Zeikende vrouwen en toiletbrillen
Ben ik de enige man die niks goed kan doen in het huishouden? Te beroerd om te helpen ben ik zeker niet. Zelfs initiatief nemen doe ik, al zit dat wat minder in mijn genen dan bij mijn vriendin. ‘Wanneer het niet goed gebeurd heb ik liever dat je niks doet’, zei ze laatst op snauwerige toon. En bedankt! Help je je medemens en dan krijg je zoiets naar je kop geslingerd. Nou ken ik haar intussen best goed en weet dat ze het niet zo bitchie bedoelt, maar toch. Ben benieuwd hoe lang het nog duurt voor mijn toch al magere motivatie om iets te doen is uitgedoofd.
In mijn vorige relatie deed ik te weinig. Mijn toenmalige vriendin had de vervelende eigenschappen te gaan schoonmaken als ze chagrijnig was of chagrijnig te worden als ze aan het schoonmaken was. Bij de vaak voorkomende ruzies ging ze dus regelmatig demonstratief poetsen. Nu kan ik er niet tegen als iemand in huis hard aan het werk is terwijl ik op de bank zit in te kakken. Maar ja, ga zo’n explosief mengsel van adrenaline en instabiele hormoonspiegel maar eens proberen te helpen met afdrogen zonder het tot ontploffing te laten komen. Lukt niet kan ik je verklappen.
Wat is dat toch met vrouwen? Waarom moet de wc-bril altijd naar beneden? Waarom moet de was keurig netjes gestreken en opgevouwen in de kast liggen? Waarom lopen ze altijd te zeuren dat hun mannen te weinig doen of anders dat ze het niet goed doen? Ben ik de enige die hier last van heeft? Ik heb bergen ongestreken was netjes achter de badkamerdeur opgeborgen liggen. Ik was maar één keer in de week af als het mee zit. Ik zie pas hoe dik de laag stof op mijn kast is als ik de gouden gids na een half jaar weer eens raadpleeg. Als ik bezoek ontvang zorg ik gewoon voor een net huis, meer niet.
Er moet een reden zijn dat mannen altijd de gebeten hond zijn. Dat het voor een deel cultureel bepaald is, is een feit. Vrouwen zorgen immers al voor het thuisfront sinds het moment dat we de boom uit kwamen. De laatste generatie jongens en meisjes zijn zogenaamd als ‘gelijken’ opgevoed maar staan natuurlijk nog steeds niet zo in het leven. Kleine kinderen merken onderbewust ook wel hoe de rolverdeling in elkaar zit bij vader en moeder en oma en opa. Verder zijn mannen en vrouwen gewoon verschillend in ontwerp. Desondanks probeert een grote meerderheid van de mensen dit krampachtig te ontkennen terwijl de bewijzen voor het oprapen liggen. Verwar dit trouwens niet met ongelijkheid in rechten of iets dergelijks.
Vrouwen van nu willen meer zijn dan household-manager, en terecht! Zolang vrouwen echter nog steeds ‘de standaard’ bepalen van hoe het huis eruit moet zien en niet de behoefte kunnen onderdrukken hun man één keer in de zoveel tijd af te zeiken, zal er niks veranderen in de eeuwige discussie. Gelijkwaardigheid krijg je niet wanneer de ene zich gedraagt als de baas die de regels voorschrijft en de ander deze moet uitvoeren zonder beloning. Want laten we eerlijk zijn, de gemiddelde man ziet of ruikt rommel en viezigheid niet eens en heeft ook meer belang bij een omhoog staande wc-bril dan de gemiddelde vrouw.
Mijn huidige vriendin is makkelijker en daar ben ik heel blij mee. Verbazing is ver te zoeken wanneer ik het zoveelste onderzoekje lees in de krant dat de gelijkwaardigheid in het huishouden nog lang niet bereikt is. Ik denk dat het er jammer genoeg nooit van gaat komen.
