Het is dat ik geen stront aan m'n lul wil...
Ik ben een luie man, zoals de meerderheid van de mannen; vrouwen zijn in principe exact hetzelfde, maar dat weten ze uitstekend te verbloemen door allerlei, voor hun prettige activiteiten, als inspanning te beschouwen.
Als man ben je al tevreden als je rustig met een pizza en biertje op de bank naar voetbal kunt kijken, vrouwen achten het echter nodig om dergelijke simpele activiteiten als brood en spelen, te zien als ideale mogelijkheid om de gehele verhaallijn van GTST, ONM én ATWT nog eens door te nemen met een van de vriendinnen.
Het resultaat hiervan is dat je verplicht mee moet naar een gourmet avond met een ander stelletje, waarvan de man in kwestie het nut er ook niet van inzag.
Maar ja, je hebt een relatie en dat staat nu eenmaal gelijk aan dergelijke niets toevoegende activiteiten.
Vervolgens word je geacht de hele avond nietszeggend te babbelen met haar vriendin, waarbij negativiteit een verboden karaktereigenschap is.
Neem één keer de woorden "naïef" en/of "dom" in je mond tijdens het gesprek en direct wil ze nooit meer bij je thuis langskomen.
Naja, op zich een ideale situatie voor de man in kwestie, maar helaas denkt je partner daar anders over.
Gourmetavonden, feestdagen met familie en andere bijeenkomsten waar je verplicht bent op te trekken met mensen die je normaliter zou ontwijken, ik heb er dan ook een grafhekel aan.
Laten we eerlijk zijn, het draait toch altijd weer uit op de onvermijdelijke clichégesprekken over studie/werk, vakanties en mijn favoriet, de maatschappij, zodat men "elkaar beter kan leren kennen".
Ik wíl niemand leren kennen; ik heb er goddomme 24 jaar over gedaan om vrienden te selecteren die me interesseren en waarmee ik leuke gesprekken kan voeren, dus ik wíl niet verplicht gesprekken voeren met niet-boeiende mensen die ik normaliter voorbij zou lopen.
Bij dergelijke dingen als familiefeesten e.d. zoek ik dan ook zo snel mogelijk de oudste bejaarde op die in een van de laatste dementie stadia is, om hem/haar vervolgens mee te slepen naar een tafeltje zo dicht mogelijk bij de bar.
Diepzinnig zullen die gesprekken ook nooit worden, ze zijn tenminste nog enigszins amusant.
Totdat blijkt dat ze toch wel heel incontinent is, maar dat terzijde.
En nu zullen er vast weer tig vrouwen zijn die beginnen te piepen over het feit dat zij ook wel telkens mee moet naar je vrienden.
Naja, ik weet niet hoe de andere mannen er over denken, maar ik vind het op zich geen ramp als ze meewil, ik weet namelijk dat dergelijke bijeenkomsten toch altijd eindigen in een drankorgie en van drank word ik nu eenmaal geil.
En aangezien de doorsnee vrouw de polygamieclausule in het relatiecontract niet zal tekenen is het dan verdomd handig dat ze zelf in de buurt is.
Maar ze is tot niets verplicht, het zal mij aan m'n reet roesten of ze er bijzit als ik dart, biljart, dom lul of een kaartje leg met vrienden.
Haar afwezigheid zou me eigenlijk alleen maar het gezeur over het puberale niveau en het onvermijdelijke "Ik wil naar huis, ik ben moe/dronken/ongesteld, heb hoofdpijn [vul een ander chronische vrouwenkwaaltje in] en jij moet mee" gedram besparen.
En dan de dubbele moraal.
Vrijwel elke vrouw heeft wel eens gezegd dat eerlijkheid en oprechtheid 1 van de pijlers onder een relatie is.
Uit een topic over bevestiging binnen een relatie kan ik echter opmaken dat dat slechts is als het hen uitkomt.
Vrouwen willen lieve woordjes horen, of die oprecht en/of gemeend zijn is een tweede, als ze maar binnen vooraf vastgestelde tijdschema's uitgesproken worden.
Dan kun je lullen als Brugman en zeggen dat ze toch wel weet dat je haar mooi en lief vindt aangezien je anders geen relatie met haar had gehad, maar dan krijg je als reactie "Als het een feit is, kun je het toch ook wel zeggen?"
