De pedofiel en het meisje
De volgsystemen die men de pedofielen aan willen binden zijn duur, erg duur. Zowel wat betreft apparatuur als wat betreft gebruik. Vele duizenden euro’s.
Natuurlijk is dat niets vergeleken met het leed dat een loslopende ongecontroleerde pedofiel kan (en helaas vaak ook zal) aanrichten, en is iedere preventie goud waard.
Maar wat me nou zo woedend kan maken is dat er zoveel meer mensen zijn die dringend behoefte hebben aan een beetje hulp. En die dat niet krijgen omdat dat te duur is. Want dan wordt er ineens op de kleintjes gelet.
Omdat zo’n creep zijn lusten niet kan of wil bedwingen, omdat hij meent recht te hebben op die kinderen, omdat hij meent dat het die kinderen geen kwaad doet maar juist goed moet dat beloond worden met enorm dure investeringen?
Vaak worden ze al op kosten van de gemeenschap geherhuisvest, voeg daarbij ook nog eens de torenhoge kosten van de vaak levenslange therapeutische trajecten en je hebt het over een bevolkingsgroep waar wel heel veel geld en energie in gaat zitten.
Met een fractie van dat geld en die energie zou dat meisje in die klas kunnen blijven zitten. Want dan zouden meer mensen er aandacht aan hebben kunnen geven, dan zou er genuanceerder en evenwichtiger geoordeeld kunnen worden. Dan zou het lot van vele weerlozen niet in de door geldgebrek nauwelijks gecontroleerde en veelal overbelaste handen van ‘het softe circuit’ terecht komen. Een schijnbare zachtheid - want wat betreft het opdringen van hun eigen inzichten is het een kei- en keiharde sector.
Oh ja, het zal best, opsluiten van pedo’s kost nog veel meer. Maar harde maatregelen zoals castreren kost heel veel minder. En werkt stukken beter. Politiek is keuzes maken, roept men voortdurend. Steeds meer zwakken en kwetsbaren zakken door het ijs wat zorg betreft, een gevolg van alle bezuinigingen.
Moet er dan niet eens een keuze gemaakt worden? Steeds vaker krijgen mensen te horen dat ze hun baan kwijt raken, merken mensen dat ze de huur niet meer kunnen betalen, komen mensen in saneringsregelingen terecht waar ze gedwongen worden hun huisdier weg te doen – want dat zou bij een dierenarts extra geld kunnen kosten.
En dan wél lezen dat een groep mensen die ijskoud verklaart te doen wat ze doen ‘omdat ze nou eenmaal zo zijn’, voorbijgaand aan al het leed wat men aanricht, wéér extra geld en aandacht toegeschoven krijgt?
Hoe kun je dan nog verbaasd zijn dat je een maatschappij krijgt waar agressie een steeds grotere rol gaat spelen. Want onrecht leidt tot agressie. En dit is een beschamende niet te verkopen vorm van onrecht.
Daarom mijn mening: als we doelbewust mensen zorg onthouden, en weten dat ze daardoor meer lijden, en in bepaalde gevallen ook eerder zullen overlijden – als we dat allemaal doen, als dat allemaal acceptabel is, waarom is het dan níet acceptabel om pedo’s definitief van hun zaakje cq probleem af te helpen? Dat bespaart immers ook veel geld!
Misschien is het een ziekte, misschien een patroon, misschien wel arrogante lust. Dat zou allemaal best waar kunnen zijn. Maar je vergrijpen aan kinderen is een misdaad. Ongeacht de achterliggende beweegreden. En investeren in misdaden, terwijl je de ‘normale’ hulpbehoevenden links laat liggen en verder uitkleedt is wat mij betreft een bestuurlijke misdaad.
