Rotte Vis

Nogal een heftige docu was er bij de VPRO te zien over het Victoriameer in Tanzania. Darwins nachtmerrie: lang geleden is er ooit een emmertje Nijlbaars ingekiept en nu leeft er niks anders meer. De Nijlbaars eet zelfs zijn eigen jongen op als er te weinig te vreten is. Overigens heb ik die neiging bij mijn jonkies ook wel eens. Zo lief als die zijn!

De Nijlbaarsfilet wordt naar Europa verscheept, voor een habbekrats natuurlijk. De koppen worden gebakken en opgegeten door de Ghanezen zelf: iets anders is er niet te bikken. Kinderen jatten het plastic waarin de filets voor Europa worden verpakt - om te smelten boven een kampvuurtje. Als je de dampen insnuift ben je eerst zo stoned als een aap en daarna ga je een lange nacht volkomen out. Je slaapt zo diep, dat je niet eens merkt dat een perverse buurman of oom je misbruikt. Dat is dan wel weer een gelukkie, dat je het niet merkt.

De Nijlbaars wordt naar de Europese consument gevlogen, maar zo�n vliegtuig gaat niet leeg terug. Er zitten wapens in. Wapens, want dáár heeft men in Afrika behoefte aan. Met die wapens worden eindeloze burgeroorlogen gevoerd. Zou je de wapenimport stoppen, dan gaan ze in Afrika vast ook nog wel op de vuist, maar dat is toch een stuk minder bloedig denk ik. Er is een heleboel Nijlbaarsfilet nodig voor dat wapentuig, vandaar dat de Nijlbaars de Tanzanianen niet speciaal uit de armoede heeft gehaald.

De formatie zal er wel niet over gaan, maar een terechte vraag lijkt mij deze: als we ontwikkelingshulp nu eens afschaffen en oneerlijke handel ook? Het fenomeen lage-lonenlanden is het spiegelbeeld van onze profiteurseconomie. Goedkope vis uit Afrika, goedkope dvd-spelers uit China: de Europeaan werkt niet, hij laat voor zich werken. Voor een dollar per dag, maximaal. Memisa en de Vliegende Dokters en Novib leveren de desgevraagd pleisters op de spaarzame gewonde gewetens: stort een tientje per maand en val daarna rustig aan op je Nijlbaarsfiletje.

Smakelijk.

Shilka.nl