De pedofiel die niet wist hoe je een kind kon herkennen
Pim was in de strikte zin van het woord geen pedofiel maar had wel -naar het schijnt- regelmatig (ingehuurde groeps)seks met pubermarokkaantjes die nog geen auto mochten rijden. Dat was trouwens allang bekend voor het openbaar maken van de AIVDdiskettes en werd nogal lacherig over gedaan, iemand die zo fascistoide populistisch zou horen te zijn zou je toch moeilijk voor de geest kunnen halen terwijl hij in de glans van kaarslicht op een satijnen beddesprei (of in een ruig neuktuig) liefkozend een lichtbruin islamitisch jongensruggetje streelt. Florrie Rost van Tonningen zou het in ieder geval uiterst schandalig vinden.
Ik vind pedofilie een griezelige afwijking, een risico voor gemene trauma's. Ik baseer mijn mening op de globale conclusies van het psychologengilde die vanuit hun praktijkervaring menen te kunnen stellen dat van de tien seksueel 'opgevoede' koters er negen een trauma mogen gaan afleren. Er is geen sprake van gelijkwaardigheid in een pedo'relatie', een kind wordt subtiel gegijzeld in zijn/haar loyaliteitsinstinct. Vaak zie je ook dat de kinderen dat trauma proberen te ontkennen door te doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is, veel pedo's zijn in hun kindertijd ook door kalende mannen verbruikt.
De pedo ziet alleen zijn eigen lust en tovert daaromheen een wereld waarin hij verleid wordt door op seks beluste kinderen, griezelige waanzin. Zolang het niet zwart staat van de kinderen onder de een meter dertig op het Binnenhof die zwaar gefrustreerd en woedend hun recht op ranzige seksuitspattingen met zwetende middelbare mannen eisen ga ik niet mee in de wilde fantasieen van de pedo's, hoe slim en berekend ze hun wensdromen ook willen verkopen en hoeveel zogenaamd 'ruimdenkende' malloten eromheen ook vinden dat je je kind zou moeten kunnen laten inwijden door zo'n romantische gladjanus. Tenminste, het kind van iemand anders dan natuurlijk he.
Hierin verschilt mijn mening dus hemelsbreed met die van meneer Pim.
Hoe kan dat nou, ik heb toch echt op zijn lijk gestemd. Pim wist in zijn boeken neer te schrijven dat zijn seksuele ervaringen als kind met volwassen mannetjes best spannend, leuk, geil en avontuurlijk waren. Kort gezegd kwam het er op neer dat het 'Goed Was Voor Pim Dus Ook Goed Voor U'. Een kanjer van een denkfout die je bij amateurbiologen zou kunnen zien als iemand die op zijn buik door een verrekijker naar een huppelend konijn tuurt die iets aan zijn achterpoot heeft. De biogoog moet vervolgens denken aan zijn vrouw die in de keuken een punaise liet vallen die in haar voet kwam en acht daarmee bewezen dat konijnen hun wanden decoreren.
Pim de narcist leek zo zeker van zichzelf dat hij dacht dat zijn belevingswereld normatief was, dat zijn ervaringswereld als voorbeeld kon dienen voor diegenen die wel wat leiding konden gebruiken, een houding die hem -katsjing- meteen het etiket 'populist' opleverde.
En dat heeft me de laatste dagen aan het denken gezet. Want hij was een populist, maar volgens mij niet een berekende, een 'perongelukte'. Hij was vooral een narcistische socioloog, die vanuit zijn vakkennis wist hoe je voor een gemiddelde groep mensen moest zorgen. Die verstand had van de belevingswereld van de mens en ook om zich heen zag wat daar in het huidige tijdsgewricht aan mankeerde.
Hij was een 'xenofoob', maar sprak met geen woord over het ontstaan van eurabie, iets wat een gemiddelde anti-islamist toch tot in de puntjes hoort te beheersen. Hij was een 'redder', een 'messias', maar ging vooral stronteigenwijs zijn eigen weg en daagde geirriteerd zijn tegenstanders uit met een handvol politieke open deuren die op dat moment in onze tijd zoveel beleidsaandacht tekort kwamen dat hij er nog ruimschoots mee scoorde ook.
