Belspel-del

"Ik moet nu echt weg, ik heb eigenlijk geen tijd meer, maar de prijs moet er uit. Het komt nu echt op jou aan, ik weet dat ik het je niet makkelijk maak, maar ga ervoor! Concentreer je. Het is laat, het is moeilijk, maak desnoods je partner wakker. Als je het goed hebt kunnen jullie morgen nog naar het reisbureau en dan vindt je partner het echt niet meer zo erg dat je hem hebt wakker gemaakt. Wacht niet te lang, ik geef je nog een letter cadeau. Het kan nu nog, het kán nog! Niet opgeven, het kan nog steeds. Niet twijfelen. Nog twintig seconden, je kan nu nog rennen naar je telefoon."

"Jongens wat is er aan de hand... wat... ja, nee ik denk ook dat-ie heel erg moeilijk is. De tijd is om, niemand heeft nog gebeld. Ik gooi die lijn nog een keer helemaal open, extra gunstig. Misschien is dit jouw moment wel. Ik wacht nu gewoon op een winnaar. Ik sta hier nog maar heel eventjes en ik moet nu echt weg, ik ga zo van zender. Niet treuzelen. Waar blijf jij. De lijn is nog steeds extra gunstig. Het wordt nu echt spannend."

Ik ben 5 meter van mijn TV vandaan en had nog één of andere herhaling op de achtergrond aan staan. Helaas ligt mijn afstandsbediening buiten mijn bereik. Helaas ben ik te lui om naar mijn toestel te lopen. Resultaat van mijn nonchalance: ik word plotseling geconfronteerd met de immer vrolijke en enthousiaste belspel-del. Ik kan geen kant op, ik wil geen kant op en schrijf mee uit therapeutisch oogpunt. Eigenlijk wil ik bellen en gewoon even met haar praten, want ook zij kan wat therapie gebruiken.

"Hoi, hoe gaat het? Waarom doe je dit allemaal? Vind je het niet vervelend om mensen te belazeren? Is dit echt wat je wilt in het leven? Staat dit nou mooi op je CV? Hoeveel prijzen heb je nou aan echt onbekende mensen uitgedeeld? Slaap je ook zo slecht? Weet je zelf ook wel eens het antwoord op de vraag? Weet je moeder dat je dit werk doet? Hoe leg je dit uit op verjaardagen?"

Ik word weer even wakker en hoor haar 20 minuten later nog steeds 'bijna' weggaan. "Bel me nu, ik heb niet lang meer... bel nu ik ben er straks niet meer..." Laten we dat maar hopen met zijn allen.