Die goeie ouwe tijd...
Later kwam het onder windows, en werd het grafisch. Het web werd geboren, met browsers als Mosaic. De echte die-hards vonden dat maar niets: windows was voor mietjes, die niet konden lezen, die zo stom waren dat ze alleen maar als zombies iets aan konden wijzen met een muis!
Maar bij de Amerikanen lag dat anders: daar was de muis een ideaal middel om het verschil aan te geven tussen managers die zich niet met handwerk bezig wensten te houden, en de 'lager geplaatsten' zoals technici en data-typistes.
Helaas voor de managers verdween die mogelijkheid tot profilering al snel: men ging massaal over op windows, en computer-toepassingen die voorheen omslachtig en onhandig waren werden nu voor iedereen toegankelijk.
Zo ook het internet. Niet meer voorbehouden aan een stel nerds op universiteiten, maar voor een veel breder publiek toegankelijk. Nog altijd traag en kostbaar: internet via ADSL of kabeltelevisie was er niet, als particulier moest je inbellen via een telefoonlijn. Dat had hoge, soms zelfs heel hoge telefoonrekeningen tot gevolg.
Maar dat maakte niet uit. Je had internet, en als je een gevoel had opgesloten te zitten in het dagelijkse leven in Nederland, kon je ontsnappen, naar iedere plek op de wereld. Inbellen, inloggen - en je was er. Als je een lelijke stinkende dwerg was, kon je je voordoen als een Don Juan. Als je een vette frigide blob was, kon je je voordoen als Marilyn Monroe. Datgene wat je niet beviel in je dagelijks leven kon je ontlopen, datgene wat onmogelijk was in je dagelijks leven kon je realiseren, of minstens voor anderen veinzen.
Je kon je als man voordoen als een vrouw, en andere mannen het hoofd op hol brengen. Dus zó voelt het om een vrouw te zijn... Omgekeerd ook, als vrouw kon je andere vrouwen flessen - maar onderzoek uit die tijd leert dat dat nauwelijks gebeurde: het was kennelijk veel leuker om al die mannen gek te maken...
Of, dat kan natuurlijk ook nog, je kon gewoon heerlijk allerlei andere mensen en meningen ontmoetingen zónder jezelf anders voor te doen of ergens voor te vluchten. Die mensen waren en zijn er gelukkig ook nog in grote getale.
Maar allemaal zaten we in de euforie van een nieuw gevoel, een nieuw medium. Mogelijkheden waar je niet van kon dromen lagen ineens open. Zo maar met anderen 'praten'. Heel anders dan de telefoon of het zendbakkie.
Degenen die de laatste jaren met internet in aanraking gekomen zijn, weten niet beter. Zo gewoon als voor ons oudjes de telefoon was, zo gewoon is voor hun internet. Op school al opgeleid met en in computers, halen vele kinderen op jonge leeftijd al hun ouders in als het op computervaardigheid aan komt.
Met de komst van kabelinternet en ADSL verdween het laatste stukje bijzonderheid van internet: het was niet meer alsof je je moest inloggen bij een soort portier, waarna je de exclusieve met dure telefoontikken betaalde internet-kamers kon betreden. Niets van dat alles, je zet je pc aan het is er. Zoals er daglicht is. Degenen die nu nog inbellen via een modem hebben wellicht nog wel het idee dat internet iets is dat eigenlijk los staat van het dagelijks leven, dat het echt een wereld is waar je jezelf op moet aansluiten en waar je in moet stappen.
En zo is voor velen het internet geen wonder meer, geen prestatie of verworvenheid. Maar gewoon een vanzelfsprekend iets: het is er gewoon. Als het eens wat trager is, of zelfs gewoon uitvalt, hebben wij oldbies nog wel iets van 'nou ja, het is ook zo complex allemaal...'. Terwijl de jongere gebruikers geheel geshockeerd kunnen reageren: Wat?? Internet uitgevallen? FOK! uitgevallen?
De computers van nu zijn universele multimedia-machines geworden. Wat een verschil met die groene lettertjes op die zwarte achtergrond, precies 80 stuks op een regel, waar het ooit mee begon.
Je kunt er tegenwoordig films op kijken, muziek mee afspelen, radio en tv mee ontvangen, telefoneren, internetten, en met anderen communiceren.
En je kunt ermee op FOK!
Een kruispunt van mensen, van leeftijden, van meningen en omstandigheden. Alles komt er bij elkaar. Eigenlijk precies zoals internet van meet af aan bedoeld was: als een laag boven het dagelijks leven, waar de barrières uit het echte leven zoals afstand, sociale verschillen en persoonlijke verschillen ineens irrelevant waren.
En nu is FOK!, ons FOK!, een volwaardig stukje internet geworden. Voor het eerst zijn we niet meer een op het sponsorkontrakt van Tweakers.net meedrijvend bijverschijnsel, maar hebben we een echt eigen huis, een eigen hosting. Op eigen servers, in een eigen rack.
En als je dan ziet hoe iemand die je toch echt wel tot de jongeren kunt rekenen, die met gemak je eigen zoon had kunnen zijn, dan die FOK!-servers gaat configureren met... jawel, puur character based script, dan voel je je weer thuis!
Ja, zó was het, en zo is het achter al die mooie graphics nog steeds: character based! Niks geen muizen, windows, graphic shells etc. Dat is voor mietjes. Die alleen maar met een muis iets aan kunnen wijzen, onder het uitstoten van aapachtige klanken. Want als het er écht op aankomt, kom je nog steeds niet onder de eerlijke eenvoud van de command prompt, hét kenmerk van character based uit!
