Het elftal der verrassingen
In de defensie is allereerst plaats voor drie buitenlanders, die dit seizoen aangetrokken werden door Nederlandse clubs en verdedigden op een manier die we hier nauwelijks meer kenden. Ze zijn allen puur gefixeerd op het uitschakelen van de spits en gaan pas daarna eens denken aan opbouwen. Alex van PSV kan zelfs niet eens opbouwen. De log ogende Braziliaan is in balbezit volledig hulpeloos, maar schakelde wel bijna alle eredivisiespitsen uit. Slechts de kwikzilverachtige Arouna Koné wist de matige wendbaarheid van Alex uit te buiten. Verrassend goed dus. Dit gaat ook op voor David Di Tommaso, Franse verdediger van FC Utrecht. Hij deed Patrick Zwaanswijk in rap tempo vergeten en werd in de Domstad zelfs uitgeroepen tot speler van het jaar. De speler liet zien dat een opleiding bij AS Monaco een goede opleiding is, want voetballend kan Di Tommaso ook het nodige brengen. Maar zoals gezegd pas als zijn man is uitgeschakeld. Daniel Majstorovic van FC Twente werd door deze mentaliteit zelfs controversieel. De Zweed gaat de duels keihard aan en schroomt niet zijn opponent te raken. Toch is hij vrijwel altijd fair en heeft hij ontegenzeggelijk een enorme rol gespeeld in het verrassende seizoen van de Tukkers.
De verdediging wordt gecompleteerd door Joris Mathijsen. Deze linksbenige verdediger was bij Willem II aardig, maar zeker geen wekelijkse uitblinker. Co Adriaanse had echter veel vertrouwen in Mathijsen, die snel in de basis kwam en er niet meer uit verdween. Mathijsen was zeker niet foutloos, maar kende zijn beperkingen en speelde daarnaar. Het leverde hem zelfs een basisplaats op in het Nederlands elftal. Zijn blessure was voor AZ dan ook een kleine ramp.
Op het middenveld is de defensieve rol voor de jonge Ajacied Hedwiges Maduro. Hij kwam na de winterstop bij de selectie en schopte het zelfs al tot international. Dat leverde discussievoer op voor de volgers, want op dat moment had Maduro slechts twee duels in het eerste van Ajax in de benen. Wie de atletische en nuchtere verdediger / middenvelder ziet voetballen, begrijpt echter wel waarom het zo snel ging. Doet in veel aan Rijkaard denken.
Ji-Sung Park van PSV heeft dan een aanvallende rol op dit middenveld. De bezige bij uit Zuid-Korea speelde in 2002 een fantastisch wereldkampioenschap in eigen land, maar kon die kwaliteiten bij PSV zelden tonen. Tot dit seizoen, waarin Park grenzeloos vertrouwen kreeg en zich als man met de ijzeren conditie onmisbaar maakte in de Eindhovense kampioensploeg. Manchester United wil het loopwonder nu naar Engeland halen, iets wat een jaar geleden niemand had durven denken. Zoals ook niemand had gedacht dat een halfjaar na zijn transfer naar SC Heerenveen een heuse strijd om de gunsten van Ugur Yildirim zou losbarsten, tussen twee bondscoaches. Yildirim was bij Go Ahead Eagles een bepalende speler, die talloze assists afleverde en ook de nodige goals maakte. Zijn prima trap bleek een aanwinst voor Heerenveen. Speelde lang niet altijd fantastisch, maar 18 assists en enkele welgemikte vrije trappen maakten hem tot fenomeen. Won zelfs een officieus WK vrije trappen schieten. Krul hem als Ugur werd een begrip en Yildirim werd Oranje-international.
Voorin verbaasde de Ivoriaan Salomon Kalou vriend en vijand. Er werd zelfs nog overwogen hem dit jaar bij Excelsior te stallen, maar Gullit zag iets in de dribbelaar. Zeker in de eerste competitiemaanden dartelde Kalou langs hulpeloze verdedigers en bleek hij nog een doelpuntenmaker te zijn ook. Wilde voor Oranje spelen, maar werd teruggefloten door Rita Verdonk. Goed beschouwd is Rita één van de weinigen die Kalou dit seizoen wist af te stoppen. Al net zo komeetachtig verliep de entree van Ryan Babel. De jonge Ajacied was voor slechts enkelen al bekend en een fenomeen, maar werd sinds zijn invalbeurt in Roosendaal in de harten van alle Ajax-aanhangers gesloten. De rest van Nederland volgde snel en ook Babel mocht razendsnel in Oranje debuteren. Met een doelpunt, zoals het talenten van zijn kaliber betaamt. Razendsnel, onberekenbaar en met een goede mentaliteit werd Babel clubtopscorer van Ajax en hoopdrager voor de toekomst.
Tot slot dan de misschien wel grootste verrassing. FC Groningen presenteerde in het najaar een Noor, die ooit bij Manchester United onder contract stond. Erik Nevland kwam naar het Oosterpark, trok een shirt aan en scoorde. Dat bleef hij doen, alsof hij nooit anders gewend was. Ondertussen niet beroerd om hard te werken en bescheiden zijn eigen prestaties te bespreken. Hij had naar eigen zeggen nog wel meer moeten scoren. Dat alles na 16 goals in slechts 20 duels, waarmee hij gemiddeld de beste schutter uit de eredivisie was. Een klein fenomeen!
Als coach van dit team kan je niemand anders dan Guus Hiddink kiezen. Uitleg is eigenlijk overbodig. Aangezien Guus altijd graag met assistenten werkt, zou overwogen kunnen worden om Erwin Koeman, goed presterend bij RKC en een transfer naar Feyenoord afgedwongen, en Rini Coolen, na een aarzelende start bijna Europees voetbal gehaald met Twente, aan de staf toe te voegen. Dank voor de verrassing, heren!
