EK Dagboek deel 7: Het sprookje van de Grieken
Sterker nog, mensen die bij aanvang van de kwalificatiereeks hadden gezegd dat Griekenland zich als groepswinnaar zou plaatsen voor het eindtoernooi, zouden al merkwaardig bekeken zijn. Ook toen zat Spanje in de poule en het Griekse team had de laatste jaren weinig aansprekende dingen gedaan. Echte sterren heeft men niet en de emotionele spelers wilden nog wel eens het hoofd verliezen.
Otto Rehhagel, ooit een succesvol clubtrainer bij Werder Bremen, niet zo geslaagd in München, wel succesvol in Kaiserslautern, moest de scepter gaan zwaaien. Zeker in het begin verliep dat moeizaam. Enkele spelers wilden liever niet meer voor de nationale ploeg uitkomen en Rehhagel moest via een tolk communiceren. Hij smeedde echter een hechte ploeg en hield die intact. Ook toen enkele spelers in de maanden na de EK-kwalificatie hun basisplaats bij hun club verloren en enkele anderen nadrukkelijk aan de poort rammelden. Hij werd erom verguisd, maar het blijkt nu toch de goede manier te zijn geweest.
Griekenland speelt vanuit een hechte organisatie, waarin iedereen zijn taak kent en die zonder morren uitvoert. Het feit dat zelfs de enige echte vedette die het land rijk is, de flamboyante Themistoklis Nikolaidis, zich schikt in een bijrol, is een goed voorbeeld van de teamgeest die Rehhagel er in heeft gebracht. De ploeg is bereid voor elkaar te werken en de duels tegen de sterker gewaande opponenten Spanje, Frankrijk en Tsjechië vertonen opmerkelijke parallellen. Griekenland begint wat afwachtend en lijkt dan door de tegenstander afgetroefd te worden. Meestal beginnen de Grieken dan na een half uur of net na de rust met het uitdelen van speldenprikken, die echter steeds scherper worden. Plots slaat men dan toe en dankzij de sterke verdedigende organisatie en de onverzettelijkheid van de spelers in die linie, weet men de voorsprong over de streep te trekken. Slechts tegen Portugal week men af en knalde men vanaf het begin vol op de tegenstander, die door zenuwen overmand was. Zo beslist de grote tacticus Rehhagel de duels in zijn voordeel en kan ook een team zonder echte sterren een finaleplaats behalen.
Want wie had er gehoord van de felle rechtsback Seitaridis, die ook aanvallend de nodige inbreng heeft? En hoe kan het dat Traianos Dellas, bankzitter in Rome, hier uitgroeit tot een steunpilaar en een uiterst betrouwbare mandekker? Dan is er nog Kapsis, die bij AEK Athene speelt, en met die club bijvoorbeeld tamelijk eenvoudig twee maal van PSV verloor. Kapsis schakelt nu op zijn gemakje spitsen als Morientes, Trezeguet en Koller uit.
Het hart van de ploeg wordt gevormd door dit centrale duo en door aanvoerder Theodoris Zagorakis, die als verdedigende middenvelder een grote rol speelt. Zagorakis loopt slim, is fel in de duels en verovert vele ballen. Aanvallend is hij met zijn slimme passing ook van grote waarde. Spelers als Basinas en Karagounis zijn al net zo slim en hebben de nodige ervaring uit de Champions League. Spits Charisteas valt dit toernooi op door zijn werklust, hetgeen hem het krediet verschaft om fraaie kansen te missen. Hij wint dit toernooi vooral veel kopduels.
Zo zijn de Grieken ineens de surprise van dit toernooi. Ook morgen zal het weer hetzelfde zijn. Portugal is de grote favoriet, maar zal niet gerust aan de wedstrijd beginnen. De Portugezen zijn gegroeid in het toernooi, maar hebben al eens verloren van de Grieken. Als een Portugese voorsprong lang uit blijft, dan zal men steeds zenuwachtiger worden. Bovendien zal Rehhagel wel wat leuke vondsten uit de hoge hoed halen.
De Grieken, die gerekend hadden op drie duels, spelen er nu dus zes en zijn zeker niet kansloos in hun missie morgen de Europese titel te behalen. Het zal de grootste verrassing worden na de zege van de Denen in 1992. Benieuwd of er ook maar één dappere gokker was die voor dit toernooi de Grieken als kampioen koos. Als die er is en Griekenland wint morgen, dan telt de wereld waarschijnlijk een vermogend man extra. De voetbalwereld kent dan een mooi verhaal extra, in het toch al dikke boek met opmerkelijke verhalen op de groene mat.
