Donner de geschrokkene

Je kan toch niet anders dan een beetje glimlachen als uit onderzoek blijkt dat allochtone jongeren vier keer zo vaak in contact met de politie komen dan autochtone jongeren. En wonder boven wonder, het zijn in die groep ook nog de Marokkanen die er met kop en schouders boven uitsteken. En minister Donner die geschrokken reageert. Echt? Ja sukkel, dat roepen ze hier op FOK! al jaren.

Het publiek heeft vaak snel de mond vol van onwaarheden. Gebeurtenissen worden overtrokken en zwarte pieten worden maar al te snel uitgedeeld. Toch kan de uitkomst van dit onderzoek toch niemand echt verrassen, lijkt mij. Op FOK! is dikwijls hard tegen hard de discussie gevoerd of er nu teveel of te weinig nadruk lag op allochtonennieuws. Of allochtonen nu wel of niet veelplegers waren, en wel of niet overal de boosdoeners van waren. De ene groep smulde bij elk nieuwtje in hun bevestigde vooroordeel, de andere vond het stigmatiseren. De één vond het terecht, een groot probleem verdient aandacht. De ander vond het vervelend, wilde liever dat we deze jongeren niet in een hoekje drukten waardoor we misschien de hele groep benadeelden. De goeden die ook onder de slechten lijden en juist daardoor ook slecht werden. De één wilde het probleem benadrukken, de ander het probleem niet vergroten.

Nu is het echter bewezen. De allochtonen plegen vier keer zo vaak een misdrijf dan de autochtonen. De Marokkanen doen daarin het meest hun best. En wat nu? Heeft de eerste groep nu gelijk gekregen? Ja en nee. Ik denk namelijk dat het niet van belang is. Het is in mijn ogen goed voor beide partijen die hun mening hier steeds weergaven. Groep één probeerde toch al tijden duidelijk te maken dat er echt wat mis was, en riepen daardoor steeds harder moord en brand. Groep twee wilde via de weg gaan die de goeden spaarde. Die groep ontkende vanuit hun oplossingsgerichtheid misschien ten dele de problematiek, maar wel uit goede wil. Zij kan zich nu gerust stellen in een halt aan de stigmatisering.

Onderzoek wijst uit, objectieve analyse geeft weer; er is een probleem. Nu kunnen beide groepen elkaar de hand schudden. De berichtgeving is gerechtvaardigd geweest omdat het nieuws nu eenmaal vaak slecht nieuws is en in deze de allochtonen er vaker mee te maken hebben. Maar ik neem aan dat nu dit vaststaat, het stigma 'alle' allochtonen zijn slecht ook minder benadrukt hoeft te worden. Tenslotte weet nu iedereen dat het probleem er is en hoeft het probleem niet meer bewezen te worden. Dus kunnen we nu het modder smijten en over de bol aaien achterwege laten en aan de oplossing gaan werken.

Een oplossing die hopelijk een mix van beide groepen in zich heeft. Het bevorderen van kansen en tegelijkertijd het harder aanpakken van de groep die het verpest. Een tweesporen beleid is namelijk altijd beter dan een eenzijdige aanpak. Laten we niet in dezelfde patstelling terecht komen zoals dat bij de probleemanalyse gebeurde. Laten we nu niet alleen gaan roepen om hardere straffen, en laten we nu ook niet alleen gaan roepen om betere opvoeding, begeleiding en kansen. Beide groepen hebben namelijk gelijk. De klokkenluiders en de klepelaars.

De regering gaat zich er nu ook over buigen. Wat mij zo ergert is dat Donner geschrokken is. Het is zijn taak om deze cijfers al veel eerder binnen te hebben. Dat de oorzaak heel gecompliceerd is wil ik erg graag geloven, maar de droge cijfers zijn verdomd makkelijk na te kijken. En al helemaal gezien onze neiging tot het registreren van elke poep en scheet op wat voor gebied dan ook. Hiermee heeft hij voor mij al gefaald. Dit is geen probleem dat ineens is ontstaan. Het is al jaren in ontwikkeling, en juist daardoor zijn de verschillen in opvatting zo ver van elkaar vandaan komen te staan. De één wilde maar bewijzen, de ander wilde maar helpen. En wie moet hierin uitsluitsel geven? Juist, een daadkrachtige regering. Eén die vooruit kijkt, in plaats van achter de feiten aanloopt. Als zij hun werk goed hadden gedaan, waren wij niet zo verdeeld geweest.