafeltjes, bierglazen; alles wat maar enigszins gerelateerd was aan voetbal verdween in het vuur terwijl de rest van de buurt, waaronder knor en ikzelf, er wat beteutert bij stond te kijken. De politie greep niet in, wat ze in Delft wel deden. Leert de ME dan nooit van hun fouten?
Een rouwende mensenmassa moet je, zolang ze geen vernielingen aanrichten of geweld gebruiken, gewoon met rust laten. Als je die groep zonder echte aanleiding met groot machtsvertoon van een plein af probeert te jagen ontstaan er 'schermutselingen'. Schuld van de ME in mijn ogen.
Hier in Zwolle verliep alles vrij rustig. Het verdriet, de boosheid en de teleurstelling werden verwerkt door het ritueel verbranden van het Oranjegevoel. Op een paar treurige losse slingertjes hier en daar na zijn de straten weer ontdaan van Oranje. Vandaag gaan we weer over tot de orde van de dag. Nederland speelde slecht. Bar slecht. Hiddink heeft terecht gewonnen en van mij mogen ze kampioen worden. Zolang Turkije geen kampioen wordt vind ik alles best. Eergisteren werden mijn vrouw en zoontje op een haar na van hun sokker gereden door ongeveer tien pooiermercedessen die door een smal straatje scheurden met 120 per uur. Al toeterend en schreeuwend met hun gevarenlichten aan slalomden ze door een mensenmenigte die zojuist van het ballonfiësta kwamen hier in Zwolle. Helaas reden ze zich niet dood tegen een boom.
Zolang Turkije er snel uitligt en dit soort gevaarlijke, achterlijke taferelen niet meer voorkomen vind ik het best. Dat ze toeteren en door de straten rijden vind ik prima, maar niet op die manier. Voor ons is het EK voorbij en we kunnen Nederland 1HD weer mijden als de spreekwoordelijke pest de komende weken. Ik lees volgende week wel wie er kampioen is geworden. Allesbehalve Turkije is wat mij betreft prima, maar als ik moet kiezen, doe me dan Rusland maar.
Tot volgende week!
Danny
PS: Die foto bij je mailtje snap ik niet helemaal. In het liedje is het zijn zoontje die die brief voor z'n moeder heeft toch? Nou goed, het zal wel. Hier een foto gisteren vanuit mijn voordeur gemaakt een minuut of twintig voor de wedstrijd. De ballonfiësta en een straat in Oranjesfeer...
LATER!