En wat was de PvdA -het deugdelijke, fatsoenlijke geweten van dit land- nijdig, het spatte eraf. En wat was Pim oprecht verbaasd over die woede, hij was gewoon een politiek getrainde uiterst ambitieuze burger die zijn huiswerk had gemaakt, een eigen partijprogramma in de steigers had gezet en daarmee een ongekend succes scoorde tot zijn eigen verbazing.
Fortuyn -we weten het nu allemaal- wist op de agenda te krijgen wat de 'korrekte' politiek met geweld uit de discussie wilde weren, gewoon door eigenwijs een paar items vol te houden. Hij wekte de indruk dat hij een zorgzame, Drees-achtige staatsman wilde zijn die je aan zijn woord kon herinneren en zijn populariteit groeide ongekend.
De kwaadheid van de oppositie, de felheid, de lastercampagne van pers en media volgde. Was men zo slecht bestand tegen kritiek? Ja, dat was men. We leven toch in een democratie waarin de geesten zonder dogma's met elkaar van gedachten kunnen wisselen? Nee, we hebben gedachten die deugen en gedachten die niet deugen, verdomd, tis nog waar ook.
Pim had een aantal goeie beleidsvoorstellen waarvan de belangrijkste het helaas niet gehaald hebben. Hij wilde de volwassen mens weer boven de dwingende ideologie zetten, met navenante verantwoordelijkheden, dus ook als iemand er in een belangrijke positie op los liep te blunderen. Hij ging er als vakman netjes vanuit dat mensen met passie geinspireerd werken. Hij wilde de bestuurders van de collectieve sector weer met 'zin' aan het werk laten gaan, zodat er creativiteit kon gaan stromen. Dus niet meer vanuit het idee dat de sociaal-democratische ideologie ervoor gezorgd had dat Nederland 'af' was (Joep van het Hek) en alleen wat onderhoud nodig had en natuurlijk eeuwige bewaking tegen 'eng-rechtse' saboteurs.
Maar ik denk dat Pim zijn eerdere fout ook in deze gedachtengang heeft gemaakt. Als je de discussie volgt die loskwam na de diskettes dan is het een groot voetbalstadion. Nergens zitten de onafhankelijke denkers die vanuit hun eigen verantwoordelijkheid opvattingen laten groeien in hun denkwereld, hooguit een paar. Het grootste gedeelte van de lucht wordt gevuld met spreekkoren aan beide kanten. En allebei menen ze dat ze beter, slimmer, weldenkender zijn dan de andere kant, gewoon omdat men op een gevoelsmatige voorkeur afgaat en die met veel collectief misbaar verdedigd.
Nederland heeft momenteel eventjes geen volwassen debatgedreven democratie Pim, daar heb je je lelijk in vergist. Dat was wel te zien toen er na jouw dood allerlei van die creatieve mensen in het parlement kwamen, je schrok je lam van zoveel gierende onkunde. Je ideeen waren op papier uitstekend, maar je verwarde je warme hooggeleerde zorgzaamheid met het volginstinct van een volk dat het denken netjes uitbesteed had aan de bewakers van de juiste ideologie en in jou hun te hoog opgelopen restfrustratie herkenden en je daarom omarmden.
Je dacht ook hier te veel vanuit je eigen belevingswereld maar legde per ongeluk een ingezakte democratie bloot die nog steeds niet doorheeft hoe sullig, hoe uitgekakt ze erbij zit. Het enige wat men kan doen is infantiel moddergooien naar elkaar, nergens vind je inhoud, nergens gepassioneerde nieuwsgierigheid.
We zijn vooral reuze 'emotioneel', als infantielen die zichzelf als speelbal van 'de maatschappij' zijn gaan beschouwen.
Dat is de vox populi. En die was vroeger onder de hoede van de kerk, en nu onderdeel van de grootste familie van de wereld, de sociaal-democratie die als een stel warme wensouders voor haar pleegkinderen wil zorgen.
En je moet met je poten van kleine kinderen afblijven Pim, me dunkt dat de ouders van dit land je dat nu duidelijk gemaakt hebben.
