Wegens familie omstandigheden verstoten
Oom Karel is op zich niet zo erg. Zijn ideeën zijn dat wél. Zodra er weer een of andere happening op het programma staat, meldt Karel zich weer én helaas laat hij het nooit meer los. Zelfs niet erna, want hij filmt alles ook nog!
Vandaag schuift hij bij iedereen een A4'tje onder zijn neus. Onder de titel staat: "Op de wijs van Berend Botje." Iedereen wordt wakker, tikt elkaar aan en begint meteen al te oefenen met de strakke melodielijn. Voor mij het startsein om mijn trommelvliezen te perforeren met cocktailprikkertjes. "Hoe heeft het zo ver kunnen komen?" denk ik.
Ik zie hem al zitten achter zijn bureau. "Ma!! Vind je ook niet dat het tijd wordt dat Henk en Trees eens gaan trouwen?" Vervolgens trekt hij zijn stalk-pak aan en zet hij het duo flink onder druk. Uiteindelijk gaan ze overstag en na een flinke afpersing mag Karel zich zelfs ook ceremoniemeester noemen. Eindelijk, het schrijven kan beginnen. Zijn dagelijkse werk legt-ie naast zich neer en zijn telefoon laat-ie uit. Dagen, weken, maanden ziet hij geen buitenlucht en de ramadan valt in het niet bij zijn eetpatroon. De tijd dringt. Hij zit vast, de deadline is in zicht. Stress, veel stress; hij mag niet falen! Dan komt de perfecte ingeving... hij pakt de wijs van 'Berend Botje', yes!!! En nu kan hij verder. Hij ziet de volmaakte gezichtjes van de familieleden al voor zich, gepaard met de schouderklopjes achteraf. "Goed gedaan, joh!" en "Heb je dat helemaal zelf bedacht?" klinkt in zijn droom...
Maar na het zingen, na de schouderklopjes, is het nog niet afgelopen. Gewapend met zijn veel te oude, maar volgens hem hippe videocamera uit 1983, heeft hij moeiteloos alles aan elkaar gefilmd. Elk familielid krijgt een retro-videoband cadeau. Trots kijkt iedereen terug naar zijn of haar zangprestaties. Ze constateren dat ik als enige niet meezong. Gelukkig word ik vanaf nu voor straf nergens meer voor uitgenodigd.
