Eén ei is geen ei
Nou schijnt Pasen ook nog iets van doen te hebben met de bijbel. En hoewel ik het verband niet direct zie tussen de dood van Jezus en een doos beschilderde scharreleieren, een paar dode takken met versiering of absurde wiskundige vergelijkingen zal dat verband er wel degelijk zijn. Net als dat de gemiddelde bijbelkenner ongetwijfeld zal kunnen uitleggen wat een joekel van een boom volgehangen met lampjes, ballen, zuurstokken en slingers midden in je woonkamer te maken heeft met de geboorte van Jezus. Ik zou persoonlijk zeggen; pleur een ezel en een os in je woonkamer en mik je kind in een kribbe, maar dat is wat té direct. Het gaat juist om de symboliek van het geheel… Denk ik.
Maar ik dwaal af. Pasen dus. Had ik al gezegd dat ik met Pasen ben geboren ? Zo niet, bij deze dan. Ik ben geboren op een mooie Paasdag heel, heel lang geleden, en het eerste dat mensen opviel, naast mijn stralende persoonlijkheid, was de vorm van mijn hoofd. Er had het een en ander klem gezeten tijdens de bevalling en mijn hoofd had de vorm van een ei. Mijn familie vond het wel feestelijk, zo werd er gegrapt, en als ik niet spontaan enorm was gaan krijsen had ik waarschijnlijk mijn eerste dagen op deze aardkloot doorgebracht met een strik om mijn harses. Maar goed, dit jaar ben ik dus weer met Pasen jarig. Een eens in de zoveel jaar terugkerend feest, waarbij ik telkens weer hoop dat mijn hoofd niet spontaan terugspringt in de vorm van een struisvogelei. Jarig met Pasen, wat een feest.
Toch kijk ik dit jaar met plezier uit naar de Paasdagen, ondanks het feit dat ik niets heb met Pasen en heel Pasen me compleet m’n pisbuis zal jeuken. Dit jaar breng ik Pasen namelijk door met mijn gezinnetje en zal ik voor het eerst samen met mijn dochtertje meedoen aan het maken van een enorme teringbende door middel van het schilderen van eieren.
Normaliter kan ik best een kwast hanteren zonder er onbedoeld het plafond mee te raken, maar kinderen van twee hebben niet bepaald een stabiele motoriek. Terwijl ik dus netjes mijn ei van een waar kunstwerk aan het voorzien ben zit mijn dochtertje waarschijnlijk hetzelfde te doen op de meubels, de muren, de vloer en al onze kleren. Dat dat meteen de perfecte gelegenheid is om ons huis en onze garderobes in het nieuw te steken is een bijkomend voordeel, dus voor die ene dag in het jaar zien we het geklieder door de vingers en hoeft ze niet zonder sokken naar bed.
Elk jaar een nieuw interieur, met de groeten van Jezus, de paashaas en de creditcardmaatschappij; we eten de komende maanden wel wat minder. It’s all about prioriteiten stellen.
Wat ik trouwens wel vertik is als een mongool op handen en knieën door het huis kruipen, zoekend naar eieren waarvan ik er binnen 5 seconden zomaar twintig uit de koelkast kan toveren. Een beetje schilderwerk is nog tot daarantoe, maar als God wilde dat ik zou kruipen had ‘ie me geen voeten moeten geven. Simpel.
Nee, ondanks dat ik dit jaar leuk meedoe is het hele Pasen aan mij niet besteed. Natuurlijk wens ik iedereen die het wel een plezierige bezigheid vindt hele fijne dagen toe, maar zelf ben ik meer een palmpasen type. Lekker op een tropisch eiland aan het strand onder een palmboom van de zon genieten. Zes mooie schaarsgeklede jongedames om me heen die me van alle gemakken voorzien. Geef me een cocktail, een lekker hazeboutje en een paar kale takken in het zand naast me en ik vermaak me opperbest en volledig in de paassfeer.
Om het geheel af te maken een uitsmijtertje erbij, maar dan wel een met drie eieren, want zonder paasei is het eigenlijk geen paasfeest natuurlijk.