Tuurlijk, ik kan ook iedere dag zeggen dat je schoenen aan hebt, dat is immers ook een feit, maar dat voegt al net zo weinig toe als andere opmerkingen waarvan beide partijen weten dat het nu eenmaal zo is.
Naja, op zich is het niet eens zo'n onoverkomelijk probleem, maar als vrouwen zo graag willen dat je je gevoelens uitspreekt, dan moet het wel consequent gebeuren.
Dus dan moeten kritische opmerkingen ook mogen.
Maar nee, dat mag dus niet, dat kwetst haar immers en dan houdt je dus kennelijk niet van haar.
Oftewel, je mag je gevoelens alleen uitspreken als ze positief zijn, herstel, je móet op gezette tijden positieve gevoelens uitspreken.
En dat allemaal zonder eventuele negatieve kanttekeningen.
Hetgeen ons op het selectieve geheugen van vrouwen brengt.
Al breng je iedere dag een bloemetje mee, als je haar 1 keer michelinmannetje noemt ben je getekend voor het leven en kun je niets meer doen zonder daar weer aan herinnerd te worden.
Je brengt bijvoorbeeld een ontbijtje op bed, krijg je met 99% zekerheid het verwijt dat je haar nog vetter mest zodat je haar weer af kunt zeiken.
Vandaar ook de toename van "emotioneel mishandelde" vrouwen.
Je vrouw met een kachelpook het ziekenhuis inhoeken, het valt allemaal in het niet vergeleken met de mentale kruisiging in menig huishouden als je alle verhalen mag geloven.
En dan valt weer eens op in welke indrukwekkende mate vrouwen kunnen dramatiseren; een tijdje geleden kwamen er verhalen van een ex van me bovendrijven als een strontbel uit een mestput, ik zou haar mentaal helemaal kapot gemaakt hebben en haar op een manier behandeld hebben waar menig moslimextremist me voor zou vereren. Er gingen zelfs verhalen dat ik haar lichamelijk mishandeld had.
Toch maar even navraag gedaan toen ik haar eens tegenkwam.
Haar "verklaring": Ja, je hebt een keer gezegd dat ik een dikkere reet gekregen had en dat heeft me heel erg gekwetst."
Dat is inderdaad een gegronde reden om mij bekend te laten staan als een notoire vrouwenmishandelaar.
Naja, zoiets accepteer je dan maar omdat je nu eenmaal omdat je weet dat vrouwen emotioneel labiele ondingen zijn die al in janken uit kunnen barsten als een nagel gescheurd is.
Maar er moet toch wel iets positief zijn aan vrouwen?
Tja, je kunt er sex mee hebben.
Maar ik denk dat elke man wel zal beamen dat geen enkele vrouw hem zo goed af kan trekken zoals als hij het zelf kan.
Okay, okay, ze hebben een kut, dat neukt uiteraard wel beter dan een vuist, maar dan nog.
Ikzelf heb het wat betreft sekspartners nog wel redelijk getroffen; niet al dat gezever over voorspel en naspel, ik heb maar één ex die er als een lijk bij lag en ze de rest voldeed eigenlijk wel aan een groot deel van mijn seksuele behoeften.
Maar toch, al het gedoe er omheen: ze moet in de stemming zijn, niet ongesteld, je moet haar behagen/bevredigen en achteraf lekt ze zaad, oftewel, het kost verdomd veel tijd en moeite allemaal.
Dat terwijl je vuist altijd in de stemming is, zelf geen wensen heeft, niet zijn maandelijkse bloedende periodes kent en het zaad vang je zonder al teveel moeite op in een tissue.
En dat met het grote verschil dat je zonder al te veel gedoe binnen vijf minuten klaar bent met exact hetzelfde resultaat: je bent klaargekomen, hebt je seksuele ontlading weer gehad en de druk is weer even van de ketel.
Naja, toch als afsluiting maar even een moment van zelfreflectie; natuurlijk ben ik ook niet de perfecte man en uiteraard hebben mannen ook hun minpunten.
Desalniettemin zijn die minder ergerlijk dan die van vrouwen, aangezien het bij mannen simpele, praktische zaken betreft die makkelijk aan te passen zijn.
Dus eigenlijk is het wachten tot het gehele kloonproces verder geperfectioneerd is en ik een vrouwelijke versie van mezelf kan maken.
